Kwart over 7… ik herhaal, kwart overrrgrrgrrrgrr 7 waren we wakker! Maar de reden was omdat er wat zielig gehuil uit het kamertje kwam naast ons, en hoe zwaar de nacht soms ook is, en ja in dit geval met een stront verkouden snurkende vrouw naast je…was het een pittig nachtje! Maar zodra je je kleine meisje hoort huilen is dat allemaal ineens niet meer relevant. Dus ja het was kwart overrrgrrgrrr 7 maar ach Emily huilt dus who cares hoe laat het is!

Dat ze huilde bleek helaas niet de enige keer te zijn vandaag, om maar meteen met de deur in huis te vallen, het lijkt erop dat kiesje nummer 6 (of 7, geen idee) zijn grote doorbraak aan het maken is. We zijn in twee dagen van het vrolijkste kind op aarde gegaan via de weg van rode billetjes, rode wangetjes en kwijl je rot, naar een meisje dat niet zo goed weet wat ze met zichzelf aan moet. Een beetje vertroetelen vandaag dan maar.

Happening 1 van de dag, na het ontbijt natuurlijk, was de Ystad zoo. Oftwel de dierentuin, doorgaans een garantie op succes, en een succesje konden we wel gebruiken. De dierentuin zelf was prima, groots opgezet maar wel met een beperkt aantal dieren. Emily vond het niet zoveel en wilde vooral lekker hangen… en lopen… en zitten… en huilen… en lachen… en affin, niemand die het echt wist.

Na het rondje door de dierentuin was het tijd voor een Bucket list dingetje voor opa en oma, namelijk naar Ystad. Deze stad was de thuisbasis van een Zweedse detective waar zowel opa als oma veel naar hebben gekeken en dus is het altijd erg leuk om te zien of je er dingen uit kunt herkennen. Ondertussen hebben we bij de lokale Albert Heijn onze lunch weer veilig weten te stellen en voordat we onze wandelschoenen aantrokken propte we nog even een broodje kaas naar binnen.

Het bruisende metropool Ystad is een klein maar fijn stadje. Je kunt er leuke winkeltjes vinden en parkeren is er een fluitje van een cent en bovenal niet duur, daar kunnen ze in Nederland nog een hoop van leren want waar je hier parkeert voor 1 euro per uur in het hartje centrum, kom je in Nederland gemiddeld nog geen 10 minuten voor weg.

Van midden Ystad, naar links, naar recht van voren en naar achter was ongeveer een goed anderhalf uur sjokken en van dat anderhalf uur wist Emily gelukkig een uur lekker te slapen. Dit gaf ons de kans om lekker te doen wat we wilde en haar natuurlijk de kans om een beetje bij te tanken. Verder … is er helaas niet zoveel te melden over deze stad…been there, done that…en doorrrrrrrr.

Gelukkig was het nog niet klaar voor vandaag! Emily was weer happy, want lekker geslapen en haar favoriete tekenfilmpje Bing op de achterbank, en wij gingen lekker toeristisch langs de kust naar het huisje terug. Halverwege kwamen we langs Smygehuk…ja je leest het goed Smygehuk. Je spreekt het zo fonetisch uit als dat je het leest, probeer het allemaal maar eens. “Smieeeeguhhuk”. Dit is zowaar het Zuidelijkste puntje van Zweden, prima plek om heel even uit te waaien en wat foto’s te schieten.

Op de terugweg scheidde onze wegen even, zo gingen opa en oma nog even op souvenirjacht en zo gingen pa en ma met smurf naar de supermarkt om de foerage van de avond binnen te harken. Op het menu: pannenkoeken a la Linda, die was gelukkig weer aardig opgeknapt en zoals het hoort, meteen weer aan het werk!

De avond was heel relaxed, we hebben naar het fantastische (not) programma ‘fout maar goud’ gekeken en doken met zijn alle op tijd ons bed in want morgen… morgen gaan we naar Malmo! Nu nog hopen op goed weer want het spookt hier behoorlijk.

Geschreven door Hans.linda.ontour