Iedereen heeft stress van comfort in meer of mindere maten en dat terwijl (bijna) iedereen er naar streeft. Best gek eigenlijk…je streeft naar iets waar je eigenlijk stress van krijgt? Wij (Hans & Linda voor de nieuwelingen) zijn daar geen uitzondering op…

Je werkt hard (soort van), spaart veel geld (relatief) en gaat vervolgens heel ver op vakantie (vinden wij), en dit allemaal om een stukje comfort in je leven te brengen. Echter .. het moment dat je opstaat met een hoge hartslag en twijfelt of je wel alles mee hebt genomen? Heb je het juiste pilletje ingepakt? Is het hotel wel Comfort ++, is het vliegtuig wel airconditioned? Heeft de huurauto wel een cruise control? NEEE! toch!! —> staat het gas wel uit? Allemaal vragen waar wij deze ochtend heel erg mee bezig waren, althans behalve de gas, want dat hebben we niet…Maar my god, wat een comfortstress.

Oke, check, check dubbelcheck en alles is ready to go! Maar staat er dan geen file? En zou het rustig zijn op Schiphol? En is de koffer wel licht genoeg? Om nog maar te zwijgen over onze Esta (visum) staan we wel op de green list? Je weet het immers nooit met die Trump (#bestpresidentever..?) (#soortvan) (#relatief).

Oke inchecken maar! Ow shit… “willen we een upgrade?” Van Comfort naar extra comfort? “Tja geen idee?” Willen we dat? “Maar 10 euro! doen! ”…..”Maar dan zitten we niet naast elkaar?” Pff houdt het dan nooit op met die comfortstress, het gaat maar door.

Oké … relaxxxxx, zen, zonnegroet en hakuna matata. Gelukkig hebben we vaker met dit bijltje gehakt en is het allemaal wat overdreven opgeschreven (#soortvan). Nee reizen zit precies in onze comfort zone, zeker naar Amerika waar we dit keer weer heen gaan. Grote steden, lekkere autoritjes —> Pas de problem zoals ze in New York zouden zeggen. Maarja…

Is dat wat je wil? Op vakantie gaan binnen je comfort zone? De een juist wel, de ander juist niet… oei weer een vorm van comfortstress! Want wat willen wij? Hans is wel van de comfort zone en Linda? Tja de vraag stellen is hem beantwoorden, wellicht een mooi moment om daar iets mee te doen, we zijn immers 30ers (soort van). Daar moeten we dus iets mee. Of toch niet?

Nou ja wellicht moeten we hier nog maar eens over nadenken de komende 8 uur als we naar Chicago vliegen, genoeg tijd en mogelijkheden om ofwel uit je comfort zone te treden of om er juist heeeeeeel diep in te blijven. Wij zullen er in ieder geval geen stress van hebben en gaan genieten van onze “soort van” verdiende, “relatief” dure en “door ons getaxeerde” verre vakantie.

Wij hopen dat jullie weer met ons meegenieten en dat jullie onze ervaringen weer met een glimlach en een traan mogen meebeleven. En zoals een goed reporter betaamd:

Goedemorgen en .. Tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour