Dag 2 in Neowlands (of zoiets) en we hadden er zin in! De nacht was goed, beetje rumoerig dankzij een airco, een klapperende deur en wat verkeer, maar je hoort ons niet klagen, het bed lag heerlijk en hoe meer je wakker bent, hoe meer je van de vakantie meemaakt en geniet. (dit typ ik met het liedje van Monty Python in mijn hoofd, Always look on the bright side), maar dat was wel duidelijk denk ik.

Half 8 strak stonden we naast ons bed…soort van… en gingen we genieten van het ontbijt. Het ontbijt was iets minder als in het vorige hotel maar nog altijd meer dan voldoende en wat zijn we blij dat we in al onze hotels een ontbijt hebben. Ten opzichte van onze vorige vakanties scheelt dit toch een hoop chagrijn en gedoe! Gratis reistip dus voor al onze trouwe followers… neem ontbijt!

Goed gevuld (Lees: vrolijk) gingen we nog even terug naar de kamer om ons mentaal voor te bereiden op een dag vol jolijt en vertier. Punt een op de agenda: Fietstour door New Orleans! Omdat die van vorig jaar in Canada zo ontzettend goed is bevallen wilde we het in deze stad nog een keer doen en volgens TripAdvisor was deze net zo, zo niet nog leuker.

Aangekomen bij “Fat tire bycicle tours” kregen we even een documentje onder onze neus dat we moesten tekenen. balen, want nu konden we ze niet meer “sue-en” als er iets mis ging. Toch jammer, want mijn gemiddeld aantal valpartijen bij fietstours is toch wel redelijk hoog. Dan maar opletten dit keer.

Onze guide John deed zijn best om ons de leukste uithoeken van New Orleans te laten zien. Dat lukte hem de eerste helft niet zo heel goed. Onze groep bestond uit een ander Amerikaans koppel dat waarschijnlijk net zo vaak op de fiets heeft gereden als dat Nederland het WK voetbal heeft gewonnen - dus dat was even aanpassen voor ons Hollanders. Na de koffiepauze halverwege werd het wel een stuk leuker. We reden door wat verschillende wijken in New Orleans en zo leerde we toch wel dat het een stad van vele gezichten is, uiteraard ga ik jullie de details besparen want ja, wij hebben er immers voor betaald en jullie niet ;-) maar geloof me het was heel interessant. (zo zie je ook op de foto’s denk ik?)

Zoals echt Louisiana-weer betaamd was het inmiddels een beetje gaan regenen (zo’n 10 liter de m2), dus dat koelde de boel wel lekker af. dat helpt natuurlijk ook altijd mee in de beleving want het was behoorlijk warm in het begin. Al met al een prima manier om de stad te leren kennen en een beetje de geschiedenis te leren waarderen van een stad die zoveel heeft meegemaakt.

Wat overigens wel opvallend was, en dat was ons al eerder opgevallen, dat er hier met geen woord gesproken wordt over de Hurricane die de stad zo heftig heeft geraakt een aantal jaar geleden. Als je je bedenkt dat De stad in 1718 door Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville gesticht is en is genoemd naar de Fransman Filips II van Orléans, er 2 zeer grote branden zijn geweest die de hele stad hebben getroffen, er een grote uitbraak van Geelkoorts is geweest die een groot gedeelte van de bevolking uitroeide EN dat New Orleans een zeer slechte ligging heeft waardoor het heel moeilijk is om voedsel te verbouwen met als gevolg een hongersnood die een grote rol speelde in het verleden….dan zou je toch verwachten dat een klein stormpje ook wel in het verhaal past. Maar niet dus.

Goed, half 3, knorrig (Hans) en dus was het tijd om onze eigen hongersnood problematiek op te lossen. Helaas is het altijd zo dat als je iets zoekt, je het niet echt kan vinden dus eindigde we bij de McDonalds voor een snelle burger. Best jammer want New Orleans staat meer dan bekend om de Creoolse keuken. Een soort van mix uit de keuken van 62 verschillende landen die samen komen in diverse gerechten met verschillende invloeden. Overigens zijn het 62 landen omdat in het verleden er 62 verschillende volken een rol hebben gespeeld binnen New Orleans. Zo hebben de Ieren het dorp gebouwd, de Duitsers voedsel verbouwd, en zijn er verscheidene Afrikaanse landen geweest die slaven hebben “geleverd”. Niet te vergeten de Fransen die het stadje hebben gesticht en natuurlijk de “local” Americans die als visserman allerlei soorten vis uit de Mississippi tot hun beschikking hadden. Al met al een melting pot aan smaaksensaties en kooktechnieken genaamd “Creoolse Keuken”.

Maar goed, wij zaten bij de McDonalds. Niet super voedzaam maar het helpt je weer de komende uren door, en we moesten nog even want we gingen nog even door Margeret street, Bourbon street en weetikveelwatnogmeer street.

Jazz en Blues zijn de ingrediënten die deze stad bekend maken maar tot op heden hadden we er nog niet veel van meegekregen. Op de French market waar je voor niet teveel allemaal leuke prullaria kon kopen kwam het al iets meer tot leven maar niet meer dan dat, het is een soort lokale markt, erg leuk maar nog niet typisch voor New Orleans. Bourbon street was na de French market onze volgende bestemming en vanaf het moment dat we binnenliepen was het een en al sfeer. Het was inmiddels een uur of 5, de hoogste tijd dus voor de lokale artiest om stomdronken over straat te zwalken en voor een paar dollar een gênant straatoptreden te geven. Dit in combinatie met veel kroegjes met muziek, leuke souvenirwinkels en vrijwel alleen maar mensen met een glimlach zorgde ervoor dat zelfs Hans en Linda (de ijskonijnen) het er erg leuk en sfeervol vonden.

Maar zoals dat hoort in het leven, overal komt een einde aan en zo ook aan Bourbon street. Stalpoten, moe en wederom licht knorrig (Hans) trokken we ons even terug op de hotelkamer om even bij te komen van alle indrukken en vooral inspanning. Althans vooral Hans had hier behoefte aan, daar hij natuurlijk geen twintiger meer is.

Na ongeveer een uurtje besloten we toch de stoute schoenen maar weer aan te trekken en nog even naar de stad te lopen voor een hapje en een drankje. Immers, wie 16000 stappen zet + 20km fiets, moet eten. We liepen richting de Mississippi waar veel restaurants zaten en waar we naar ons idee prima konden eten. Overigens, wisten jullie dat de Mississippi met 2340 Mijl de op twee na langste rivier in de wereld is na de Amazone en de Nijl? De enige reden dat New Orleans nog altijd is wat het is, komt door de Mississippi, want net als in Rotterdam is het water de Aorta van de stad. Op een gegeven moment waren er zo’n 1000 stoomboten die van en naar New Orleans vaarden jammergenoeg is er vandaag de dag nog maar 1 van over, die voor commerciële doeleinde enkel nog wat plezier tochtjes maakt. Best bijzonder om zo even mee te krijgen toch?

Echter lag onze prioriteit bij het eten dus met deze kennis in de achterzak gingen we een restaurantje in waar we geheel in stijl een Hamburger gingen bestellen. Althans, dat was het idee en Linda was gelukkig standvastig en hield haar belofte. Hans was echter iets minder sterk en zwichtte voor een lokaal gevangen “gulf Fish” (whatever dat ook is). Lekker was het wel met lokale Cajun kruiden en een groentemix en met deze ietwat beperkte Creoolse ervaring was onze cirkel in New Orleans rond.

Al met al is het een leuke sfeervolle stad met een grote geschiedenis, nogmaals, waar ik jullie niet mee zal vervelen. Terugkijkend hadden we hier best nog wel een dagje kunnen vertoeven maar helaas, de tour wacht op niemand en dus is het aanhaken of afhaken. Morgen om 12 uur checken we uit en gaan we naar onze volgende bestemming en waar dat is? Nou: Lees het morgen HIER! Op onze blog.

Geschreven door Hans.linda.ontour