Voeten

Als er één populair gespreksonderwerp is op de Camino dan is dat zeker: onze voeten. Iedereen die wandelt heeft daar natuurlijk mee te maken. In normale omstandigheden staat men niet zo bij stil bij dit lichaamsdeel, maar natuurlijk is de Camino-wandeling geen normale omstandigheid. Onze voeten moeten ons hier elke dag opnieuw dragen en vooruit brengen. De gevolgen van de lange wandelingen, al of niet met een zware rugzak zijn natuurlijk bij iedereen verschillend. Toch zijn er behoorlijk wat pelgrims die op de een of andere manier last krijgen aan hun voet. Het ontwikkelen van blaren is natuurlijk het meest voorkomende probleem. Er zijn pelgrims die duidelijk willen tonen dat ze blaren hebben, sommigen beschouwen het als een trofee. Anderen doen dat niet, maar men ziet duidelijk aan hun bewegingen dat ze er last van hebben. Of ze wandelen op sandalen terwijl de stapschoenen aan de rugzak hangen. En dan zijn er nog de wandelaars die bij elke pauze hun schoenen en hun kousen uitdoen. Dikwijls gebeurt dit gewoon op een terras en zitten ze tussen het eten en het drinken door hun voeten te verzorgen. Dat iemand zich daaraan zou kunnen storen zal hun worst wezen. En dan hebben we het nog niet gehad over de geuren die vrijkomen van de opgesloten wandelsokken. Het is zelfs zo dat aan sommige terrassen verbodstekens staan om de schoenen uit te doen en de voeten op een andere stoel te leggen. Camino-etiquette is niet iedereen gegeven.
Zelf ben ik gelukkig grotendeels gespaard gebleven van blaren, op twee kleintjes na, nu ongeveer een week geleden. Maar dat was mijn eigen schuld. Omdat het zo warm was had ik mijn wandelschoenen niet tot boven toe dicht geveterd. Dat was natuurlijk verkeerd omdat op die manier mijn voeten te veel konden schuiven. Na een dagje of zo was de last hiervan gelukkig vergeten.
Ik tracht hier op de Camino mijn voeten zo goed mogelijk te verzorgen. Elke dag verwen ik ze met een vocht-inbrengende creme, iets wat ik me thuis nog niet onmiddellijk zie doen.
 

Bergop

In de aanloop naar het Cruz de Ferro van morgen liep het vandaag geleidelijk maar gestaag omhoog. Geen bebouwde akkers, maar puur natuur langs het pad. Bij een kleine stop ontmoette ik opnieuw Wilfried die gisteren had gezorgd dat hij in Astorga kon overnachten.
 

Rabanal del Camino

Daar had ik vandaag gereserveerd na 21 km wandelen, een rustige etappe dus. Wasje gedaan en hapje gegeten samen met Wilfried, die in de naburige albergue verbleef en met de Nederlandse Simon en Ilone, waar ik mee kennis had gemaakt.
Plots stak er een hevig onweer op: regen, hagel en wind. Binnen de korste keren koelde het ook af en moest er naar een trui gezocht. Ondertussen bracht Simon de Belg Norbert op de hoogte waar hij verbleef. En daar kwam Norbert, een sympathieke Oost-Vlaming die nu in Asse woonde. Natuurlijk hadden we onmiddellijk genoeg stof tot praten. Toen ook nog Wim verscheen werd het een gezellige namiddag België-Nederland terwijl het buiten maar bleef regenen. Wim maakte zich wat zorgen. Hij had toegezegd om vannacht in een tent te slapen. Dat was natuurlijk in volle zon voor het onweer begon. Hij hoopte dat zijn spullen droog gebleven waren.
Zelf slaap ik vannacht in een grote slaapzaal met de bedden dicht tegen elkaar. We zien wel.

Geschreven door Jaak.de.Fietser