Dalen

Bij het optuigen van mijn fiets kwam de gastheer, die voor een uitzonderlijk ontbijt had gezorgd, een handje toesteken. Hoeveel Madre Madonna's ik heb gehoord, weet ik niet meer, maar het waren er wel wat. Een Parijzenaar was hetzelfde aan het doen. Hij was naar eigen zeggen erg "fatigué" en zag serieus op tegen het vele klimmen de volgende dagen.
Voor mij lag het anders. Ik oogste wat ik gisteren gezaaid had. De eerste uren was het alleen maar dalen. Het was een heel mooi ruig landschap. Een voor een kwamen de wandelpelgrims in zicht in de nog nevelige ochtend. Ik fietste door enkele authentieke dorpjes die nu heropleven door de Camino. Binnen de kortste keer was ik in Astorga. De marktkramers waren er nog hun kraam aan het opzetten. Met mijn bepakte fiets kon ik er moeilijk door, dus heb maar een omweggetje gedaan en voor ik het wist was ik de stad alweer uit. Aan de beroemde brug in Hospital del Obrigo heb ik even een eet- en drinkpauze gehouden. Net op dat ogenblik kwamen twee fietspelgrims uit Nederland buiten. Nederlanders herken je aan de boekjes van Sweerman die zij, net als ik op hun stuurtas hebben. Zij monsterden mijn fiets en staken hun duim op. Ik wenste hen een Buen Camino.
 

Guy uit Houthalen

Rond het middaguur passeerde ik een fietser op een kleine weg, niet echt op de Camino, maar wel aangegeven in het Sweermanboekje. Ik wenste de man een "goede reis". Prompt stopte hij en vroeg vanwaar ik afkomstig was. België. Ok, maar van waar? Van Sint-Truiden. Aangenaam, ik ben Guy en kom uit Houthalen. Samen hebben we een half uurtje naast de weg gebabbeld over onze ervaringen. Guy is 70 en was in een vorig leven secretaris van de gemeente Houthalen en ondertussen al 10 jaar gepensioneerd. Als wandelaar had hij de Camino al enkele keren gedaan.
Nu wou hij het eens per fiets proberen. Waarschijnlijk zou hij in Astorga de Via de la Plata nemen richting Sevilla om dan af te buigen naar Portugal waar zijn broer woonde. Hij genoot net als ik alle dagen van zijn reis. Hij was enkele weken later dan mij vertrokken en had in Frankrijk toch wel last gehad van koud en slecht weer met heel veel tegenwind. Op dit moment irriteerde hem een vervelend gekraak aan zijn fiets, waar al meerdere fietsenmakers voorlopig nog niets aan hadden kunnen doen. Ik heb hem ook niet kunnen helpen.
Limburgers onder elkaar aan de rand van de weg in Spanje, heerlijk babbelen was dat. We wensten elkaar een Buen Camino en reden beiden de andere richting uit.
 

Mansilla de las Mulas

Na 95 km belandde ik in dit dorpje. De volgende overnachtingsmogelijkheden lagen op 40 km, dus dat was te ver. Ik werd er vriendelijke ontvangen in een kleine hostal.
Op het gezellige terras maakte ik kennis met Marco en Tadek, fietsers uit Utrecht en Alice, de vrouw van Marco. Zij reed met de wagen haar eigen Camino in de buurt van de twee pelgrims. Snel kwam er nog een Schotse en een Amerikaanse fietser bijzitten en toen het gesprek toevallig ging over Australie en Nieuw-Zeeland kwamen nog 2 dames uit Nieuw-Zeeland ons internationaal gezelschap vervoegen. Gezellig! 's Avonds heb ik samen met de Nederlanders gegeten en hebben we nog nuttige tips kunnen uitgewisselen over de verdere tocht.

Geschreven door Jaak.de.Fietser