Goedemorgen, week twee van onze vakantie en we waren er klaar voor. We hadden redelijk geslapen ondanks de stress die ons gisteravond nog overmeesterde. De auto had namelijk een melding gegeven dat de olie vervangen moest worden. Tja dan moet je net ons hebben…we kunnen nog net onderscheid maken tussen de contactsleutel en de uitlaatklep… Wat nu?

Gisteravond nog even gesproken met Alamo en die gaven aan dat we maar gewoon naar de garage moesten om de olie te laten vervangen, en dan zouden ze het wel terug storten … Tja niet echt de gewenste oplossing natuurlijk…Daarbij? De auto heeft net 7000 mile (10.000km) op de teller staan, dus hoe erg kan het zijn dat die olie vervangen moet worden? Dat doen we geloof ik amper in NL?

In elk geval in de ochtend toch maar even een hulplijn ingeschakeld, genaamd Fam. Heemskerk groepsapp. Deze leerde ons dat het inderdaad niet heel waarschijnlijk was dat de olie vervangen moest worden … hooguit bijgevuld. Uiteraard had ik me vooraf even goed ingelezen en is het aflezen van een oliepeil gesneden koek voor ons, na zo’n 10 minuten kl*ten hadden we dan ook eindelijk de motorkap open en konden we professioneel met een zakdoekje in de hand het peil gaan meten. JA HOOR! Meer dan genoeg olie, en dus rijden we vrolijk door.

Met een gerust hart was de route vandaar relatief kort, namelijk maar 2,5 uur hoefde Linda vandaag te rijden naar Pendleton. Bekend van o.a. Wie is de mol en … Uhm … Dat is het wel zo’n beetje? Heel veel was er helaas niet te doen, en we hadden ook niet al teveel gepland. En ik moet toegeven dat dat ons niet goed is bevallen…echt doelloos rondrijden beviel ons niet echt en ook de onduidelijkheid van wat er in het stadje te doen was beviel ons niet, voor morgen dus toch maar weer ons huiswerk iets beter doen.

De route naar Pendleton hadden we wel redelijk uitgezocht en we gingen zowaar over de episch genaamde Lewis & Clark Highway langs de Columbia River. Best een mooie route. In Pendleton zelf zoals gezegd, was het iets minder spannend. Sowieso was het een maandag en dan bruist het er iets minder en ook voor de Underground konden we helaas geen reservering meer krijgen, dat is een soort rondleiding. Uiteindelijk besloten we dan maar om even op de hotelkamer echt even vakantie te vieren en een uurtje even lekker te niksen, opzich ook wel oké.

Na 45 levels Candy Crush werd het tijd om te gaan eten en dus reden we weer naar het Stadje toe. Tijdens ons rondje zagen we een tentje genaamd Great Pacific waar ze op het oog geweldige pizza’s hadden, en dat hadden we nog niet gehad deze reis, dus dat ging hem worden! De pizza was….GROOT! Gelukkig hadden we al bedacht dat we hem zouden delen en dat is maar goed ook want zoals je op de foto kunt zien straks … hij is echt GROOT…we zijn samen tot de helft gekomen.

Nu terug op de hotelkamer is het net als deze blog… rustig, relaxed en wellicht een beetje saai. Maar ook dat is vakantie. Je kan niet altijd maar “aan” staan. Soms moet je even een stapje terug nemen om er vervolgens weer hard in te vliegen. En dat gaan we hopelijk morgen weer doen…en zo niet? Dan overmorgen. Het is vakantie dus maken we ons niet druk.

Lieve mensen .. goedemorgen en tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour