Ontbijt, net als de dag ervoor, prima maar niks bijzonders. Emily dacht daar overigens een heel stuk anders over. Daar waar een paar maanden geleden nog melk alles voor haar was, zie je dat ze steeds brutaler en steeds gedurfder is met haar eten. Was het gister nog een stuk kiwi en banaan dat verorberd moest worden, was het vandaag een heel broodje! Wat de boer niet kent slaat gelukkig dus niet op onze smikkelsmurf!

De nacht was gelukkig een stuk beter als die van gister. We hebben geslapen tot half 8 en zijn al met al maar 1 keer wakker geworden van wat geritsel en gejammer. Al met al een hele goeie score al zeggen we het zelf. Gelukkig hebben we ook geen buren meer, daar hadden we de eerste nacht nog meer last van dan Emily.

De dag van vandaag stond in het teken van Granada. Iedereen zegt dat het een hele mooie stad is dus we hadden er zin in. Uiteraard hadden we ook al wat voorwerk gedaan en zo hadden we onder andere de Kathedraal, wat winkelstraatjes e.d. op het programma staan.

De stad is net als elke andere stad. Druk, krap en parkeren is er een drama. Parking Victoria hadden we gedoopt tot parkeerplaats van de dag en dat hebben we geweten. Door de smalle straatjes van Granada moesten we onze monster Volvo manoeuvreren in de hoop nergens tegenaan te rijden. Eenmaal aangekomen bij de parkeergarage … daar waar je denkt dat het wat relaxter gaat worden… wordt het alleen maar erger. Het is zo’n 8 verdiepingen met eenrichtingsverkeer. Iets wat voor de gemiddelde Spanjaard geen probleem is, die rijden met 50 die weggetjes door en doen de meest gekke dingen met die auto’s. Maar voor Linda, die toch al niet bekend staat als beste parkeerder van Nederland was het wel even billenknijpen. Uiteraard stond alles vol en moesten we tot de allerlaatste level rijden om te parkeren.. en dus straks ook weer omhoog! Joepie !

We begonnen onze speurtocht met een nieuwe tactiek. Emily in de draagzak op de rug, een soort rugzak met kind dus. De theorie was dat ze dan iets meer kan zien en iets meer betrokken is bij het hele gedoe, en … niet geheel onbelangrijk, mama is dan ook verdomd dichtbij. Sterker nog, als ze straks wat ouder is zal ik haar leren dat als je die haartjes vastpakt het net werkt als paardrijden! Gaat ze vast hartstikke leuk vinden. En papa natuurlijk ook.

De kathedraal was zo gevonden, prima gebouw, robuust, stevig en vooral heel groot. Verder een kathedraal zoals alle anderen, dus met een flinke entree betalen om erin te mogen kijken. God is toch voor rijk en arm? Of niet in Granada? Hoe dan ook voor het gebouw stonden zoals we wel vaker hadden gezien van die zigeunerdames de boel op te lichten. Ze douwen je een takje in je klauwen en riedelen dan in het rond over dat je gezegend bent, je twee kinderen krijgt en dat ze 2 euro van je krijgen…. 2 euro?! Nadat ik de dame die voor mijn neus stond subtiel heb gevraagd op te tyf… ik bedoel op te ple… Of naja op te rot… affin, mij met rust te laten zag ik dat Linda zich wel zo’n hoogstaand takje had laten aansmeren. Of ik even wat wilde geven… naja laten we hopen dat ze er een dakloze mee gaat helpen onze heilige Maria.

Vervolgens was het tijd voor de winkelstraatjes. Het zag er allemaal heel leuk uit. Je waande je net in Marakesh met allemaal Marrokaanse verkopers die Arabische dingen verkochten. Echt wel heel leuk, alleen ben ik toch echt in Spanje, dus ontgaat me even waarom dit zo’n must see is. Loop rond in de Schilderswijk en je hoort dezelfde taal, ga naar de zwarte markt en je koopt dezelfde rommel. Ik zal het allemaal wel weer iets te zuur zien maar meer dan een attractie is het niet echt. Maar goed, misschien is dat ook wat het moet zijn. Fotootje gemaakt en doorrrrr.

Het volgende punt was een uitkijk plek waar we over de stad heen konden kijken. Het enige wat er dan helaas niet bijstaat op tripadvisor is dat het een 800 meter traplopen is. Niet ideaal met een buggy…verre van zelfs! Na een metertje of 100 gaf ik het op. Ik google het wel- houdoe!

Na nog wat toeristische plekjes te hebben bezocht waar we wat foto’s van hebben gemaakt besloten we, of liever gezegd Emily, dat het tijd was voor drinken! Aangezien Spanje een nieuw land is, vraagt dat natuurlijk ook om nieuwe tradities. Amerika was Starbucks. Canada is Tim Horton (ooooooooooow wat was dat lekker!) En Spanje is … dunkin donuts! Lekker lokaal zullen we maar zeggen.

Flesje erin, experiment geslaagd, 3 uurtjes lang heeft Emily het heel erg naar haar zin gehad in de rugzak en met de temperatuur van 23 graden was het ook goed uit te houden voor haar. Helaas was het eerder deze week echt te warm en is het onverantwoord met die zon.

Omdat we Granada wel hadden gezien en we de conclusie trokken dat het een grappige stad was maar dat het net zo goed Brussel had kunnen zijn of Lyon besloten we onze focus te leggen op iets wat deze reis nog niet was gelukt. Shoppen. Even buiten Granada zit het Nevada shopping center. Een van de grootste van de zuidelijke helft van Spanje en ideaal om iets te gaan eten.

Na een uurtje te hebben rondgereden zodat Emily kon slapen besloten we de sprong te wagen en naar de parkeergarage te rijden. In het centrum kon je werkelijk alles eten, er zaten denk ik zo’n 30 tentjes op een rij, allemaal druk dus dat beloofd wat. Het plan voor Emily was duidelijk, die was net wakker en we hadden een broodje met heerlijke jam in de tas waar ze wel een uurtje mee zoet was. Tijd genoeg dus voor ons om iets te eten, en zo moest geschieden.

Na een half uur te hebben gewacht bij een of andere Spaanse tent was Emily er echter helemaal klaar mee en zette het op het gillen. Broodje wilde ze niet meer en eigenlijk…wilde ze helemaal niets meer. Omdat we na een half uur, 25 keer pardonna en 12 keer oogcontact nog altijd niet hadden mogen bestellen vonden we het hoog tijd om de rekening te vragen voor onze drankjes en onze heil ergens anders te zoeken, immers het was gewoon “not meant to be” dat wij uit eten zouden gaan.

Na een uurtje huilen en uiteindelijk kruipen bij een bankje raapten we onze moed bij elkaar en gingen we nog wat rondjes lopen in de hoop dat ze in slaap zou vallen. Tegen beter weten in natuurlijk want als we iets van onze dochter weten is dat er maar 2 plekken zijn waar geslapen wordt, en dat is niet in de buggy!

Plan B was wederom naar de supermarkt, ik wilde perse een keer Paella eten en blijkbaar hadden ze in deze grote supermarkt een versafdeling die dat maakte, dus dat betekend dat eindelijk, vanavond, ga ik paella eten. Misschien niet van restaurant kwaliteit maar goed, het is niet anders.

Nadat we alle inkopen hebben gedaan gingen we weer terug naar de auto en terug naar de B&B. Het was alweer ruim 5 uur en Emily wilde gewoon nog even spelen. Na anderhalf uur kruipen, klauteren en klieren was de koek om 7 uur op en was het tijd voor een flesje en een retourtje dromenland. Zoals eigenlijk de hele vakantie slaapt ze als een zonnetje. Nu hadden we ook niet anders verwacht want je kunt veel van onze dame zeggen maar slapen…daar is menig ouder jaloers op zo goed als dat ze dat doet!

Wij hebben ons nog maar even vermaakt in de keuken, paar spelletjes gedaan en lekker de paella gegeten, prima te eten, maar zoals verwacht geen 3 sterren kwaliteit. Wie weet morgen. Malaga … de stad van de drukte, maar dus ook de stad van de vele berzorg tentjes! Lang leven thuisbezorgd!

Voor nu neem ik nog en keer revanche op Linda, want ik kan @$@# geen spelletje winnen deze reis, en zeg ik jullie:

Hasta manana !

Geschreven door Hans.linda.ontour