Santiago

Vanmorgen sprak Santiago me aan. Dat zat zo. Ik had net Burgos verlaten via het mooie park met wandel- en fietspad. De foto van het platgeregende en -gehagelde gras door het hevige onweer van vannacht was net genomen. Plots verliet een jogger uit de andere richting het wandelpad en kwam roepend en zwaaiend recht op me af. "¿De qué pais vienes ?" zei hij. Ondertussen begrijp ik wel enkele woorden Spaans om te antwoorden: " Belgica" . Hij was erg geïnteresseerd in mijn fiets, bagage en reisdoel. De man was eentalig Spaans. Wat ik van hem begreep was dat hij in het verleden ook met de fiets van Londen, over Frankrijk, Zwitserland en Italië naar Rome was gereisd (Via Francigena?) en dat sindsdien lange afstandsfietsen en - fietsers hem erg interesseerden. Hij vond het erg grappig dat we, elk in onze taal, dezelfde voornaam en patroonheilige deelden: "Yo Santiago", "Yo Jaak". Hij wenste me veel succes met mijn verdere tocht en een veilige thuiskomst. Toch wel weer heel frappant dat twee mensen als gelijkgezinden echt kunnen converseren en communiceren, over alle taalproblemen heen. Deze heel toevallige ontmoeting gaf me energie genoeg om de volgende twee uur stevig door te kunnen fietsen, in de gietende regen.
 

Montes de Oca

Inderdaad, de eerste twee uur van de dag fietste ik in de laatste stuiptrekkingen van het hevige onweer vannacht. Na de mooie fietsweg door het park en enkele rustige wegen waren er ook enkele km's op de N120, een drukke verkeersweg. Zeker de voorbijstekende vrachtwagens gooiden nog wat extra water tegen me aan. Ik was blij dat ik de veel rustiger weg naar San Juan de Ortega kon inslaan. Daar zag ik vele wandelpelgrims toen pas vertrekken, omdat het inmiddels opgehouden had met regenen. Van daar uit fietste ik door de mooie heuvels van de Montes de Oca. Deze weg had ik bij de heenreis niet genomen omwille van de problemen met slaapgelegenheid en omdat ik toen de op zondag veel rustiger N120 direct naar Burgos nam.
Langs mooie valleien en toch wel veel rustiger beklimmingen en afdalingen bereikte ik in de vroege namiddag Beldorado, de plaats waar ik drie weken geleden geen onderdak had gevonden.
 

Santo Domingo de la Balzada

Deze stad was mijn eindoel voor vandaag na 5 u en half fietsen. Ik vond er slaapgelegenheid in een kleine hostal met een vriendelijke gastheer, waarmee in het Frans wel te converseren viel. Het vroege uur gaf me de gelegenheid om de befaamde Cathedraal uitgebreid te bezoeken. Santo Domingo, naar wie de stad genoemd werd, was de plaatselijke heilige, geboren 1019, die er zijn levenswerk van had gemaakt om de pelgrims naar Santiago te helpen. Zo bouwde hij eerst een houten, daarna een stenen brug over de Rio Oja en een hospitaal. Later werd hij kluizenaar. Hij is in Spanje de patroonheilige van de ingenieurs. Rond deze kluis groeide de stad tot een belangrijke etappeplaats voor pelgrims in de Rioja. Aan deze heilige worden meerdere mirakels toegewezen. Zijn belangrijkste is wel dat van de levend geworden kippen. In het kort. De dochter van de kastelein werd verliefd op een jonge Duitse pelgrim, maar deze beantwoordde haar liefde niet. Daarop verstopte ze een zilveren beker in zijn bagage, waarop hij van diefstal werd beschuldigd en tot de strop werd veroordeeld. Zijn ouders gingen daarop eveneens op pelgrimstocht om het graf van hun zoon te bezoeken. Merkwaardig genoeg hing de jongen nog altijd aan de galg en was daarenboven nog in leven! Daarop gingen de ouders naar de burgemeester en vertelden dat hun zoon nog leefde. "Die jongen is net zo levend als deze gebraden kippen die ik hier aan het eten ben". Waarop de kippen levend werden en wegvlogen van de tafel. De jongen werd levend en wel van de galg gehaald en aan zijn ouders teruggegeven. Mirakel van Santo Domingo.
Deze legende wordt op de dag van vandaag nog altijd in herinnering gehouden door in de Kathedraal in een nis een levende kip en haan te houden. Een kippenren in een kerk, toch wel speciaal!

Geschreven door Jaak.de.Fietser