Vanwaar deze vrolijkheid vragen jullie je af? Nou om te beginnen hebben we allebei heel goed geslapen, ik tot 7 uur (Formule 1) en Linda tot kwart voor 9 (einde formule 1). Linda uitgeslapen = vrolijk en Hans formule 1 in het Nederlands kunnen kijken zonder enig probleem = vrolijk…al met al een heeeeele goede morgen.

Vandaag verlieten we Cody…en Cody, je was geweldig. Ja het weer was slecht en de rodeo…daar hebben we het niet meer over, maar de sfeer die er hing was erg lekker en al met al hebben we het er best naar ons zin gehad.

Het was dus een erg trage ochtend voor ons en we zaten dan ook pas rond kwart over 9 aan het ontbijt. Gelukkig hadden we een best western en zowaar dit keer weer met Vanille yoghurt…mjam mjam!!

Om 11 uur checkte we uit en gingen nog even naar het dorp, het was zondag en ongeveer 80% van de regio hier zit dan steevast in de kerk maar gelukkig waren er nog een aantal diehard ondernemers die voor elk dubbeltje willen werken en dus was meer dan de helft van de winkels gewoon open. Uiteraard zijn wij van het kijken kijken niet kopen en hebben ze aan ons niks verdiend, maar we waardeerde het feit dat ze open waren wel heel erg natuurlijk.

Na het rondje om de kerk nog even naar Wallie Walmart voor de broodnodige versnaperingen voor de komende dagen en hop naar Yellowstone Park. Bepakt met net gekochte broodjes, snackjes, drankjes en bearspray waren we er helemaal klaar voor.

Voor de mensen die niet weten wat bearspray is —> Dat is een soort pepperspray maar dan voor beren die je aanvallen. Na lang twijfelen hebben we het toch maar gekocht, het is best prijzig en de kans dat je het nodig hebt is zeer klein (dachten we…..!!!!) Maar veiligheid kun je maar beter zo hoog mogelijk in het vaandel hebben staan en dus kozen we ervoor het toch te kopen.

spannend he

Jammer genoeg was de Beartooth Highway nog steeds dicht en konden we die tijdens ons bezoek dus niet meer afrijden, en ook de route die we in eerste instantie hadden bedacht, en we gister al hadden gereden was eigenlijk te lang (2 uur langer als de snelste route) en dus gingen we aldanniet noodgedwongen via de kortste weg, hopende dat deze net zo mooi zou zijn als de 2 andere. Helaas … de route gaf een heel ander gezicht van Yellowstone, namelijk die van de bosbranden. Ongeveer 80km lang zagen we niks anders dan afgebrand en aangebrand bos en eerlijk is eerlijk, dat breekt toch wel een beetje je hart. Zeker als je weet dat de mens daar toch een iets te grote rol in heeft gehad. Zo mooi als Yellowstone gister was, zo confronterend is hij nu.

Gelukkig is nog altijd een groot stuk van het park volledig in tact en daar word ook hard aan gewerkt door alle mensen. De wegen zijn super, er is genoeg sanitair en ook de voorzieningen in het park zijn goed. Zo ook ons hutje. We zitten in de Lake Lodge, ons duurste, meest exclusieve en meest bijzondere verblijf deze reis. En dus hebben we geen tv, radio, airco, koelkast en wifi..logisch toch? De locatie valt ook een beetje tegen, voor een Lake cabin zitten we toch verdomd ver van het Lake af en ja, laten we zeggen dat de brochure iets rooskleuriger was dan de werkelijkheid.

Gelukkig zitten we hier niet perse voor het hutje. Het is opzich schoon en je kan gewoon warm douchen en warm slapen, uiteindelijk heb je niet meer nodig en je zit midden in het park, wat ook wel lekker is na al dat rijden. Nadat we op de kamer even een uurtje hebben bijgetankt besluiten we om 5 uur toch maar weer de auto te pakken een groot rondje te rijden naar Mammoth hot springs, Devils den en terug naar het hotel. Al met al een slordige 3 uur. Maar met broodjes in de auto en koude drankjes in de koelbox kan niemand ons iets maken!

Eerste stop, de general store, even kijken naar de souvenirs. Na het parkeren stap ik uit en hoor ik een paar seconden later getoeter. Die kerel die in de auto naast me zat, begon wild te zwaaien, waarom? Ik heb nog steeds geen idee, zijn auto stond niet eens aan. Beheerst als altijd geef ik de man een subtiel gebaar met mijn hand van “rustaaaaaagh” en probeer de opgefokte redneck tot kalmte te manen…blijkbaar niet helemaal de reactie waar deze hillbilly op gehoopt had. Het raam ging open en de ene Fcking idiot na de andere Fcking moron vloog me om de oren, toen hij zijn auto aan had gezet en uitgeparkeerd had, kreeg ik nog een laatste Fcking idiot you look like a Fcking Retard naar mijn hoofd en reed hij weg. Uiteraard niet nadat ik hem met een sarcastische “thanks” had bedankt voor deze serenade aan lovende woorden.

Na dit enerverende moment liepen we samen enigszins verbaasd naar de winkel toe waar net twee Chinese dames uitkwamen. Na 2 weken USA en 31 jaar aan gezond verstand ben ik me ervan bewust dat je normaal gezien de deur voor iemand open houdt als je een soort van tegelijk binnen of buiten stapt…Blijkbaar is dat in China anders met als gevolg dat Linda de deur in haar gezicht kreeg…tja Ik hou niet van discriminerende opmerkingen dus laat ik het zo zeggen, de Chinese cultuur lijkt ons tot op heden nog niet zo goed te liggen. Uiteraard kwam mijn iets anders geïntoneerde “Thanks” hier weer goed van pas.

De winkel was niets bijzonders evenals de eerste 50km van onze reis, tot we bij de geisers kwamen van Mammoth Hot Springs. Dit natuurverschijnsel zorgde voor de ene verbazing na de andere. Hoe mooi en gek kan zoiets toch zijn. Ik denk wederom dat de foto’s meer zeggen dan mijn slappe teksten maar neem van mij aan, het was “amazing”.

De route naar Devils Den was niet heel bijzonder en we kwamen helaas niet zo heel veel dieren tegen. Uiteraard onze gezonde portie aan herten en Bizons maar helaas nog geen beren of elanden. Door alle stops en eetpauzes die we hebben gehad was het inmiddels ook al 9 uur geweest en waren we alweer 4 uur onderweg en was de zon zo goed als onder gegaan. Dat is toch niet zo heel fijn in een park waar het pikkedonker is en er op elke hoek van de straat een Bizon van een paar 100 kilo op de weg kan staan.

Gelukkig heb ik een ervaren chauffeur die de angsten weet te trotseren en konden we veilig weer naar het hotel terugkeren waar we om 10 uur aankwamen.

Een leuke dag met morgen hopelijk nog meer mooie natuurverschijnselen! Voor nu zeggen wij, Goede…middag? En tot morgen!



Ow ja, nu zou ik het toch bijna vergeten, die beren waar ik het over had. Nou het zit zo, het is kwart over 9 en we rijden ergens midden in het park met een ondergaande zon. We hadden het eigenlijk allemaal al een beetje opgegeven en ik wilde eigenlijk al aan de blog beginnen in de auto TOT DAT ik ineens uit het niets twee beren zie in de hoge berm, een zwarte en een bruine, we noemen ze even voor het gemakt Billy (zwart) en Belly (bruin).

In al mijn enthousiasme maan ik Linda tot stilstaan en open ik mijn raam met al mijn 25 camera’s. Al klinkend en draaiend probeer ik natuurlijk zelf ook nog even te genieten en zie ik dat Billy ons redelijk agressief aankijkt. Sterker nog… hij gaat staan, poten omhoog en maakt weer een sprongetje naar voren. Als de auto achter ons seint met zijn lampen weten we hoelaat het is…tijd om op te passen. Na nog een paar klikjes, zoals een goed journalist betaamt, zeg ik tegen Linda dat ze kan rijden. Billy was nog steeds lekker agressief bezig en Belly leek inmiddels ook door te hebben dat we in haar aura zaten.

Linda rijdt door…en ja hoor Billy gaat achter ons aan, er bleef gelukkig altijd wel een meter of 10 tussen ons en Billy zitten maar hij rende dus evenredig met ons mee. Ja dat is natuurlijk wel gaaf, maar tegelijkertijd ook wel eng, nadat we een beetje naar links waren uitgeweken naar een haventje kalmeerde de situatie en had Billy door dat we geen kwaad in de zin hadden en ik zeker niet uitwas om zijn Belly te versieren of in te pikken. Na nog zo’n 15 minuten te hebben gekeken naar het liefdeskoppel verdwenen ze aan de horizon en konden we opgelucht ademhalen…een klein voorteken van hoe snel een beer dus agressief kan worden als je hem iets verkeerd benaderd, zelfs vanuit de auto. We hadden de Spray nu dus nog niet nodig, maar wat zijn we blij dat we hem hebben!

Iedereen gerust gesteld? :-) Mooi! Dan nu echt, goedemiddag en tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour