Lieve volgers.

Er is nog steeds volle zon en een strakblauwe lucht, als wij twee heel mooie dagen in Santiago de Compostela zijn.

Eerst hebben we de stad verkend.
Lopend, ook met toeristentreintje, via terrasjes, lekker eten en 's avonds weer met de stadsbus terug naar de camping.
Het is er behoorlijk druk en de rijen voor de kerkdiensten zijn heel lang.

Zondag, de dag des Heren.
Ja, natuurlijk hebben sommigen van jullie daar niets mee, vind niemand erg, maar een stichtelijk dagje tussendoor mag wel hè?

Nou, we zijn vroeg op pad gegaan om ons in de rij van kerkgangers te begeven.
Ik vermoed dat er veel mensen komen, (zeker Bert) om het wierookvat (de botafumeiro) te zien slingeren.

Het was een plechtige dienst vol katholieke rituelen, ik heb gewoon op z'n Hollands mee gebeden.
Ja en op het laatst, "dat vat met wierook hè."
Prachtig onderdeel van de dienst.
Het wierookvat hangt aan een touw hoog in de koepel van de kerk en wordt door 8 mannen in rode gewaden aan het slingeren gebracht van plafond tot plafond.
Spectaculair.

Het oorspronkelijke doel van de wierookgeur was, de geur van de vele pelgrims te verdrijven.

Na een lekker hapje, hebben we de kathedraal met audioguide nog eens goed bekeken.
Ook zijn we via de eeuwenoude versleten trap (met schelp) naar de graftombe van de apostel Jacobus geweest, waar het allemaal om draait.

Het was een wens, ooit hier eens te zijn.
Nou, we hebben het uitgebreid bezocht, ik vond niet alles in de stad even mooi, maar er hangt een gezellige, gemoedelijke sfeer in het oude gedeelte rond de kathedraal.
De vele caminolopers, geven die sfeer wel iets bijzonders.

In de loop van deze weken hebben we ook verschillenden gesproken, die echt vanuit de keukendeur zijn vertrokken.
We waren natuurlijk ook nieuwsgierig geworden door onze eigen vrienden, Rob & Lida, die deze tocht in etappes hebben volbracht, geweldig.
En Albertine, die het in 5 weken met de fiets heeft gedaan, een bikkel hoor.

Prachtige en intense verhalen.

Vlak bij ons staat een Duitser met zijn hond en een tentje, 3 maanden lopend onderweg, 2300 km.
Bert komt helemaal niet meer terug van het afwassen, blijft maar lullen, met excuus,
,,al twee keer verdwaald," zei hij en: ,, 'Pelgrims' onder elkaar." (hahaha)
Trouwens, wij hebben nu 2653 km. onder de kap, hahaha.

Zonder dolle nu.
Ik neem echt mijn petje af ook voor iedereen die een deel van de camino aflegt.
Voor diegenen die het hele traject hebben afgelegd, diep respect en bewondering.
Mijn lijffie laat al in een heel vroeg stadium van zich spreken om daar mee op te houden, hahaha.

We hopen op nog wat langer mooi weer, om ook nog naar Cabo Finisterre en Muxia te gaan.

Dikke kus,
Bert en Charlotte

Geschreven door WaarZijnBertEnLot