Bovenbed

Vannacht sliep ik nog eens in een bovenbed, dat was weer even geleden. Er was nog enkel dit bed vrij en de gastvrouw klopte me gisteren vol medeleven op de schouder. Zij had natuurlijk mijn geboortedatum gezien bij de inschrijving. Maar geen probleem. Ik heb bewust voor deze basic-formule gekozen, anders had ik maar een hotel moeten kiezen. En voor een gemiddelde prijs van 13 euro voor een bed, douche en toilet is het elke dag wel een leuke verrassing wat het gaat worden.
In geval van een bovenbed moet de pelgrim wel wat extra aandachtig zijn en proberen stilaan een zekere handigheid te verwerven. Het begint bij het opmaken van het bed. In een albergue krijgt men namelijk enkel een onderlaken en een lange kussensloop. Soms is dat in linnen, maar meestal is dat in wegwerpmateriaal. Dat onderlaken goed aanbrengen op de matras van een bovenbed vergt wel wat oefening. Meestal zittend op de knieën probeert de pelgrim om de hoeken van het laken mooi rond de matras te krijgen, maar meestal is het laken net iets te klein, of de matras misschien te groot, of schieten de hoeken die pas met veel moeite zijn vastgemaakt terug los achter je rug of scheuren ze zelfs door ingeval van wegwerpmateriaal. Kortom, zeker na een lange dag wandelen een hele karwei.
En dan zijn er de verschillende soorten dubbelbedden. Dat gaat van in zwaar hout uitgevoerde, heel stevige exemplaren tot lichte, in buismetaal uitgevoerde, piepende en krakende ondingen. Gisteren was het toevallig dergelijk exemplaar. Bij het opklimmen van de ladder kwam de achterkant gewoon van de grond omhoog en sloeg het bed met veel lawaai terug tegen de vloer. Gelukkig is er ’s nachts wat tegengewicht van de benedenslaper.
Het is voor de pelgrim alleszins van het grootste belang om nog bij daglicht het bovenbed goed te bestuderen: aan welke zijde zal ik er uit kunnen? Waar is het trapje: links, rechts, voor, achter, aan het uiteinde? Dit alles goed inprenten is van belang omdat eenmaal men gaat slapen van dan af alles in het donker moet gebeuren. Want wakker worden in een bovenbed betekent: goed nadenken. Eerst: oh ja, ik lig in een bovenbed, dan: daar is het trapje, de treden zijn zo breed, dik, smal, dun, er zijn hier treden tot beneden of net niet, daar kan ik mijn handen vasthouden en zo moet ik mijn voeten precies zetten om geen kramp te krijgen. Want het zal je maar gebeuren dat je uit een bovenbed ‘s morgens met het verkeerde been uit bed stapt.
Gisteravond nog hoorden we op de slaapzaal boven ons, enkel gescheiden door een houten vloer, een geweldige smak. Iedereen hield even de adem in. Gelukkig daarna wat gelach. Blijkbaar een rugzak die naar beneden donderde, gelukkig.
Vanmorgen heb ik maar gewacht tot mijn onderbuurman vertrokken was. Jezelf aankleden en de rugzak klaarmaken op amper 50 cm van een andere al dan niet slapende, wildvreemde pelgrim zou vandaag net iets te veel zelfdiscipline gevraagd hebben en ik had toch alle tijd.
 

Kalt

Vanmorgen stond er een koude en snijdende wind. Toen ik op een bepaald moment de immer vrolijke Suzanne en Ursula passeerde, riep ik spontaan:” Etwas frisch heute”. “Nein Jaak, kalt!”, repliceerde Suzanne onmiddellijk. Zelf waren ze hun warmste kleren aan het opdiepen uit hun rugzak.
De wandelweg zelf was niet zo spectaculair. Met een betonnen muurtje was hij afgesloten van de oude, rustige carretera. De nieuwe snelweg had het meeste verkeer overgenomen. Soms werden enkele bijna vervallen gehuchtjes aangedaan.
 

Vega de Valcarce

Na een korte etappe van slechts 17 km werd dit kleine dorp al ’s middags bereikt. Van hier uit begint morgen de klim naar de O Cebreiro.
Simon en Norbert verblijven ook in het dorp en ik zag Jean-Luc en Wim ook al. De bende verzamelt zich blijkbaar hier voor de grote beklimming van morgen.
Voor 3 euro heeft de gastvrouw mijn was van 3 dagen al gedraaid en zelfs op de waslijn lekker in de zon te drogen gehangen. Leuke albergue, vriendelijke madame en ze spreekt liever Frans dan Engels.

Geschreven door Jaak.de.Fietser