Canal du Berry

Samen met wandelpelgrims logeren betekent vroeg opstaan, vroeg ontbijten en dus vroeg vertrekken. Hoewel toch iets later vertrokken, passeerde ik snel Francis die met zijn trekkarretje al op weg was. Even samen gewandeld en dan verder. Vandaag liep de tocht door de regio Berry. Verschillende keren kruiste ik het mooie Canal du Berry dat begin 1800 werd aangelegd. Het is een uiterst smal kanaal, waarover ook de typische smalle lage boten van de Berry voeren. Tot eind jaren 50 van vorige eeuw werd het nog gebruikt, maar nu liggen de vele sluizen er werkloos en dikwijls zwaar overgroeid bij. Het is een monument van techniek uit de beginperiode van het massatransport, maar nog voor de trein die functie overnam.
De streek is heel mooi: groene beekvalleien, akkers met hier en daar een bospartij, enfin zalig fietsen met dit weer, zeker in de voormiddag toen de temperatuur heel aangenaam was. Op zeker moment zag ik een ree grazen, stopte, nam snel mijn fototoestel, probeerde scherp te stellen, maar te laat. Het dier had mij ondertussen zelf al in het vizier en in een flits was het weg. Volgende keer hopelijk meer geluk. Overstekende rupsen, supporterende kikkers (jaak, jaak), langs de poelen in de valleien, volgende insecten: het maakte het fietsen door deze prachtige natuur vandaag weer heel aangenaam.
 

Honger

Een fietspelgrim verbruikt wel wat energie en zeker ook veel water. Regelmatig aanvullen is dus de boodschap. 's Morgens vertrek ik met bijna drie liter water die meestal op is. De eerste de beste bakker wordt bezocht om voor de nodige mondvoorraad te zorgen. Vandaag had ik 's middags na vier uur fietsen een geweldig groot hongergevoel. Gelukkig kwam ik net toen in een dorp waar een bar was en waar er 's middags eten werd geserveerd. Een klein tafeltje in de schaduw en een "menu du jour" besteld, zeg maar de plaatselijke dagschotel. Heel rustig en lekker gegeten, zoals de Fransen me dat voordeden. Er was snel een uur voorbij. Aan het tafeltje naast mij zat een Franse wandelpelgrim. Hij hield het wandelen voor vandaag bekeken en zat rustig van een Leffe te genieten. Pelgrimeren moet je altijd: "doucement" doen, zei hij. Ik vond die man zijn ideeën nog niet zo slecht, bestelde ook een Leffe en reserveerde onmiddellijk een bed in de Pelgrimsgite van de parochie in La Châtre, slechts 20 km verder.
 

La Châtre

Klein centrumstadje met een lange geschiedenis, tot de Romeinen toe. Ik logeer in de pelgrimsgite van de parochie. Pastoor Vincent is zijn gasten: Georges uit Orleans, de andere pelgrim en mij al komen bezoeken. Georges is een leeftijdsgenoot, gepensioneerd wapensmid en samen zijn we inkopen gaan doen voor het avondeten en het ontbijt. Natuurlijk kon ook een lekker Belgisch abdijbiertje (Maredsous) niet ontbreken. 's Avonds kwam er nog een andere jonge man bij ons op de kamer logeren. Het was een jongen met problemen die de pastoor voor vannacht onderdak had bezorgd. Hij waarschuwde ons dat als de jongen moeilijk zou doen, we hem maar moesten roepen. Ondertussen is hij met zijn fiets vertrokken. We zien wel.

Geschreven door Jaak.de.Fietser