Het wonder is geschied

Nog maar eens. Sint-Jacobus helpt zijn naamgenoot-pelgrim echt wel, of heeft hij Sint-Antonius ingeschakeld, de specialist verloren voorwerpen? Feit is dat vanmorgen net voor het ontbijt, toen ik het bed nog even schikte, mijn telefoon van tussen de zwarte sprei op de grond schoof. Gisteren waarschijnlijk daar geraakt bij het uitkleden. En natuurlijk had ik niet genoeg gezocht. Gelukkig had ik mijn nummer nog niet kunnen blokkeren.
Goedgezind als een klein kind dat zijn geliefkoosd speelgoedje teruggevonden heeft, kon ik de fiets op.
 

Winter en herfst

Voor de middag liep de route door mooie landschappen met heel stille dorpjes, onder andere eentje met de naam Indurain. De beroemde renner met die naam zou uit deze streek komen. Ik weet nu waar hij getraind heeft.
Tegenspeler vandaag was het weer. Een ijskoude noorderwind pal van voor met een kracht van 5. Bij afdalingen moest ik bijtrappen of ik raakte niet vooruit. Nu viel dat wel allemaal op te lossen door een paar versnellingen lager te schakelen en wanneer ik al op de kleinste zat, wat extra te duwen. Ik ben ondertussen wel al wat gewend. Bij een temperatuur van 7 graden voelde het echt winters aan. En dan waren er tussenin nog enkele buien die dan weer een herfstgevoel gaven. Gelukkig was er de mooie omgeving om van te genieten.
 

Puente la Reina

Op het middaguur was ik in dit beroemd pelgrimsstadje met de even gekende 900 jaar oude stenen asymetrische boogbrug, die in opdracht van de koningin werd gebouwd voor de pelgrims. Hier komen de Aragonroute en de route over Roncevaux vanuit St. Jean-Pied-de-Port samen. Ik heb dus de Camino Francés bereikt. Een pelgrimsmenu heeft de honger gestild. .
 

Estella

Deze stad, even westelijk onder Pamplona, was mijn doel gisteravond. Er zou daar een telefoonwinkel zijn. Ondertussen niet meer nodig, maar enfin. Door de lange middagpauze en het bezoek aan Puente la Reina, kwam ik pas tegen vijven aan. De refugios, hostals en het hotel die ik aandeed waren al volzet. Dan maar naar de toeristische dienst. Die verwees me door naar een hostal midden in het historische stadsdeel, dat gerund werd door een oudere mevrouw. Daar zou nog wel plaats zijn, want er was geen Wifi. En inderdaad, ik ben weer onderdak en nu ik mijn telefoon terug heb, kan ikzelf zonder Wifi.

Geschreven door Jaak.de.Fietser