Oke, soms moet je even schakelen. We hebben twee B&B’s achter de rug die op verschillende manieren geweldig waren. De eerste B&B was sowieso onze eerste B&B en was super relaxed. Hier hadden we echt voor het eerst sinds hele lange tijd een vakantie gevoel. De tweede B&B was hartstikke luxe en kwa locatie ook echt heel prettig. Beide hadden ook een aparte kamer voor Emily wat voor ons dan weer prettig is, dan hoef je niet zo op eieren te lopen als je naar bed gaat. Daarin is de derde B&B dus een tikkeltje anders. Geen eigen kamer voor Emily, echt midden in de Sierra Nevada in een gehucht en ook bijvoorbeeld geen TV op de kamer. In dat opzicht dus echt een stap of 2 terug.

Daarentegen hebben we wel een uitzicht … poe, dat is wel echt bijzonder. Wie kan nu zeggen dat ze met uitkijk op de Sierra Nevada hebben ontbeten? Al met al was het dus een iets minder prettige nacht, Emily is nogal onrustig door de nacht heen en wij alerte ouders worden natuurlijk wakker van elk ritseltje dat we horen. Hopelijk gaat dat vannacht wat beter.

Het ontbijt was prima. Niks bijzonders maar gewoon lekker. Helaas was er geen babystoel dus dat maakte het even een uitdaging zo met zijn drietjes ontbijten maar met de nodige: “Nee Emily”, “Godsamme”, “NOU!” En “Niet doen” is alles toch nog goed gekomen. —> Deze alinea is vooral leuk als je hem even visualiseert met ons drietjes ;-)

De planning vandaag was de Sierra Nevada zoals de titel al verklapt. Ik had een route gevonden van Lanjaron naar Yegen. Zogenaamd de mooiste route door het park. En dat beloofd wat want het uitzicht en de route naar onze B&B is al waanzinnig dus we zijn benieuwd.

Jammer genoeg is het nog een uur rijden naar Lanjaron en daarna is de route zelf ook nog 2 uur. Tel dan vervolgens de 2 uur bij op die we dan nog terug naar de B&B moeten rijden en je zit weer op de grens van 5 uur in de auto… als dat maar goed gaat. Na toch wat te twijfelen, met de highway trough Hell van gister nog vers in het geheugen besluiten we het toch te doen. We kunnen stoppen als het nodig is en als we zorgen dat we drinken en eten hebben moet het goedkomen…daarbij is het voor mij (Hans) echt wel een Bucket list dingetje om de Sierra Nevada te zien dus onze moppersmurf is vandaag voor een dagje aanpas-smurf.

De eerste 2 uur gingen wonderwel erg goed. Ze lag lekker te slapen en we konden in het dorp Lanjaron bij een bakker wat brood kopen. Kleine tegenvaller was wel dat bij het uitstappen bij de bakker mijn duim tussen de deur van de auto kwam, verrotte veel pijn want hij klapte precies halverwege mijn nagel. Geluk is dan wel dat je niet snel iets breekt .. maar een gekneusde nagel … @#$%!%! enzovoort. Gelukkig spreken ze daar Spaans zeg maar.

Na 2 uur was Emily er klaar mee, ze was wakker en ja dan moet je er iets mee natuurlijk. We moesten nog een kleine 20 minuten naar Trevelez, een redelijk groot stadje in het midden van de Sierra Nevada waar we op het gemak een broodje hebben gegeten en van de stilte hebben genoten, na een pauze van een klein uurtje besloten we weer door te gaan. Helaas konden we er nog niet eten omdat het te vroeg was (1 uur).

Goed, de leercurve waar ik het al over heb gehad. Die is vandaag definitief aangevuld met wat kennis over Emily. Onze kleine meid vind het namelijk prima om auto te rijden. Sterker nog helemaal leuk zelfs, als ze maar kan slapen. Is er geen behoefte aan slaap? Dan is autorijden niet leuk… NIET LEUK PAPA! En zoals jullie haar kennen laat ze dat dan altijd in geur en kleur merken. De reis was nog zo’n 2,5 uur en ons oogappeltje heeft zo’n beetje de hele reis (met wat pauzes om adem te halen) gebruld. Soms … is het even niet anders. We hebben een aantal keer gestopt, gespeeld, eten gegeven en zelfs poepluiers vervangen maar niks mocht baten. De laatste anderhalf uur hebben we dan ook stug op doorgereden. Zo hebben wij wat geleerd, Max anderhalf uur met Emily in de auto, en zo heeft Emily geleerd, soms draait het even om meer dan alleen de prinses.

Goed, hoe was dan de route? Was het de moeite waard? Is de gehoorschade die is opgelopen voor een goed doel geweest en tot slot, heeft mijn duim pijn gehad voor de goede zaak? Het antwoord is mwah. We zijn natuurlijk al redelijk verpest met wat we allemaal in Amerika al hebben gezien en ook het uitzicht uit onze B&B is mooier. Dus nee, ik kan niet meteen zeggen dat de droge saaie route door de Sierra Nevada life changing is. Een dag wel besteed, maar niet iets waar ik iedereen heel warm voor zal maken. Dan kun je beter naar Ronda of Cadiz.

Op de terugweg wilde we natuurlijk nog wel iets eten want twee avonden lang rijstwafels kon nooit de bedoeling zijn, maarja, Spanje… dus om half 7 is nog geen pepernoot open en dus loop je daar in een winkelcentrum met je ziel onder je arm. Uiteindelijk maar bij de burger king gestopt want zoals gezegd, alles is beter dan een rijstwafel.

Al met al waren we om 7 uur terug op de kamer en heeft Emily nadat ze vanmorgen nog van de trap was gevallen in onze kamer haar eerste stapjes gezet aan de hand EN heeft ze zelf als een soort babykatje zich op de eerste paar treden van de trap geklauterd. Wellicht dat ze daarom ook wat onrustig is, er gaat momenteel wel een hele hoop in een enorm tempo bij haar.

Al met al weer een dag in de boeken, niet perse eentje om tot in lengte der dagen te onthouden maar als je dan na een lange dag met je kop koffie in de hand naar het uitzicht kijkt op de foto terwijl je kind binnen 5 seconden op bed in slaap is gevallen … kan je toch niet echt een ontevreden mens zijn toch?!

Hasta manana !

Geschreven door Hans.linda.ontour