Nevelig

Ik had geen idee hoelang de rit zou duren, dus ik ben maar vroeg vertrokken. Buiten hing de ochtendnevel en de eerste 15 km reed ik met mijn lichten aan. Eigenlijk was dat niet nodig want er was gewoon niemand op de weg deze zondagmorgen, echt niemand. De streek waar ik door fietste was dan wel heel landelijk, maar toch. In het begin reed ik door ingeslapen boerendorpjes. Iedereen nog aan het slapen, behalve de honden. Telkens als ik een erf passeerde deed de waakhond van dienst zijn plicht door luidkeels te blaffen, aan zijn ketting te rammelen of achter het hek mee te lopen. Op zeker moment moest ik 4 honden passeren die midden op de smalle straat lagen. Het was niet vanzelfsprekend om daar zomaar langs te geraken. Zij zagen deze weg duidelijk als hun territorium en kwamen dreigend recht. Bovendien was het lichtjes bergop zodat snelheid hier ook al geen voordeel was. Uiteindelijk gaf de meest dominante hond mij onder luid geblaf dan toch de toestemming om langs hen door te rijden. Iets later, nog op diezelfde weg, zag ik uit de nevel een ooievaar boven in zijn nest op een electriciteitspaal, gewoon naast de weg. Snel gestopt, maar voor ik mijn fototoestel in aanslag had was de vogel al gaan vliegen. Jammer, het zou een mooi beeld geweest zijn.
 

Verbindingsrit

Ik zou vandaag afzakken naar de Camino Francés. Dat kon alleen maar door over de Cebreiropas te rijden. Hiervoor had ik de oude hoofdweg gekozen, de N-VI in de hoop dat het daar op zondag rustig fietsen was. Weer goed gegokt. Geen auto of vrachtwagen te bespeuren. Af en toe scheurden enkele motorrijders voorbij, dat was het. De auto's kozen duidelijk voor de autoweg A6 die parallel liep. Tijdens de 14 km klim naar de pas haalde ik Fernando in.
Hij was net als ik op de terugweg van Santiago naar huis. Hij trapte heel klein op zijn mountainbike waaraan hij een eenwielig wagentje had gemaakt voor zijn bagage. Voor hem was dat een betere oplossing dan fietszakken, vertelde hij. We dronken wat samen en zijn elkaar enkele keren gepasseerd bij eet- of drinkmomenten.
Op het hoogste punt de Puerto Pedrafita O Ceibreiro hield Mauricio uit Italië me tegen. Hij was ook een fietser en wilde de weg naar de top van de Cebreiro weten. Vanuit mijn ervaring van vorige week kon ik hem die natuurlijk wijzen en ook antwoorden op zijn vraag of het nog moeilijk was.
 

Afdaling

De klim van vorige week werd een heerlijke afdaling. Ik passeerde meerdere zwoegende fietspelgrims. Van een aantal vermoedde ik dat het Nederlanders waren, aan hun fietsen en uitrusting te zien. Jammer genoeg ging ik te snel omlaag en zij te langzaam omhoog om een gesprek te kunnen aanknopen. Beneden verschenen dan weer de wandelpelgrims. Waar ik vorige week telkens op hun rugzak keek, zag ik nu hun gezichten. Dit was toch wel beter. De meerderheid groette terug.
Vanavond logeer ik op dezelfde verblijfplaats als vorige week in Villafranca del Bierzo. Deze keer werd ik ontvangen door de vader en niet door een van de twee dochters zoals toen. Ik denk dat de dochters hun charme van de moeder moeten hebben.
 

De cijfers van de week

Voor de geïnteresseerden:
Rekening gehouden met maar 5 fietsdagen.
Gemiddelde tijd per dag in het zadel: 6u10min
Afstand: 413 km
Gemiddelde afstand per dag: 82,7 km
Gemiddelde snelheid: 13,28 km/u
Gemiddelde hartslag: 103
Maximum hartslag: 140
Totale hoogtestijging 6009 m
Maakt totaal km: 3007 km

Geschreven door Jaak.de.Fietser