Zo, wat een nacht.. De ochtend is gelukkig weer aangebroken en dat is maar goed ook. Het huis waar we sliepen voelde een beetje als een kruising tussen een studentenkot en een spookhuis. Een hoop gekke geluiden van buren en onverklaarbaarheden zorgde voor een beetje een unheimlich gevoel. Desalniettemin hadden we wel goed geslapen en konden we met een frisse houding de dag weer aanvangen.

Emily sliep zoals altijd het klokje rond en heeft van het bestaan van een ochtendhumeur gelukkig nog maar weinig besef. Als een echt smikkelmonster eet ze dan ook een broodje, kwark en een stukje ei op. De kleine vreetzak!

De rit van vandaag zal lopen via Kolding en Odense naar Kopenhagen en duurt al met al een uurtje of 4. Inmiddels weten wat dat Emily dat helemaal prima vindt en dus maakte we ons geen enkele zorgen over hoe de reis zou verlopen! Hoe anders was dat vorige week nog ... tja een mens kan snel veranderen / leren. Hadden wij dan toch echt zo'n superkind als waar je andere ouders soms over hoort opscheppen?

Kolding, zondag, gesloten. Jammer maar gelukkig hebben ze er een groot winkelcentrum waar we in ieder geval even de benen kunnen strekken en waar we een kop koffie kunnen scoren. Verder is het grote winkelcentrum niet heel bijzonder. Ja we kopen er een leuke jas voor Emily en de koffie is er schreeuwend duur maar verder is er weinig bijzonders aan. Gelukkig is dat ook niet nodig want elke herinnering die we daar hebben opgedaan is inmiddels toch weer vervaagd dankzij de ongelofelijk kwalitatief hoogstaande luier die onze kleine prinses daar wist te produceren... tja wie veel eet, wie veel... affin we gingen naar Odense!

Ook hier is de dag des heren blijkbaar reden voor het sluiten van de winkels. Jammer want nu kunnen we eigenlijk helemaal niks ondernemen en dat is toch wel even lastig. We besluiten de beruchte snelwegen mijden functie aan te zetten op de navigatie en maar te kijken wat we tegen komen...go with the flow zeg maar. Lastig is wel dat wij, in tegenstelling tot Emily geen luier dragen...dit behoeft verder geen uitleg vermoed ik. Gelukkig zijn de Denen in tegenstelling tot de Duitsers en Nederlanders wel sympathiek naar de medemens en kun je hier vrijwel overal fatsoenlijk en bovenal GRATIS doen wat je moet doen.

Uiteindelijk is de totale reis niet meer dan een reis gebleken. We konden niet echt lekker stoppen, de lunchbroodjes hebben we onderweg gescoord in de lokale Aldi en verder was het gewoon immer gerade rechtdoor. Door naar ons appartement in Kopenhagen... en wat voor appartement! Toegegeven, deze zat wat aan de bovenkant van ons budget, maar we zien wel meteen waarom. Prachtig uitzicht over de stad, een mooie open woonkamer met fatsoenlijke TV en drie aparte slaapkamers. Al met al een hele dikke prima voor dit appartement. Uiteraard hebben we wat foto's genomen want dit is wel iets dat we nog een terug willen zien.

Na het kleine rondje door de wijk hebben we lekker wat eten gehaald (hamburger, friet en sla) en na dit koningsmaal besluiten we geheel tegen ons normale doen om met Emily in de kinderwagen om half 7 nog op pad te gaan. Tivoli schijnt hier in Denemarken een geweldige ervaring te zijn en we trekken dus de stoute schoenen aan en nemen onze kleine vrolijkheid mee naar dit paradijs van lichtjes, tjoektjoeks en broembroems.

Tivoli is, in tegenstelling (ja dat woord gebruik ik vandaag best veel) een geweldige ervaring. Ook dit is behoorlijk aan de prijs maar het is ook dit keer elke kroon waard. Ik ga niet teveel moeite doen om het allemaal te beschrijven, ik denk en hoop dat de foto's voor zich spreken. Emily ... tja Emily ... als je denkt dat kindjes van bijna 2 nog niet zoveel doorhebben is mijn advies neem ze mee naar Tivoli. Ze heeft van 7 uur tot ongeveer 9 uur haar ogen uit gekeken. Wijzen naar karretjes, lichtjes, vragen om een ijsje en twee uur lang van links naar rechts kijken met een grote glimlach op haar hoofd. Nee vermoeidheid kent ze niet en dus lijkt het erop dat ook Emily het concept van vakantie verdomd goed doorheeft!

Het is een eindje lopen ... ja ongeveer 35 minuten en om kwart voor 10 komen we terug bij het appartement, compleet verrot en compleet afgepeigerd maar wel met een hele gave ervaring rijker. En! niet onbelangrijk met nieuwe kennis. Emily kan dus als geen ander in de avond mee om iets te doen. Ja het moet natuurlijk wel leuk zijn voor haar maar daar hou je natuurlijk altijd rekening mee.

Conclusie van de dag? Heerlijke dag, prachtige stad en ja... wij zijn nu ook van die ouders, ouders met zo'n superkind!

Geschreven door Hans.linda.ontour