Traveling day vandaag! Washington naar New York en als je het hebt over uit de comfort zone treden dan is vandaag wel zo’n dag. Om 11 uur checkte we uit om te voet (!) naar het station (!) te lopen om daar met de trein (!) naar New York te rijden.

Dus geen auto, geen taxi, geen vliegtuig, maar gewoon de ouderwetse trein om van A naar B te gaan. Grappig genoeg is de trein in Amerika een soort vliegtuig, maar dan luxer. Opzich wel begrijpelijk maar toch ook wel weer gek. Zo konden we in de trein netjes onze telefoons opladen, hadden we veel beenruimte en was er gewoon een klein restaurantje waar je dingetjes kon kopen.

Wij hoefde gelukkig niks te kopen want we hadden op voorhand bij de bakkerij al allerlei caloriebommen gekocht zoals chocoladecroissant, koekjes en chocolade kokos makronen. Tja, je moet toch eten he. OOOW! En ik vergeet nog even de pretzel.

Boarden was om 1 uur en ja, in Amerikaanse treinen heet dat dus ook echt boarden. Je moest in een gate wachten en op een gegeven moment mochten we de trein in. De rit duurde maar liefst 4 uur en dat is toch best pittig. Gelukkig konden we onderweg een leuke aflevering van Mr. Frank Visser kijken en ‘helemaal het einde’ dus eigenlijk viel het allemaal wel reuze mee, zeker als mr. Frank Visser de uitspraak doet die je wil!

“Last station, New York Penn Station, New York Penn Station”. Na wat gekloot met de koffers door al die mensen heen (want het is druk!) dachten we dan eindelijk te zijn waar we moesten zijn. Bleek dat niet helemaal zo te zijn…dus wij weer met onze karrevracht aan klerezooi (letterlijk) terug de drukte in opzoek naar de metro.

“Oke, downtown of uptown? Ja geen idee? Wat is het verschil? ARG, ja weet ik ook niet…” Na wat overleg, gediscussieer en gevraag aan medewerkers kwamen we er nog steeds niet uit, tot dat onze grote redder in nood kwam. Een jongen die bij de metro werkt die ons uitlegde waar we naartoe moesten en hoe het werkte. We weten niet hoe hij heet, waar hij woont of waar hij vandaan komt…maar thanks anyway! :-)

2 weektickets gekocht voor de Metro a 33 dollar en we konden gaan. 20 minuten met de metro die..ook wederom retedruk was, en geloof me als je dan met 3 koffers een rugzak en cameratas loopt gaan ze niet echt uit de weg. Maar dat is misschien de pech dat we om 5 uur aan het rondlopen zijn. Spitsuur.

Checkin, koffer dumpen en meteen door want, we hebben hier maar 2,5 dag. Dachten we. We hebben ons er meermaal aan geïrriteerd dat we hier maar 2 volle dagen hebben en snappen ook niet zo goed waarom maar oke, we moeten er dus het beste van maken en dat betekend geen moment om te rusten. Tas pakken, schoenen weer aan en op naar Times Square voor een wandeltje.

Inmiddels is het 7 uur en we zijn nog behoorlijk goed gemutst als je kijkt naar ons hongerniveau. Maakt deze stad dan toch ongekende dingen in je los? Hoe het ook zij het is wel een stad zoals ik nog niet eerder heb gezien. Het leeft, het bruist, er is overal activiteit en je voelt je er eigenlijk niet onveilig. Wel is het DRUK! Had ik dat al gezegd?

Onze eerste en eigenlijk enige stop van de avond was Times Square. You have to see it to believe it want het is echt een groot spektakel aan reclameborden mensen en toeterende auto’s. Alle clichebeelden zijn gewoon waar en als je er zo rondloopt heb je echt het gevoel dat je zo in een aflevering van Suits of Friends loopt.

Na ongeveer anderhalf 2 uurtjes te hebben rondgelopen waren we er voor vandaag wel even klaar mee. Het lijkt wel dat als je Dik bent, Amerikaans bent en gewoon sorry of “scuze me” roept je overal doorheen mag denderen. Zo ongelofelijk frustrerend. Gelukkig hadden we inmiddels een broodje op want anders had er wellicht weleens een F. You uit kunnen vliegen bij een van ons twee.

Op de terugweg naar de metro hadden we het briljante idee om even langs Rockefeller Center (Top of the rock) te gaan. Het was al donker en volgens mij is het uitzicht dan prachtig. Echter als je al een rij mensen tot buiten om de hoek ziet staan, en mijn tourguide Linda (die overigens prima werk deed) me wist te vertellen dat er binnenin het gebouw nog zeker voor 2 uur aan wachtrijpaaltjes staan…ben ik er wel klaar mee. Wellicht een andere keer deze 2 dagen want dit was me iets te gek voor je 40 dollar.

Aangekomen in het hotel na een prima ritje met de metro was het vrij snel licht uit want het was een lange dag en morgen kwam er weer een aan vol spanning, sensatie en … NEW YORK!

Hans Heemskerk & Linda Brilleman voor de reisblog vanuit New York, terug naar de studio.

Geschreven door Hans.linda.ontour