Zo stil

Geen pelgrim gezien op de hele etappe vandaag, behalve Cyrillo die in bar om de hoek om 7 uur van zijn koffietje zat te genieten. Een Italiaan vertrekt niet zonder zijn expresso. We keken samen naar de weersvooruitzichten van de komende dagen. Volgens Cyrillo zou er morgen in Gijon, waar wij naartoe moesten 24 liter water per m2 gaan vallen. In dat geval zou hij de bus nemen. “Maar Cyrillo,”antwoordde ik hem in het Frans, dat hij veel beter begreep dan hij liet uitschijnen: “Wacht maar af, de voorspellingen kloppen hier niet altijd. We zullen morgen wel zien.”
Snel werd het kleine stadje verlaten en kon ik weer wandelen tussen, op en af de heuvels. Het was een beetje koel, bewolkt en in het begin wat mistig, ideaal wandelweer vandaag. Deze keer had ik mijn reisgids wel geraadpleegd: op de hele etappe van 19 km geen enkele eet- of drinkgelegenheid. Ik had mijn noodrantsoen ondertussen weer aangevuld. Een ezel…
Wat was het heerlijk stil. Enkel de vogeltjes te horen. En of ze zongen! Of ze zo hun best deden om de pelgrims aan te moedigen, kon ik uit hun gefluit niet opmaken, maar mij gaf het wel extra energie.
 

Mijmeren

Zo helemaal alleen in de natuur wandelen geeft natuurlijk de mogelijkheid om te mijmeren over alles en nog wat. Toen ik op een klein kapelletje langs de weg het getal 1955 als bouwjaar zag staan, moest ik spontaan aan het geboortejaar van de nieuwe Paus Leo XIV denken. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ikzelf dus al ouder was dan de Paus, wat wil zeggen dat we op onze leeftijd al serieus naar achteren geschoven zijn. Een heel vreemde gewaarwording! Maar tegelijkertijd kwam er een gevoel bij me op van grote dankbaarheid dat ik deze pelgrimstocht toch nog kan en mag maken. Vele leeftijdgenoten hebben jammer genoeg dit geluk niet.
 

Villaviciosa

Na 19 km vogeltjes beluisteren en mijmeren langs de mooie pelgrimswegen en tussen de talrijke appelgaarden, kwam ik iets na het middaguur in dit stadje aan.
Villaviciosa werd officieel gesticht in 1270 door koning Alfonso X van Castilië. De naam Villaviciosa betekent "vruchtbare stad," wat verwijst naar de vruchtbare valleien en landbouwgronden die de omgeving kenmerken. Gedurende de eeuwen heeft Villaviciosa een belangrijke rol gespeeld in de ciderproductie.
Villaviciosa staat bekend als de ciderhoofdstad van Asturië. Elk jaar vindt in Villaviciosa het Fiesta de la Sidra Natural plaats, een festival dat gewijd is aan deze geliefde drank.
De Sidra wordt op een typische manier geserveerd. De ober laat de van nature troebele vloeistof uit de fles die hij boven zijn hoofd houdt zonder te kijken in het glas spetteren. Deze procedure heet “escanciado” en heeft een reden: door het hard in het glas vallen, bereikt de most gedurende korte tijd zijn volle aroma en sprankeling. Daarom wordt altijd de hele fles geserveerd, slechts een klein slokje wordt in het glas gegoten en snel gedronken.
Natuurlijk wilde ik dit merkwaardig schouwspel zelf ook zien en de beroemde Asturische Sidra ook daadwerkelijk proeven. Apart, wat zuur maar wel heel fris.

Geschreven door Jaak.de.Fietser