Episode 3 van ons B&B avontuur was tevens de seizoensclifhanger. Het zat er namelijk alweer op. We hadden met Denise afgesproken om om 8 uur aan het ontbijt te zitten en zoals het hoort waren we netjes tien voor 8 present voor onze vers gemaakte Hamkaas omelet.

Kwa jetlag gaat het best aardig. Het was 6 uur, en met de koffers die we moesten pakken en alle make up die opgebracht moest worden was dat mooi op tijd voor het ontbijt. Ons plan was om om 9 uur in de auto te zitten voor vandaag, we hadden namelijk een achterlijk lange autorit voor de boeg.

Maar zoals gezegd, eerst vreten! Net als gister was het eten weer erg lekker en ook Denise was deze ochtend weer erg spraakzaak, ondanks dat we maar met zijn 3 waren, de rest was gister al uitgecheckt. Na het ontbijt hebben we nog ongeveer een dik half uur zitten kletsen over vanalles en nog wat, Trump, Homorechten, Aardappels en ook nog eens over hoe wij elkaar hebben leren kennen tot aan het ja-woord. Kortom, weer erg gezellig en het was dan ook jammer dat we weer verder moesten.

Maarja, zoals M. Borsato ooit zong, even zitten en gewoon weer opstaan, en dat deden we. Op naar La Grande. De rit opzich viel mee, 4 uur, maar we moesten vandaag ook Hills Canyon bekijken omdat we daar morgen geen tijd voor hebben en dus moesten we een flinke omweg rijden, om precies te zijn van 5 uur.

Omdat het zo’n grote omweg is, gingen we goed voorbereid op weg en de grote vraag met zo’n route is dan altijd … wat eet je onderweg? Nou dat zal ik jullie vertellen. We hebben natuurlijk geleerd van al die jaren en we hadden zowaar een koelbox met koud drinken, bagels van de supermarkt en Cream cheese. Een koningsdiner al zeg ik het zelf.

Hells Canyon werd op voorhand omschreven als de Grand Canyon..goed, net zoals jullie ons trouwverhaal kennen, weten jullie denk ik ook wat wij van de Grand Canyon vonden, de lat lag dus niet bijster hoog en we maakte ons dan ook zorgen of het niet allemaal verspilde tijd was.

De eerste 150 km in het park waren heel erg mooi, mooie uitzichten langs het water met ontzettend mooie en rustige plekken waar je even kon staan en genieten, je zou er ook geweldig kunnen vissen volgens mij, maar goed daar vinden we geen reet aan, dus dat hebben we niet gedaan…maar het kan er dus wel geweldig! Na 150km hadden we letterlijk ons hoogtepunt bereikt. We kwamen aan bij Hells Canyon overview point en hebben daar hele mooie foto’s gemaakt van de “tweede Grand Canyon”. Erg mooi, leuk om gezien te hebben! Alleen jammer dat het nog 250km duurde voor we bij ons hotel waren.

De rest van de weg was wel leuk. Een paar herten gezien, wat eekhoorns en vooral heel veel bomen. Onderweg ook nog even door het gehucht Joseph gekomen waar ze de echte cowboys nog steeds rondlopen met hun hoedjes en laarzen en rond 5 uur (we zijn in een nieuwe tijdzone waar het 1 uur vroeger is) kwamen we bij het hotel aan.

Na kort te zijn bijgekomen hebben we meteen weer een local tip gevraagd voor een lekker restaurant en de voortekenen waren weer zeer gunstig. Op zo’n 6 minuten rijden zat het nr. 2 restaurant van TripAdvisor dus dat moest goed zijn.

A side brewing was de naam, en de faam? Tja geen idee. Het menu was relatief beperkt, wat doorgaans een goed teken is en nadat ik al de hele dag een soort van fetisj had opgebouwd voor een hamburger moest en zou ik dan ook een hamburger bestellen. Zo gezegd zo gedaan en zowel ik als mijn lieftallige hadden een “homemade, cooked to order” hamburger besteld. So far so good maar waar ik mezelf echt eens in moet tegenhouden is dat bijna sadomasochistische trekje van mezelf waarin ik bestel wat ik niet ken…Vandaag was het menu? Een peanut butter bacon burger met “dirty” fries (friet met kaas, sambal en sambal). Juist… een hamburger met pindakaas —> WTF is er mis met mij schreeuwt er nog steeds door mijn hoofd. Goed het zal geen geheim zijn, en ik zeg het niet vaak (lees: nooit) maar hij was echt VIES. Jammer, heel jammer maar goed, eigen schuld dikke bult, Linda, had de normale hamburger, en die was natuurlijk wel prima… nou ja, goed… dan maar twee toetjes bestellen!

Een blueberry cheesecake en een chocobrownie cheesecake, met twee vorkjes uiteraard want sinds 3 weken is alles voor de helft van Linda (en andersom). De toetjes maakte een hoop goed en toch nog enigszins voldaan gingen we weer terug naar het hotel alwaar wij genoten van de rust, reinheid en gejetlagde regelmaat. Morgen een makkelijk dagje met maar 3 uur reistijd, verder? Geen idee maar het gaat ongetwijfeld weer een leuke dag worden.

Moraal van de dag: Pindakaas hoort NIET op hamburgers, B&B’s zijn hartstikke leuk en 9 uur rijden … is best veul.

Met deze wijsheden zeg ik u: “goedemorgen en tot morgen”.

Geschreven door Hans.linda.ontour