Opnieuw de ochtendstond

Bij het ontbijt heb ik nog even verder kunnen kennis maken met Charles en Denise uit Quebec. Ze gaven me hun blogadres. Ik ga er zeker eens naar kijken. Bij het vertrek vergeleken we elkaars fietsen. Gemeenschappelijk kenmerken: beiden met interne Rholoff-versnellingen en dezelfde banden. Sympathiek koppel. We moesten een andere kant uit, anders hadden we zeker even samen gereden om het verschil in snelheid te ervaren tussen een tandem en een solofiets, zeker op de aangekondigde hellingen. Met veel energie kon ik vertrekken richting Cahors. Ik moet eerlijk zeggen: het ging goed, heel goed. Weertype: 13 graden, bewolkt en geen wind. Het eerste gedeelte van de voormiddag werden de aangekondigde hellingen vlot genomen. De route liep volledig in het bos. Het geluid van de vogels, het zacht rollen van de banden op het asfalt en de regelmatige cadans van de trappers: je kan daar in trance van geraken, dat geloof ik zeker. Als er runner's high bestaat, dan zeker ook biker's high. Mentaal en conditioneel voelde ik me vandaag in topvorm. Kwam het door de halve dag rust, door de training van de voorbije dagen of door de koelte, het maakt niet uit. Ik heb vandaag zalig gefietst.
 

Door een mooie vallei

De ultieme beloning na al dat klimmen was een mooie afdaling vanuit Labastide-Murat naar de mooie vallei van de Vers, een schitterende groene vallei omringd door hoge rotsen. Kilometers lang vlak fietsen, dat was weer even geleden. Het water van deze rivier was (en is nog) van zo een goede kwaliteit dat de Romeinen indertijd een aquaduct met dit water aanlegden naar Cahors.
In Vers mondt dit riviertje uit in de Lot. Even na het middaguur stopte ik er aan het restaurant: "La Truite Dorée". Driemaal raden wat ik er gegeten heb.
 

Cahors

Mijn doel vandaag was Cahors. Daar komen een aantal pelgrimswegen samen en er zijn voldoende overnachtingsmogelijkheden, zeker in dit seizoen.
Sweerman had vanuit Vers een prachtig mooi weggetje uitgezocht met voortdurend zicht op de Lot om Cahors te bereiken. Na een telefoontje bereikte ik snel de Papillon Vert, een pelgrimsgite in een erg smal straatje vlak bij de kathedraal. Er heerste de typische pelgrimssfeer. Wandelaars die elkaar al meerdere keren onderweg hadden ontmoet waren druk met elkaar bezig. Als fietspelgrim ben je in zo'n gezelschap op het eerste zicht een beetje een vreemde vogel, maar de gastheer zorgde er voor dat ook deze belge flamand zich er snel thuis kon thuis voelen. Opgefrist nog even deze mooie stad bezocht en vandaag vroeg onder de dekens.

Geschreven door Jaak.de.Fietser