Geen hartslag

Vroeg op pad vandaag. Via de Rue Saint Pélerin het hogergelegen centrum van Auxerre uit. Het grootste deel zou vandaag vlak fietsen zijn volgens mijn gids, vooral langs het Canal du Nivernais en de Yonne. Plots zag ik dat mijn hartslagmeter 0 aangaf, dus geen hartslag meer of beter gezegd, geen telling. OK, daarop zijn we voorbereid: nieuwe batterij ingestoken, maar nog niets. Nadat ik dus gisteren schreef dat ik niet zonder dat ding kan, is het er mee gedaan. Moegeteld? Corrosie van al dat zweet? Ouderdom? Wie zal het zeggen. Feit is dat ik het ding niet meer aan de praat kreeg en dus op zoek moet gaan naar een nieuwe. Zonder horloge kan ik, zonder hartslagmeter op de fiets niet.
Vandaag was het eigenlijk niet echt nodig. Zo nog eens langs het jaagpad van een kanaal goed door kunnen fietsen is eigenlijk zalig. Opnieuw mooi lenteweer, zonder wind, alles zat mee op de eerste dag van de nieuwe week. Lekker 40 km vlak trappen. Daarna nog 20 km vooral bergop naar Vezelay.
 

Vezelay

Dat was mijn doel van vandaag. In de oude pelgrimsstad kwamen eeuwenlang pelgrims naar Compostela samen om gezamenlijk verder te trekken over de Via Lemovensis, een van de vier hoofdroutes door Frankrijk. Al snel stond er dan ook een grote kerk. Op de top van de heuvel staat vandaag nog de enorme romaanse kathedraal Ste.Madeleine uit de 12de eeuw. Ook hier vertelden de schitterende beeldhouwwerken boven de deuren en de bovenkant van de pilaren de verhalen van die tijd.
Zelf kwam ik vroeg genoeg aan om nog een lekkere boerenomelet te verorberen na de laatste pittige klim tot het stadje. Natuurlijk uitgebreid de kathedraal bezocht, er mijn stempel gehaald. Ik kwam een zuster tegen en sprak haar aan. Ergens had ik gelezen dat ook zij pelgrims huisvesten. Geen probleem zei ze, ga gerust de Salle Saint-Jacques in om wat te rusten. Om 16 uur zal er iemand zijn voor het onthaal. La Messe is om 18u30 in de kapel naast de kathedraal, voegde ze er aan toe.
 

Kloosterleven

Stipt om 16 uur arriveerde Alain een vrijwillige hospitalier uit Parijs om mij te ontvangen, credencial tonen, controleren dus of ik wel een echte pelgrim was en hij bracht me naar mijn verblijf: slaapzaal met 8 bedden. Op één bed sliep Didier uit Le Havre, momenteel verblijvend in Le Mans. Samen heb ik hem op een terrasje de smaak van Leffe leren waarderen, kwestie van de paters die me vorige week goed ontvangen hebben, ook te steunen. Om half zeven samen naar de mis in een kapel van de kathedraal. Bij het binnenkomen legde Didier uit waarom het heel grote portaal vroeger moest dienen: om de melaatse en de zieke pelgrims onder te brengen zonder vermenging met de anderen. Didier is een ervaren pelgrim die na zijn pensioen 2 jaar geleden nu morgen hier in Vezelay aan zijn derde Camino begint. De mis was toch wel een heel bijzondere ervaring. Acht zusters en drie paters (het merendeel jonge mensen) zongen prachtig samen en in deze historische omgeving klonk alles heel bijzonder.
Nadien hebben we nog samen op de binnenkoer van ons verblijf een aperitief gedronken en alles gedeeld wat we hadden: pastis, brood, kaas en dadelbrood. Wat moet een mens nog meer hebben?
Voor morgenvroeg 7 uur heb ik me op vraag van Alain opgegeven om in de kathedraal opnieuw de pelgrimszegen te ontvangen, een traditie die hier nog dagelijks wordt toegepast. Didier zou ook meegaan als hij tenminste op tijd uit zijn bed kon, want hij is geen ochtendmens. Ik daarentegen...

Geschreven door Jaak.de.Fietser