Lavanderia

Toen ik vanmorgen bij het ontbijt aan Dona Josefina vroeg of er zich in de buurt een wasserij, een lavanderia bevond, kreeg ik de hele wegbeschrijving in haar Galicisch taaltje waar ik geen woord van verstond, maar wat ik er wel uit kon opmaken was dat ze twijfelde of die vandaag open zou zijn. Toevallig kwam Gabriella binnen en die vertelde dat het vandaag de feestdag was van de Galicische literatuur en dat er niet gewerkt werd.
Gelukkig in die wasserij net wel en ik heb meteen mijn hele voorraad kleding laten wassen, dan is die meteen fris voor de terugreis.
Nog op tijd voor het begin van de pelgrimsmis om 12 u, had ik op het einde van de viering in de zijbeuk een schitterend zicht op de slingerende Butafumero, zodat ik dit spektakel goed heb kunnen filmen met bijbehorend Santiagolied.
 

Galicische feestdag

Bij het buiten komen uit de kathedraal had zich op een van de pleinen een grote menigte verzameld, werden er toespraken gehouden en traditionele Galicische muziek gespeeld, ook met doedelzakken. De cultuur hier is erg verwant met de Keltische. Overal in de stad werd er op pleintjes en aan bars muziek gespeeld en gedanst. Families met kinderen maakten er voor zichzelf een echte hoogdag van. Het was voor mij duidelijk dat de Galiciërs erg gesteld zijn op hun identiteit.
Ik had blijkbaar de juiste dag uitgekozen voor mijn rustdag: een hele stad in feest.
 

Stefan en Ursi

Op het grote plein voor de kathedraal ontmoette ik Stefan uit Dortmund. Bepakte fietsen vallen er op. Hij was met zijn E-bike in drie weken via de Camino del Norte uit Duitsland naar hier gefietst, weliswaar met ondersteuning, voegde hij er verontschuldigend aan toe. Hij zou verder fietsen naar Lissabon. We wensten elkaar veel succes met onze verdere tocht.
Op het terrasje voor de deur van het pensionnetje raakte ik aan de praat met vier Spaanstaligen. Gelukkig kon een van hen goed Engels. Waarom ik geen Spaans kon als Belg, dat is toch de tweede wereldtaal? Ik beloofde tegen dat ik nog eens terug kwam lessen te volgen. Geknik alom.
Even later kwam Ursi uit Zwitserland aan het tafeltje zitten. We hebben gezellig gepraat. Dat Zwitserduits klinkt zo mooi, vind ik. Zij had de Camino Portugues vanuit Porto achter de rug. Drie jaar geleden deed ze de Camino Francés. Die vond ze toch leuker door de vele nationaliteiten die er waren. Nu waren er voor haar te veel Duitstaligen op de baan en het hield meer van lange wandelingen alleen.
Vanavond had ze met 3 wandelvriendinnen afgesproken voor de maaltijd. Ze had het Caminovirus echt te pakken, vertelde ze.
Nog even een aanvulling op Paradores hotel van gisteravond. Naast het aanbieden van een goedkoop pelgrimsmenu, bieden ze elke dag 10 gratis maaltijden aan de pelgrims die zich hiervoor inschrijven op vertoon van hun credential. Ook op die manier willen ze de oorsprong van hun instelling indachtig blijven.

Geschreven door Jaak.de.Fietser