Dus alle ballen op Yellowstone was een goed idee. Maar voor het zover is was het eerst tijd ome Bozeman vaarwel te zeggen. Linda had helemaal ruk geslapen, niet zo gek als je je bedenkt dat het hotel letterlijk naast een begraafplaats ligt. Dat is natuurlijk niet het aller prettigste idee. Zelf heb ik er gelukkig niet zo heel veel last van en heb ik wel redelijk kunnen slapen. In ieder geval tot half 8 want toen moesten we even de kwalificatie van onze Max kijken, en dat lukte ondanks een krakkemikkige wifi.

Onze planning was om om 9 uur te vertrekken en dat ging zowaar lukken. We hadden de koffers om half 9 in de auto en liepen naar de ontbijtzaal. Bij binnenkomst leek het een beetje op de dol dwaze dagen van de Bijenkorf. Ontzettend druk en ontzettend chaotisch. Het ontbijt moest dan wel heel bijzonder zijn? Nee dat viel wel mee…het was alleen gratis en als Amerikanen in IETS lijken op Nederlanders dan is het wel dat ze van gratis houden. Met in het achterhoofd dat er 400 meter verderop een Walmart zat, waar we toch al naartoe moesten was de keuze dan ook makkelijk gemaakt —> hop naar Wallie Walmart!

In het kader van de gezondheid van de innerlijke mens begonnen we met een yoghurt met fruit en een broodje, immers 2 weken vakantie gaat op een gegeven moment toch wel parte spelen, in ieder geval psychisch. Nadat we onze maag en tank hadden gevuld met brandstof was het tijd voor de reis naar Cody.

De eerste 50 mile was redelijk saai, omdat het enkel snelweg was. Er was regen, donkere wolken en het was koud. Maar toen begon daar ineens iets te gloren, nee het was dit keer geen IHOP, sterker nog het had niet eens met voedsel te maken (gek genoeg). Het was de entree van Yellowstone. Door vele geprezen en geroemd en berucht om zijn onvermijdelijke ontmoetingen met wilde dieren. Ons hart klopte in de keel en het bloed ging sneller stromen toen we bij de entree alleen al een vos in het weiland zagen lopen. Gelukkig hadden we de parkenpas al gekocht want een enkel entree was maar liefst 35 euro!

De route die we hadden uitgezocht was ongeveer 6 uur rijden en ging eerst langs de Grand loop road. Het moest een beetje te vergelijken zijn met de grand canyon van Yellowstone en zou je geweldige uitzichten geven. Nu zijn we al redelijk verwend met uitzichten en ligt de lat best hoog, maar deze haalde het wel! Een aantal bijzonder mooie plaatjes en echt geen straf om doorheen te rijden. Kon je vorige uitzichten nog wel vergelijken met Europa…is deze echt uniek.

Op een van de uitzichtpunten zagen we nog een heel schattig beestje. Geen idee wat het was, misschien een otter ofzo? Wel vonden ze het leuk om te poseren voor ons en daar maakte we natuurlijk ook dankbaar gebruik van! Als iemand weet wat het zijn, houden we ons aanbevolen trouwens.

Wat je ook nog onderweg veel tegenkomt zijn zogenaamde geysers. Oftewel geisers. Bijzonder natuurverschijnsel waar een ongelofelijke stank vanaf komt, en ook lang niet zo fotogeniek als de dieren, maar goed, we hebben ze toch maar even meegepakt, nu we er toch zijn.

Wat nog wel een grappig detail is nog wel dat voordat we op reis gingen we wat tips en tricks hadden gekregen van een collega van Linda, die ongeveer de 3 weken voor onze vakantie hier was (Mirjam bedankt!!) en een grappige opmerking in haar bericht was: “herten zie je overal wel” met andere woorden niet zo bijzonder (meer). Nou ik kan je vertellen in dat stadium zitten wij nog lang niet! Na een meter of 500 hadden we al 5 herten gezien en alle 5 meermaals op de foto genomen en ze blijven gaaf, al snap ik wel wat de opmerking in zich had hoor, je hoeft er niet zoveel moeite voor te doen.

Wat misschien, nee zeker weten, nog gaver is dan een hert is een Bizon. Nog nooit gezien en toch een beetje het uithangbord van het wilde westen, maarja hoe ga je die zien? Dat gaat nog een pittige opgave worden. Althans, als je niet in Yellowstone bent. Na ongeveer 800 meter pal langs de weg. Een kolossaal beest liep op zijn elfendertigste (heel chill) op zijn gemakje naar… geen idee. Hyper als een kind in de Bart Smit hebben we zitten filmen en klikken en zelfs ook nog even “gewoon” gekeken. Super gaaf om zo’n dier in het echt te zien en dan ook nog eens van zo dichtbij, wat heet…waanzinnig!

Al met al kun je dus zeggen dat Yellowstone erg geslaagd is, en dat pas na 1km op dag 1 van de 5. Alleen nog een beertje en dan was de bingo kaart alweer bijna vol? Nadat we de grand loop road af hadden gereden gingen we via de Norris road naar Devils Den. Gewoon een mooi stukje route.

BINGO! EN BEER!!! En ik quote: “AHDIEBEER WHAAA OOOOOOH”…zo klonk het ongeveer terwijl we stressend en bevend de camera pakte. Het was een redelijk kleine zwarte beer maar al oud genoeg om zonder mammie op pad te mogen. Heel erg naar zijn zin langs de weg had hij het niet, het was ook best eng, maar gelukkig is er niemand die een beer zal aanrijden en dus stonden we met zijn alle stil midden op de weg om ruim baan te maken voor dit mooie dier! En ja hoor…wie goed doet, goed ontmoet! Niet alleen kwam Billy Beer even langs lopen, nee hij liep ook nog even voor onze auto langs en perfect langs de camera…Dit was dus echt het ultieme! Een Hert, een Bizon en een Beer op 1 dag…. We hebben ze niet nodig, maar die WOW momenten zijn toch wel tof!

De route vervolgde zich naar Lamar Valley waar we op afstand hele kuddes bizons hebben mogen zien en zelf ook nog 2 beren, wel op grote afstand. Jammer genoeg zijn we vergeten iets van een verrekijker mee te nemen, en die was toch wel handig geweest blijkt nu.

Lamar Valley gaat automatisch over in de beartooth highway en dat schijnt samen met de going to the sun en de I84 toch wel de mooiste snelweg te zijn. Nu viel de I84 wel een beetje tegen als je het spiegelt aan alle lovende reacties die ik heb gelezen en de Going to the Sun was dicht, dus het zou al snel meevallen dachten we.

Nou meevallen deed het zeker niet, wat een verschrikkelijk schandalig en gruwelijk…mooie weg is het. Het is een weg van zo’n 70 mile (110km) en het is werkelijk prachtig (—> verwijzing naar de foto’s). Jammer genoeg hebben we wel halverwege een bordje gemist dat de snelweg afgesloten was door de nieuwe sneeuw die er is gevallen. Het was ook nog steeds erg koud en onderweg hebben we ook nog wat sneeuw gehad, het verbaasde ons dan ook niet heel erg maar het was wel jammer, we hebben nog niet zoveel geluk met speciale snelwegen helaas.

Na zo’n 30km konden we dus weer omkeren om via een andere snelweg naar Cody te rijden, maar zo erg is dat niet hoor. Als je zo’n mooi stuk landschap tot je beschikking hebt en je bent er helemaal alleen, dan is dat best indrukwekkend en we hadden er ook zo wel 30km extra voor om willen rijden.

De route die we nu moesten rijden naar Cody was overigens ook geweldig mooi. Prachtige uitzichten en spannende bochten. Helaas was het wel iets om en dat zou ons waarschijnlijk wel de shoptijd kosten die we voor Cody hadden geplanned. Morgen is het namelijk zondag en dan weten we niet zo goed of alles open is in dit zeer christelijke deel van Amerika.

Ingecheckt bij het hotel en lekker meteen door naar een restaurant. We hadden lokale tips gekregen maar wel met het advies om te reserveren…nu hadden we daar geen zin in natuurlijk, maar ook niet om te wachten dus om half 6 Sharp stonden we bij Bubba’s Bar B Q en het was er al erg druk, iets te druk vreesde we al.

Maar zoals alles vandaag, valt het allemaal weer goed mee en hadden we zo’n beetje de laatste tafel beschikbaar! Voor mij een herkansing met Spareribs en Linda een BBQ Chicken, beide prima te eten alleen voor Linda iets teveel plukwerk, er stond niet zo duidelijk bij dat het een vleugel was in plaats van een filet. Voor de toetjes hebben wij onze leuke serveerster Meghan Polman gevraagd ons te adviseren. Grappig genoeg blijkt ze half Nederlandse te zijn en komt haar vader uit Klein Amsterdam (vlak bij ons dus), dus die gaat ons ongetwijfeld de goede kant op helpen!! En dat deed ze, een Bread pudding voor mij en een Buttermilk pudding voor Linda, beide homemade en beide ONWIJS lekker!

Na dit overheerlijke toetje was het tijd om even op de hotelkamer de spullen te pakken, het was namelijk Rodeonight in Cody, en ja, wij gaan er naartoe! Linda iets minder blij dan ik, maar ik wil het graag zien. Je ziet weleens wat op TV en je hoort weleens wat maar geen idee of het is was het is, ik zal jullie zo objectief mogelijk mijn oordeel geven na een avondvullend programma.
De Rodeo in Cody is voor zover ik dat kan beoordelen een show die zijn best doet om dierenwelzijn op een goede manier prioriteit te geven. De paarden zien er goed uit en er wordt voor zover mogelijk zo min mogelijk leed toegebracht. Maarja …als je iemand pijn doet, doet het nog wel steeds pijn. Je moet het zo zien, je doet iets fout en je baas zegt: oke Hans, ik ga je slaan en schoppen, maar ik zal het niet zo hard doen dat je er morgen niet meer door kunt werken…Volgens mij zeggen we als dat gebeurd dat dat gewoon mishandeling is. Volgens mij is het motief van een notoire mishandelaar juist om iemand pijn te doen zonder daar sporen van achter te laten. En in alle eerlijkheid is dat met een Rodeo ook zo.

Ik begrijp heel goed het idee, en dat het een cultuurding is, en ook zie ik dat ze zonder die cultuur aan te willen passen de dieren zo goed als mogelijk behandelen. Maar voor een linkse sufferd als ik (wij misschien wel) is dat niet genoeg. We zijn tegen stierenvechten en dit is in zekere zin niet heel veel anders. Natuurlijk is het leuk om te zien als iemand met een noodgang van een stier afgeflikkerd wordt. Maar als dan vervolgens de ambulance moet komen omdat meneer niet meer bij wil komen, en de stier daarna zodanig word opgefokt dat ze hem moeten vastbinden en als slachtvee naar buiten slepen…gaat mij te ver. Net als het vangen van een kalfje door 1 lasso om de nek en nog een om de achterpoten om hem daarmee onderuit te trekken…Op die manier werden in de middeleeuwen mensen gemarteld volgens mij? Hoe het ook zij…het heeft ons niet kunnen bekoren, en voor Linda is dat al helemaal een understatement.

Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat deze dag over het algemeen een hele mooie is geweest. En dat is inclusief de rodeo want nu heb ik het gezien, en kan ik ook zeggen dat ik er een gegronde en onderbouwde mening over heb.

Morgen Yellowstone! Heel veel zin in en hopelijk gaat het net zo’n geweldige dag als vandaag worden, alleen dan het liefste wel met een iets hogere temperatuur…maar niet te hoog! Want de diertjes moeten nog wel naar buiten komen natuurlijk!

Vanuit een koud Cody zeggen twee redelijk geschrokken rodeogangers, goedemorgen en tot morgen!

Geschreven door Hans.linda.ontour