Albergue

Eerlijk gezegd had ik een beetje medelijden met mijn gastheer van gisteren: vriendelijke man, perfect ééntalig Spaans en heel attent. Toen hij zag dat ik buiten even het adres checkte, kwam hij naar buiten om mij vanaf de stoep naar binnen te begeleiden. Prima ontvangst, hij deed de was voor me en hing die persoonlijk te drogen in zijn garage. Later bleek dat ik die dag zijn enige gast was in zijn relatief nieuwe albergue met meer dan 30 bedden. Toen hij ’s avonds zag dat ik ging slapen kwam hij mij persoonlijk de hand schudden om mij te bedanken en een goede nacht en Buen Camino toe te wensen.
Ik had dus de hele slaapzaal voor mij alleen, werd op een normale manier wakker door het licht en kon rustig vertrekken.
 

Buitje

De hevige regen van gisteravond had weer veel zuurstof en vocht gegeven. Over kleine wegeltjes ging het snel weer de bossen in. Gelukkig verspreidde de samen gestarte menigte zich snel en merkte men niet eens dat er weer zoveel pelgrims op pad waren. Plots stak er een buitje op en moest er heel even naar het regenjasje gegrepen worden. Dat werd echter snel te warm. Het was echt prettig wandelen in de eucalyptus- en eikenbossen. Om de sfeer wat te versterken at ik ondertussen nog enkele Ricola-snoepjes. Het zonnetje kwam er heel even door.
 

Regenbroek

Na zowat 10 km wandelen, ik had net een colaatje en een banaan genuttigd, begon de lucht echter snel heel donker te worden en begon het te rommelen. Gisteravond aan tafel, ook tijdens een hevige bui, hadden we dit scenario onderling al besproken: Norbert zou zijn Goretex regenpak aandoen, Simon zijn paraplu gebruiken (die hij al van in Frankrijk ongebruikt meesleurt en waaraan ik hem langs achter herken), en ik zou eindelijk mijn regenbroek eens kunnen aandoen. En dat was nodig. Ik had nog maar net regenjas en –broek aangetrokken of de stortbui ging van start. Echte dikke, vette druppels werden snel stralen water die naar beneden vielen. De bospaadjes veranderden in beekjes en het overvloedige water stroomde de hellingen af. Vele pelgrims hadden hun ponchos aangetrokken, anderen waren jammer en onbegrijpelijk genoeg totaal niet voorzien voor mogelijke regen en stapten als verzopen katten naar hun bestemming. En het regenen hield de eerste uren niet op. Toen ik Jim passeerde was hij het echter volledig met me eens: los van het Schotse weer was dit een heel mooie wandeling.
 

O Pedrouzo

Slaapplaats van vandaag na een korte tocht van 19 km. Weer een hartelijke ontvangst in de Albergue met medelijden en respect voor de echte pelgrim die van zo ver komt en in dit regenweer zijn bagage zelf torst. De gastheer drong er op aan dat hij mijn rugzak naar de slaapzaal droeg.
Morgen donderdag nog amper 20 km te wandelen tot aan de kathedraal van Santiago, dus met aankomst enkele dagen eerder dan voorzien. Ik had namelijk wat reserve/rustdagen ingebouwd die ik niet opgebruikte. Vermits mijn terugvlucht pas maandag is gepland, heb ik dus ruim de tijd om wat te recupereren en hopelijk vele pelgrims terug te zien die we op onze lange tocht hebben ontmoet en die wel rustdagen hebben genomen, zodat ze later zullen aankomen. En als mijn lichaam wat afkickverschijnselen gaat vertonen van het dagelijks bewegen kan in Santiago ook nog wel wat gewandeld worden.

Geschreven door Jaak.de.Fietser