Goed voorbereid

Aan de ontbijttafel trof ik vanmorgen naast gastvrouw Simonne nog twee Belgen: een koppel veertigers uit Antwerpen. "Gij zijt ene echte fietser", begroette hij mij op een toon die duidelijk maakte dat hij niet tot dat soort wilde behoren. Uit het gesprek bleek dat hij eerder een trekker was. Het tweetal was met elektrische fietsen, die hiervoor speciaal gekocht waren, al drie dagen lange afstanden aan het maken: tot 200 km per dag (?). Zijn fietsenmaker had hem gezegd dat de fiets dit misschien wel aankon, maar of zijn billen dat wel konden, daar twijfelde hij aan. De man droeg geen speciale fietsbroek met zeem en vertelde dat hij regelmatig uit het zadel moest om het te kunnen volhouden. Dan heb ik maar wat ongevraagd advies gegeven over fietszadels, zitbeentjes en de nodige oefening. Simonne had het dan weer over speciale zalf die ze had van haar dochter die kraamverzorgster was.
Mijn gastvrouw overtuigde me om zeker voldoende eten en water mee te nemen vandaag, want in de richting dat ik ging fietsen was alleen maar leegte, volgens haar. Ze heeft me nog het kaartje van haar B&B meegegeven met het advies om dit te fotograferen en dan maar weg te gooien, alweer wat grammen minder. Die Nederlanders letten echt wel op de kleintjes. Ik ben onmiddellijk bij de bakker en de bankautomaat gestopt om wat voorraad in te doen, wie weet had Simonne wel gelijk.
 

Droeve geschiedenis

Tijdens mijn tocht merkte ik onmiddellijk dat ik in vroeger oorlogsgebied terechtgekomen was. Militaire kerkhoven van overwinnaars en overwonnenen, gedenkstenen, monumenten, musea, verwijzingen naar bunkers, versterkingen enzovoort. Ik fietste o.a. door Varennes-en-Argonne dat in 14-18 net achter de loopgravenlinie lag en in die jaren totaal aan puin geschoten is. Iets verder naar het oosten woedde de slag om Verdun. Daar braken de Amerikanen in het najaar van 1918 door het front en kwam de oorlog mee ten einde. Een pompeus monument herinnert aan hun bevrijding van Varennes. Voor mijzelf stond dit in schril contrast met de eenvoudige metalen kruisjes op een Duits oorlogskerkhof dat ik passeerde.
Ik fietste de dichte bossen van de Argonne een heuvelrug op. Daarna een mooie afdaling naar de Aisne. In die bossen bevinden zich nog meerdere restanten van loopgraven. Voor de Duitse Kronprinz werd in die tijd zelfs een eigen loopgravenstelsel aangelegd, op relatief veilige afstand van het echte strijdgewoel. Al fietsend moest ik denken aan het onmetelijke leed van soldaten en hun families van beide kanten in die verschrikkelijke oorlog. Een mensenleven was toen echt niet veel waard.
 

En dan de Champagne

De kleine dorpjes waar ik door fietste gaven een verlaten indruk. Ik heb vandaag elke levende ziel die ik tegenkwam uitdrukkelijk gegroet, maar ik kon dat jammer genoeg echt niet veel doen. Als compensatie had men er in één van de dorpjes blijkbaar iets op gevonden. Op een telefoonpaal was een elektronisch bordje gehangen met "Vous roullez 16. Bonne route". Ik heb dan maar merci gezegd tegen die paal.
De omgeving waar ik daarna in terecht kwam was de voorbode van de open akkerbouw van de Champagnestreek. Grote golvende akkers bepalen het landschap dat zich meer en meer opende. Grote graansilo's gaven aan wat er hier het meest geteeld wordt. Er is dan natuurlijk met al die open velden één nadeel: meer wind. En vermits ik in zuid-westelijke richting fiets, juist.
Champagne als drank heb ik vandaag nog niet gezien. Wel een vriendelijke boer die de honneurs van zijn vrouw waarnam omdat die niet te vinden was. Hij toonde mij mijn (weer niet gereserveerde) kamer) in Bussy-le-Château, recht tegenover de kerk. Ook voor de maaltijd kon ik hier vanavond terecht: op één mond meer of minder steekt het hier niet.
Tijdens het lekkere avondmaal kennisgemaakt met Marie-France en Yannick, een gepensioneerd koppel uit de buurt van Grenoble. Zij woonden nu in Zuid-Frankrijk en lasten een tussenstop in op weg naar Duinkerke. Marie-France heeft ook 40 jaar in de gehandicaptensector gewerkt, ook bij personen met een motorische en diep-mentale beperking. We hebben uitgebreid de verschillen in opvang en visie in Frankrijk en Vlaanderen kunnen vergelijken. Best boeiende avond.

Geschreven door Jaak.de.Fietser