Opnieuw het Spaanse graan

Ik ben heel tevreden dat ik zaterdag de beslissing heb genomen om terug af te dalen naar de Camino Francés. Enerzijds is het landschap van uit de andere kant bekeken toch wel verschillend, anderzijds geeft het de mogelijkheid dat deze Camino wat dieper kan doordringen. Alles voelt al wat vertrouwd aan en ik zie zo veel meer dan dat ik enkele weken geleden zag toen ik door dezelfde dorpen en landschappen fietste. Zo heb ik vanmorgen ook de achterkant van het sluizencomplex van het Canal de Castilla kunnen bekijken in Fromista.
En uiteraard zijn op deze Camino veel meer mogelijkheden tot ontmoetingen met andere pelgrims.
Tussen Fromista en Castrojeriz kwamen terug de grote graanvelden in beeld. Gisteravond had het geonweerd en stevig geregend. Dit zorgde voor een heerlijk koele ochtend. Ik had de indruk dat sommige velden al wat lichter van kleur waren dan bijna drie weken geleden. Het loopt naar de zomer toe. Opnieuw was het een lange heuvelende weg zonder enig verkeer, de wandelaars volgden een andere weg.
 

Ontmoetingen

Zo weinig volk en toch had ik onderweg de kans om een aantal fietsers te spreken. Aan de oude brug over de Rio Pisuerga, waar ik pauzeerde, stopte Jaap uit Amsterdam om er een foto van te nemen. Hij wilde zeker nog voor hij 70 werd met de fiets naar Compostela zijn geweest en had daarvoor dezelfde route als ik door Frankrijk gekozen. Jaap komt ook van Jacobus en dus was dit voor hem heel logisch. Het gedeelte campingbagage had hij in Frankrijk wel al naar huis gestuurd. De Col de Somport had hij als verschrikkelijk lastig ervaren.
Aan de ruine van het klooster van San Anton is een klein gezellig terrasje dat wordt uitgebaat door een echte Camino liefhebber. Ik was er vorige keer ook gestopt. De man was net een groepje Duitse toeristen aan het uitwuiven en probeerde hen het Caminogevoel over te brengen. Of het gelukt is met deze groep weet ik niet. Met rugzakje, wandelstokken en trendy wandelkledij vertrokken ze, net uit de bus gestapt, richting Castrojeriz een kleine 3 km verder. Ik raakte met de man in gesprek. Hij vertelde dat hij dit terrasje als hobby openhield omwille van de contacten en het Caminogevoel. Zijn prijzen waren inderdaad heel laag. De pelgrims kwamen af op de mooie muziek die hij liet horen. Deze had hij naar eigen zeggen van een straatmuzikant uit Madrid.
Toen ik er vertrok stopte een Spaanse fietser, blijkbaar omdat hij niet snapte waarom ik de andere kant uitreed. Het bleek een Catalaan te zijn met heel veel sympathie voor Belgica.
Op een smal brugje een 15 tal km verder stonden de Nederlandse Jaap (een andere) en zijn vrouw iets te drinken en naar een nachtegaal te luisteren, die er zo mooi zong. Ik stopte en we maakten kennis met elkaar. Zij deden ook de terugweg van deze Camino en waren in Portugal vertrokken. Voor de grootste beklimmingen pasten ze en namen dan de trein omdat de vrouw probemen had met de knieën. Ook zij waren van plan om in Frankrijk de oostelijke route te nemen die ik heb gevolgd. Zonder klimmen zou dat nog eens moeilijk kunnen worden.
 

Castrojeriz

Op de heenweg had ik eigenlijk de mooie sirga door deze historische pelgrimsplaats gemist en de omleiding genomen. Een sirga is de oude doorlopende weg.
Vandaag kreeg ik een tweede kans.
Castrojeriz ligt aan de voet van een heuvel op een glooiende vlakte. In de Romeinse kronieken was hier al sprake van een Castrum Segerici, maar de oorsprong van de Tempeliersburcht dateert van de 8ste eeuw. Het stadje ontwikkelde zich tot een voortvarende etappeplaats voor de pelgrims. Langs de sirga is dit nog heel duidelijk te zien. De kerken en oude gebouwen ademen nog de vroegere glorie uit. Ook voor de hedendaagse pelgrims zijn er verschillende voorzieningen.

Geschreven door Jaak.de.Fietser