De dag begon zoals vele anderen en leek ook te lopen zoals vele anderen. Opstaan, inpakken, koffie, uitchecken, je Kent het wel. Echter was deze dag toch wel iets anders dan alle andere:

Zo moesten wij vanmorgen van Canada naar the USA en dat gingen we per boot doen. De koffers stonden al klaar en het ontbijt werd weer een snelle Griekse yoghurt van onze vriend Tim Horton (de keten).

Je komt bij de balie van de veerpont aan en het begint al meteen goed want ze herkennen je voucher niet en je moet dus 90 dollar betalen. “But miss, it is a prepaid, can you please check?”, goed of het nu je boarding pas is, je treinticket of je veerpondkaartje er is altijd wel iets dat niet goed gaat, maar dan ben je er! “The miss has het ff getjekt” en je mag door naar ronde twee, de douane. En Believe you me, die zijn lastig in the USA…lijkt soms wel de USSR (Russia), maar goed stel dat dat ook goed gaat. Je betaalt netjes de extra 12 dollar, ze mogen je foto nemen en ook nog eens de vingerafdrukken van alle 10 uhhh 9 vingers. Dan mag je door naar ronde 3, de grote finale. Je bent dan inmiddels al op de boot (waar we tijdens het varen zowaar ORKA’s hebben gezien), EN! waar de koffie ineens een stuk slapper is en iedereen een heel stuk luidruchtiger en een tikkeltje meer vloekt, met andere woorden je bent dan al eigenlijk in the USA.

Terug naar je auto want we mogen eraf en dan begint ronde 3. Adrenaline gaat door je lichaam want daar is het, de eindstreep, de exit van de veerboot en niets staat een heerlijke dag in een oersaai National Park meer in de weg! Nog 3 wachtende voor je, nog 2…nog 1!!!! En dan YES, “next in line please.”

Goed, onder het mom van nationale veiligheid kan ik over de volgende gebeurtenis niet al teveel vertellen anders dan dat de agent in kwestie ZEER, ik herhaal ZEER gefocust was op zijn baan en zich zeer bewust was van de verantwoordelijkheid die op zijn schouders ruste. Hij was immers het derde controlepunt in de transfer van een veerpont die voornamelijk golfers en oudere dagjesmensen overbracht en feitelijk had hij (voor zijn gevoel althans) het lot van de wereld in zijn handen. Na een streng kruisverhoor, indringende blikken en een zeer achterdochtige inspectie van de achterbank mochten we dan toch door. Blijkbaar waren we niet van plan via Olympic National Park de wereld op te blazen en was de kust veilig volgens onze Amerikaanse inspector Vlijmscherp.

Zoals gezegd, aangekomen op de bestemming! Prachtig weer, mooie dames, gezellige winkelstraatjes en de meest culinaire restaurants….stonden er in de folder. Waar wij zaten, Lake Crescent Lodge hadden we wel een prachtig uitzicht over een meer. Je kunt het een beetje vergelijken met de drie meren die we eerder hebben gezien alleen dan dit keer met 1532 kinderen van tussen de 0 en 12 jaar. Ja gezelligheid viert hier hoogtij mensen.

De lunch dan, er was in de verste verte geen frietje te krijgen behalve hier in het kinderspeelpaleis en dat zag je aan de prijzen, vonden we het in eerste instantie prijzig, later… vonden we het duur toen we doorhadden en besefte dat het niet de Canadese Dollars waren maar de Amerikaanse. Maar eerlijkheid gebied ons te zeggen dat het wel lekker eten was en zoals een oude wijze ietwat koppige man mij ooit heeft geleerd, beter duur als niet te koop dus met dat in gedachte hebben we lekker gegeten.

Omdat wij inmiddels bekend staan om ons roemruchte aanpassingsvermogen lieten wij ons dit keer ook zeker niets in de pick naaien en besloten we geheel in het kader van ontwikkeling en ontdekking buiten onze comfort zone te treden. We gingen dus NIET naar een shopping mall, zoals iedereen, inclusief onszelf, hadden verwacht, nee wij gingen onze verfijnde neusjes eens de echte natuur laten ruiken.

Na ongeveer een 45 minuten te hebben gereden kwamen we aan bij een mooie waterval. Althans…we moesten nog even 1,5 km door de bossen en bergen heen maarrrr we waren er bijna. We liepen er ongeveer een half uur over en hebben bij de waterval echt hele gave foto’s gemaakt! Zo zie je maar: Ontdekken en jezelf ontwikkelen levert ook nog eens mooie plaatjes op en het zorgt ervoor dat je dingen doet die je tijdens je normale leven niet doet. En dat is wel heel goed gelukt vandaag.

Toen we terug kwamen was het gelukkig kinderbedtijd en de meeste kinderen waren al moegestreden naar huis of naar bed. Het bleek dat de meeste mensen ook echt gewoon dagjesmensen waren en niet perse in ons hotel sliepen. Toen we de lobby inkwamen konden we inchecken en raad eens, onze kamer had uitzicht op het meer, precies zoals in de folder! Het restaurant waar we konden eten? Duur, maar heel erg lekker…precies zoals in de folder, en ja zo bleek deze dag toch nog een echte vakantiedag te zijn, totaal niet zoals gepland of verwacht, maar wel heerlijk!

Ow en de TV? precies…die stond NIET in de folder :(.

Maar ja, zo erg is dat niet want TV kijken…dat kunnen we thuis ook!

Goedemorgen en tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour