Ontwaken in de stad Gotenburg is geen straf, maar het is ook zeker geen zege geweest. De stad is op zijn zachtst gezegd redelijk saai en we zouden hier dan ook niet snel naartoe terugkeren. Desalniettemin was het wel weer een aantal leuke dagen die we met elkaar hebben gehad en uiteindelijk draait het daar toch om.

Omdat deze ochtend in het teken van vertrekken stond hadden we gisteravond al vanalles en nogwat voorbereid. Zo stonden de meeste koffers al in de auto en hadden we voor de laatste dag een klein reiskoffertje gemaakt zodat we in Arhus niet alles uit hoefde te pakken.

Onze boot vertrok om 9 uur en ons Heemkerken kennende stonden we dus ook netjes om 8 uur voor de poorten van de gate te wachten tot we naar binnen mogen, immers liever 1 uur te vroeg dan 1 minuut te laat is het motto.

De boot was zoals verwacht een grote uitdaging, met name voor tourguide Linda. Die is geen held op water en al helemaal niet op boten, zeeziek noemen ze dat. Ze heeft er helaas erg veel last van, zo erg zelfs dat je bijna de grap kunt maken dat ze al zeeziek word van een ritje op de draaimolen, maar goed dat zou flauw zijn dus maak ik die grap niet. Is overigens ook niet helemaal terecht want als er iemand deze reis voor heeft gezorgd dat we er toch wel het maximale uit hebben gehaald voor wat betreft wandelroutes en bezienswaardigheden is het onze tourguide wel. Hulde en kudos dus voor onze tourguide!! Je bent bij deze alvast geboekt voor volgend jaar.

Emily, die voor het eerst op zo’n grote boot mocht rondlopen deerde het allemaal niet, die was heerlijk Bing aan het kijken terwijl wij onze koffie dronken en toen ze eenmaal genoeg had van Bing en zijn vriendjes was het tijd om naar het speelgedeelte te gaan. Dit bleek een doorslaand succes te zijn want ze heeft hier ruim 2 uur lekker geklommen en geklauterd en zelfs een vriendje gemaakt. Knap om te zien hoe natuurlijk dat gaat bij kindjes. Contact maken, samen optrekken en zelfs knuffelen is zo vanzelfsprekend, hoe anders word dat als we ouder worden en hoe lastig maken mensen het zichzelf soms dan ook met al hun irritaties, frustraties en beperkingen om dingen uit te spreken… maar goed ondanks dat het de laatste van de vakantie is, laten we het niet te filosofisch of diepzinnig maken.

Half 1 en we mochten weer in de auto’s, zo gezegd zo gedaan en voor je er erg in had waren we alweer in Denemarken onderweg naar onze laatste overnachtingsplaats voor deze vakantie. 2 uur rijden en dat was inmiddels natuurlijk een peuleschil, zeker in vergelijking met de ruim 7 uur die we morgen moeten rijden.

Zoals een bekend spreekwoord luid: “save the best for last” en dat bleek ook het geval toen we aankwamen bij onze Airbnb. Wat een fenomenaal huis… Dit huis zou niet misstaan in Laren of Wassenaar en had werkelijk alles wat wij in ons droomhuis zouden willen terugvinden. Grote tuin, mooie strakke badkamers, veel kamers met meerdere functies… simpelweg fenomenaal. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat ook deze woning zorgvuldig is uitgekozen door onze Award winning tourguide. Toen de eigenaar ons vertelde dat het te koop stond voor een slordige 5 ton … twijfelde we heel even. Helaas heeft Denemarken geen Albert Heijn en vonden opa en oma het ook geen goed idee, dus dat proefballonetje was snel kapot geschoten.

Om het meeste uit de laatste dag te halen hebben we meteen koers gezet naar Arhus centrum, enerzijds om de reisdag wat op te fleuren, anderzijds om te kijken of we ergens nog een terras zouden pakken of een koelkastmagneet op de kop konden tikken. Geen van beide lukte maar gelukkig konden we nog wat mooie foto’s maken en zo was ook ons laatste uitstapje deze vakantie een gematigd succesje!

De eigenaar hadden we voordat hij de sleutel overhandigde natuurlijk gevraagd waar de locals hun eten weghaalde. Immers als we iets hadden geleerd op al onze avonturen is het, “eat where the locals do” en dus beveelde hij ons Olivers aan, een hamburgertent / pizzeria. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het eten hier was fenomenaal en ik at mezelf dan ook weer met liefde driedubbeldwars ziek aan alle lekkere dingen die we hadden gekocht.

Puffend en zuchtend was het avondritueel redelijk onveranderd gebleven, eerst Emily naar bed, dan een kopje koffie en tot slot een pak slaag (geven of ontvangen) bij het klaverjassen. En zo komt onze laatste avond, en daarmee ook een beetje de vakantie tot een einde.

De cirkel is bijna rond, morgen nog even 7 uur benzine verbranden en dan zijn we weer terug in het pittoreske Apeldoorn, of in het geval van opa en oma het rustieke en nimmer rustige Den Haag.

De vakantie was voor 85% een groot succes! Een dikke 8,5 dus en daar mogen we mee thuiskomen. Ja Emily was een ochtendje ziek, en zo hebben we alle 4 onze portie vakantiegriep ook wel gehad dus dat kost een paar procent maar al met al was het een heel mooie vakantie waarbij we hele mooie dingen hebben gezien, leuke dingen hebben gedaan maar het bovenal ontzettend gezellig hebben gehad! Ons doel om mooie herinneringen te maken en Emily te laten zien hoe mooi het leven kan zijn is denk ik ontzettend goed geslaagd.

Of we helemaal zijn opgeladen voor het jaar dat gaat komen? Mwah, ik vraag me af of je als jonge ouder überhaupt ooit op kan laden maar dankzij de hulp van opa en oma, die toch veel randzaken uit onze handen wilde nemen zoals wassen en koken hebben we ook op dit vlak het maximale eruit gehaald en volgens mij is dat omgekeerd ook het geval.

Even los van de schrijversrol die ik heb, lieve Linda, Emily, pap en mam bedankt voor een geweldige vakantie en de mooie herinneringen! Deze reis was er een om nooit te vergeten <3!

Geschreven door Hans.linda.ontour