Na een hele prettige nacht slapen was het vandaag om half 9 ontbijten in een overvolle zaal met veel teveel mensen. Het eten opzich was best te doen maar de hoeveelheid mensen was echt veel..laten we hopen dat het morgen op een normale maandag iets minder is.

Nadat we hadden gegeten besloten we ons op de hotelkamer klaar te maken voor een dag vol lopen en ontdekken. We waren van plan alle grote gebouwen te bezoeken te voet omdat we onze huurauto vandaag om 1 uur moesten inleveren.

Voor dat we hem in gingen leveren besloten we nog langs het Pentagon te rijden omdat deze niet op loopafstand van ons hotel ligt. Zoals we al hadden verwacht was er geen hond in het Pentagon geïnteresseerd en konden we vrijwel voor de deur parkeren. Het Pentagon zelf is niet zo boeiend, maar het Pentagon memorial des te meer. Hier worden de mensen van 9/11 ge-eerd die op de vlucht zaten die op het Pentagon had moeten vliegen.

Overigens is het in Washington zo dat ze voor alles en iedereen die een belangrijke scheet heeft gelaten een standbeeld of memoriaal hebben gemaakt dus we hadden al vrij snel door dat onze dag voornamelijk ging bestaan uit het “eren” van dode mensen. Nu moet ik zeggen dat 9/11 voor ons wel een bepaalde impact heeft omdat we dit “zelf” hebben meegemaakt, dus hoe lacherig we er ook over doen (en dat blijven we ook doen, al is het maar om het luchtig te houden). Ik denk dat elke memoriam zijn eigen generatie heeft met mensen die er waarde aan hechten.

Na dit bliksembezoek aan de achthoekige graancirkel van Washington moesten we helaas de auto aftanken en inleveren. Dat aftanken was nog een behoorlijk klus want in Washington zijn niet zo heel erg veel benzinestations…we hebben er dan ook zeker een half uur over gedaan er eentje te vinden, en geloof me dat is frustrerend!

Na het tanken was het linea recta naar L’efant Plaza…het doet een beetje denken aan Frankrijk en dat klopt ook wel gezien het feit dat ook dit “plaza” een grote bron van frustratie en vooral irritatie was. Alamo zou om 1 uur open gaan en ik had voor de zekerheid gister nog even gebeld, er was ook een Dropbox die we konden gebruiken om de autosleutels eventueel eerder af te geven. Nu hebben we daar niet voor gekozen omdat het niet uitkwam in de planning maar dat is maar goed ook, want die hele Dropbox bestond niet. Toen er om kwart over 1 nog altijd niemand van Alamo was en er al diverse mensen zeer gefrustreerd voor de poort liepen te marcheren hadden we stiekem de hoop dat we nog een dagje in ons stalen ros mochten rondrijden maar helaas, met gierende banden kwam er iemand aangereden die de poort voor ons open deed. Bleek dat de origineel ingeplande medewerker gewoon niet was komen opdagen. Tja, dat kan ook natuurlijk.

Onze volgende stop, te voet, was het National park waar alle memorials staan van onder andere Jefferson, Roosevelt, Mason en Dr. Martin Luther King. Als een ware familie Pos werkte wij de standbeelden en fonteinen snel af en schoten we William Rutten-kwaliteit foto’s. Het nadeel is dat het ons allemaal niet zo heel veel zegt. Je kent de gebouwen, maar het verhaal erachter? Tja dat word op zondag niet verteld. Helaas zijn er op zondag geen tours, guides en andere informatiebronnen beschikbaar. Nee….Washington is een overheidsstad en die werken echt alleen van maandag tot en met vrijdag van 8:30 tot 4:30.

Na het national park hadden we al behoorlijke stalpoten. We hadden natuurlijk al een flink aantal kilometers gelopen de afgelopen dagen, en nu kwam toch maar weer een goed naar voren dat er aan ons beide geen groot marathonloper of afstandsloper verloren is gegaan. Met de laatste energie die we nog hadden liepen we naar het Washington Monument en de Abe Lincoln memorial, welke beide best indrukwekkend waren!

De volgende op de lijst was het witte huis, maar helaas toen we eerst verkeerd liepen, en vervolgens erachter kwamen dat we nog 4km moeten lopen om er te komen hebben we ons helaas gewonnen moeten geven. Geen white house voor ons, we zullen een foto moeten googlen.

Gelukkig konden we nog wel het Capitool en het Surpreme Court gebouw bekijken en ook deze gebouwen waren toch best wel indrukwekkend te noemen, gewoon gaaf om gezien te hebben.

Na al deze geschiedkundig en architectuur geweld was het inmiddels 6 uur en waren we al zo’n 4,5 uur aan het lopen zonder echt eetpauze. Ja inderdaad, we waren naar de klote! Gelukkig was het nog maar 2km (!) naar het hotel lopen dus dat was te doen. De reden dat we overigens geen eetpauze hebben genomen, op een kleine bagel bij de Starbucks na in de vroege middag, is omdat er in Washington rondom het parlement werkelijk NIKS maar dan ook NIKS open is. Ik weet dat ik het al een paar keer heb gezegd, maar bij ons is het ongeloof zo groot…er is geen tankstation met een marsreep, geen kroegje met een biertje of restaurant met ook maar een crackertje open, en toch relatief veel toeristen…wij snappen er niks van maar hoe het ook zij…de Macdonalds vaart er wel bij.

Na 2 quarter pounders en een Diet Coke zitten we lekker op de hotelkamer bij te komen van onze 24000 stappen en uit te kijken naar de dag van morgen. Eerst een treinreis naar New York en vervolgens allemaal leuke en spannende dingen in the big apple!

We cant wait! Tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour