Ontbijt

Vannacht sliep ik weer in een albergue die top was. Gisteren uiterst vriendelijk ontvangen door gastheer Manuel. Hij had onvoldoende wisselgeld: “ Dat geld krijg ik straks wel van jou.” Hij droeg zelfs de rugzak van Simon naar boven, nooit meegemaakt. Ook de accommodatie zelf was in orde: modern, schoon, grote bedden, veel ruimte, nog eens linnen onderlakens en slopen en dat voor 12 euro.
En dan ook nog eens goed geslapen tot natuurlijk de gewone routine van de dag startte. Om 5 uur begonnen er al enkelen nerveus op te staan. Tegen 6 uur waren de ouderen zich al aan het klaarmaken en tegen half 7 stonden de jongeren van miserie dan ook maar op.
Dit drukke deel van de Camino heeft ook zijn voordelen: er is voldoende gelegenheid voor eten en drinken. Om half zeven waren er al meerdere bars al open en kon ik dus een flink ontbijt nemen. Dat zou nodig zijn vandaag, niet zozeer omwille van de beklimmingen, maar wel voor de wat langere etappe van 29 km.
 

Melide

Langs heuvelend landschap ging de Camino weer afwisselend door holle wegen door het bos, langs weiden en kleine gehuchtjes richting Melide. Ik ben even binnengegaan in het eenvoudig maar prachtige middeleeuws kerkje Iglesia de Santa Maria de Leboreiro waarin enkele schitterende muurschilderingen bewaard bleven.
Tenslotte werd langs een industriezone de stad Melide bereikt. Vier jaar geleden was dit met de fiets mijn laatste etappehalte voor Santiago. Ik heb van toen twee dingen onthouden: ik heb er heel lekkere pulpo (inktvis) gegeten en mijn gastheer die dag was de onvriendelijkheid zelve.
De stad Melide is het geografisch midden van de provincie Galicië. Net als Triacastela en Sarria werd ze in de 13de eeuw door koning Alfons IX bevolkt.
Vanaf Melide ging de weg weer stijgend en dalend verder, meestal door de geurende eucalyptusbossen.
 

Enkele druppels

En daar was hij dan eindelijk: de eerste regen na 32 wandeldagen. Gelukkig heb ik ook dat nog mogen ervaren. Wandelen in Galicië zonder regen, dat gaat toch niet. Het begon met wat miezeren, de moeite niet om het regenjasje uit te halen, maar stilaan werden het echte druppels en begon er een heus buitje. Een uurtje heeft het geduurd, meer eigenlijk niet. Door de vochtige warmte nadien moest het regenjasje snel terug uit.
 

Arzua

Tot net voor Arzua, toen begon het opnieuw te druppelen. De meeste pelgrims hadden hun regenponcho niet eens uitgedaan, dat is altijd een heel gedoe. Zelf heb ik een regenjasje en een waterdichte rugzak. Voor mogelijke langdurige (stort)regen sleur ik zelfs al een hele maand een regenbroek mee. Enkele Amerikaanse pelgrims trachtten zichzelf en hun rugzak droog te houden met behulp van een plastieken wegwerpponcho, ook een idee. Eigenlijk was ik wel benieuwd of ze alles droog hebben kunnen houden.
In de belangrijke etappehalte Arzua zijn opnieuw alle faciliteiten om de stroom pelgrims van de Camino Frances en die van de Camino Primitivo, die in Melide samenkomen op te vangen. In hun albergue heb ik samen met Simon en Norbert een slaatje gegeten en er kunnen kennis maken met Nico uit Linter. Hij loopt de
Camino Primitivo en is een geoefend wandelaar met gemiddeld 30 km per dag.

Geschreven door Jaak.de.Fietser