Tja zoals de titel al zegt zijn we vandaag naar Memphis gereden, een lange lange rit kan ik je verzekeren namelijk 500km a 5 uur rijden…pfoe, maar goed gelukkig hebben we de tijd aan onze zijde en geen haast.

Zoals elke ochtend begonnen we met een vers wafeltje, kopje koffie en een muffin en checkte we om half 9 uit zodat we lekker op tijd “on the road again” waren. Vlak voordat we vertrokken nog even snel een paar foto geschoten van de Mississippi bij ochtend en gas op den dolly.

De rit was net zo saai als dat hij lang was. Het eerste uur was nog goed te doen omdat je langs mooie boerderijen en landhuizen reed maar daarna was het een behoorlijk lange weg. Namelijk 309km straight ahead zonder dat er echt iets te zien was. Dan maar met elkaar praten, zo leer je nog eens iets van elkaar. Wist je bijvoorbeeld dat Linda het allerliefste pannenkoeken eet? En dat Hans zijn favoriete kleur oranje is?

Halverwege kwamen we onze oude bekende vriend Wally Walmart tegen waar we even een salade en een drankje konden scoren. Wat heel erg opvallend is dat in deze regio iedereen dus zeer gelovig is, maar (mede daarom?) ook heel erg vriendelijk. Ze vragen oprecht hoe het met je gaat, wensen je oprecht een fijne dag toe en kijken je ook nog eens aan als ze tegen je praten…dat is in Amerika toch redelijk ongewoon kunnen wij uit ervaring melden.

Goed, salade in de mik, brandstof a 55 cent de liter in de tank en we konden weer. Nog 2,5 uur te gaan en dit keer was Linda aan de beurt. We hadden bedacht dat als er iets zou gebeuren we gewoon zouden zeggen dat we getrouwd waren, of dat we gewoon even snel zouden wisselen van stoel want het is natuurlijk gewoon gelul van de onderste plank dat ze niet mag rijden.

Van tevoren hadden we al gezien dat het hotel waar we sliepen niet meteen top of the bill was en we waren dus voorbereid op een iets minder indrukwekkende kamer. De werkelijkheid was helaas dat de kamer echt vergane glorie is en dat het er gewoon echt niet meer fris te krijgen is. Opzich was de kamer wel schoon, dus daar konden we niet echt iets van zeggen, maar zoals het gezegde luid, een aap met een gouden ring is en blijft een lelijk ding…dat was ook wel een beetje voor deze kamer zo.

Koffers gedumpt en we hadden nog maar 1 doel, we wilden even shoppen in Memphis, geld uitgeven, kcal eten en even uitwaaien. Nou dat is redelijk gelukt. Cheesecake, chinees en wat leuke souvenirs gekocht en al met al aan prima avondje gehad, maar veel spannender dan dit gaat het helaas niet worden. Althans, toen we in de Macy’s liepen werd Hans ineens aangesproken door een best wel aantrekkelijke jongedame, althans, dat dacht ik want blijkbaar wilde ze met Linda praten want ze wilde haar een compliment maken voor haar mooie tatoeage! Dat is dan toch wel weer erg leuk! Morgen hopen we op een wat leukere dag voordat de blues bij ons echt in gaat slaan en we hebben gelukkig al wel een klein plan de campagne klaarliggen.

Morgen dus een volle dag Memphis, geen verwachtingen, geen idee en dus kan het allemaal alleen maar meevallen!

Tot morgen maar weer!

Geschreven door Hans.linda.ontour