Zalig fietsen

Uiteraard een ontbijt met stijl vanmorgen. Duncan en Lisa verzamelen veel antiek en oude gebruiksvoorwerpen. Hun hele huis is heel eclectisch ingericht: alle stijlen, alle perioden. Daartussen mocht ik mijn calorieën aanvullen om de fietsdag te beginnen. Na een hartelijk afscheid even bij de bakker gestopt en op weg. Nog enkele uren hetzelfde landschap met weiden, koeien en veel groen. Na het mooie stadje Bénévent-l'Abbaye veranderde dit echter. Het werd veel heuvelachtiger en in plaats van weiden kwamen er meer bossen. Gelukkig maar, want ondertussen was de temperatuur aanzienlijk gestegen. De vele klimmetjes vandaag konden dus meestal in de schaduw gebeuren en heerlijk dalen om wat af te koelen natuurlijk ook.
 

Gerookte krentenkoeken.

Mijn (langere) middagpauze had ik wat uitgesteld vandaag. Ik wou zoveel mogelijk van de voormiddag genieten.
Na een fantastische afdaling had ik een ideaal plekje gevonden, meende ik, net over een brugje. Ik installeerde mijn zeteltje in de schaduw van een boom en begon met veel honger en smaak mijn krentenkoeken op te eten. Aan de andere kant van het riviertje begon echter net op dat moment een boer met een verse lading hout een klein smeulend vuurtje aan te wakkeren. En waar kwam de rook en de as terecht? Juist. Gerookte vis lust ik wel, maar gerookte krentenkoeken? Dank u. Resultaat: een korte middagpauze, opkrassen dus en naast de normale transpiratiegeur ook een geur van rook in mijn kleren.
 

St. Leonard-de-Noblat

Het was mijn voorzichtig opzet vandaag om in dit, van oudsher belangrijk stadje in de buurt van Limoges en eeuwenlang op de weg naar Compostela, te bereiken. Toen het er naar uitzag dat dit zou lukken, heb ik gereserveerd bij een Mme Françoise, die in haar huis midden in het historisch centrum onderdak verhuurt aan pelgrims. Vriendelijk ontvangen, mijn fiets veilig, alle voorzieningen aanwezig om de pelgrims na een zware dag een goede rust te kunnen bieden.
Het historische centrum van dit stadje met zijn middeleeuws stratenpatroon biedt voldoende mogelijkheden om zich te voorzien van eten en drinken. Met zo een mooi weer is een terrasje dus eigenlijk een must. Lekker biertje gedronken en op het terras van een pizzeria heb ik kunnen kennis maken met een Nederlands echtpaar dat 18 dagen geleden als wandelpelgrim was gestart in Vezelay. Vorig jaar hadden ze vanuit hun woonplaats Alphen aan de Rijn het traject tot Vezelay al samen gewandeld. Ook zij vonden pelgrimeren een fantastische manier om het begin van hun pensioenleeftijd te beleven.
Pelgrim zijn is elke dag opnieuw andere mensen ontmoeten.

Geschreven door Jaak.de.Fietser