Fris

Vroeg vertrokken bij 3°. Dat was wel fris maar met de juiste (winter)kledij was het lekker fietsen, zeker omdat de zon ook meespeelde. Jaca ligt nog vrij hoog, dus de eerste 10 km ging het goed naar beneden. Ik heb wel een stuk afgesneden van de route in de gids die enkele klimmetjes voorzag om een oud klooster te bezoeken. Gisteren voldoende geklommen, vond ik; vandaag geen kloosterbezoek. Al dalend kwam ik snel terecht in het brede dal van de Rio Aragon. Die stak ik over in Puente la Reina de Jaca, ooit nog korte tijd koningszetel.
 

Ruig

Stilaan werd het landschap wat ruiger en de weg minder vlak. Het dorpje Berdun tekende zich af op de top van een heuvel, omgeven door dit ruige landschap. Heel apart.
Het verkeer op de grote weg naar Pamplona werd op een bepaald moment overgenomen door een nieuwe snelweg, die al in stukken is gerealiseerd. Hierdoor reed ik een tiental km helemaal alleen met mijn fietsje op de oude hoofdweg, totaal niemand tegengekomen. Volgens mijn gids zal deze weg later onder water verdwijnen door de stijging van het stuwmeer van Yesa. Daar zijn de werken volop bezig om een grotere en hogere dam te bouwen.
Een pittige helling bij Javier leidde langs een gerestaureerd kasteel uit de 10de en 14de eeuw dat behoort aan de familie van Franciscus Xaverius, een groot missionaris in Azië begin 16de eeuw.
 

Tunnel

Sweerman weet de mooie plekjes wel te vinden. Op zeker ogenblik stuurde hij me een landweg op die eindigde net voor een tunneltje, uitgehakt in de rotsen. Gelukkig heb ik een lamp op mijn fiets. Ik kwam terecht in een nauwe kloof waar het riviertje de Irati zich met kracht door heen werkt. Aan beide kanten zijn hoge rotsen. Men ziet er nog de resten van de vroegere "Duivelsbrug" op de Santiagoroute. Het is een prachtig stukje natuur.
 

Verloren

Na 85 km fietsen werd het tijd om een slaapplaats te zoeken, temeer omdat de volgende 30 km er weinig of geen voorzieningen waren. Voor een schappelijk prijsje een hotelkamer gevonden. Volgens mij was dit het enige hotel uren in de ronde. Lekker gedoucht, omgekleed en een mens voelt zich weer anders. Tot het moment dat ik mijn smartphone wilde nemen en ik die niet meer vond. Ik ben dat ding waarschijnlijk verloren op de hobbelige weg naar die kloof. Terugkeren was geen optie. De pelgrim zal nu zijn plan moeten trekken: in de eerstvolgende stad proberen een nieuwe telefoon en abonnement te zoeken. Dat zal nog wat worden in het Spaans. Gelukkig was er vandaag hier Wifi. Indien mijn verslagje de volgende dagen niet op de gewone tijd beschikbaar zou zijn, dan kennen we nu al de reden.

Geschreven door Jaak.de.Fietser