"Wei gek zijt djee?"

Vandaag de grote vertrekdag. En of ik het heb geweten.
Eigenlijk begon het al allemaal gisteren toen Rita en co een afscheidsfeestje hadden georganiseerd voor familie, vrienden en buren.
Schitterend weer, een heel lekkere barbecue, goed gezelschap, een warme gezellige sfeer, kortom een zondag om niet te vergeten en te koesteren.
Een deel van mijn grote familie bleef slapen, anderen gingen naar huis, maar vanochtend bij een ontbijt was iedereen terug op post om me uit te zwaaien. Plots doken ook de fietsmaten van Sint-Gerardus en Stijn op. Zij zouden me het eerste deel van mijn tocht vergezellen. En dan waren er nog enkele andere collega's en de buren, enfin, volk genoeg om mij stipt om 9 u uit te wuiven. Ook Jef, de plaatselijke journalist van De Goednieuwskrant was aanwezig en die vroeg oprecht gemeend aan mij op zijn mooi Sintruins: "Wei gek zeit djee?" Ik kon er niet op antwoorden. Dus ik weet nog niet of mijn vertrek voor hem echt goed nieuws was.
Bijzonder vond ik ook dat Thor, mijn kleinzoon van vier de eerste km samen met Maarten mee fietste. Hij weende wel bij het afscheid omdat hij zijn opapa niet zou kunnen missen...
Met mijn fietscollega's had ik het eerste deel van de trip vandaag leuke babbels. Met hen heb ik geregeld meegetraind en moest ik dikwijls moeite doen om hen te volgen. Vandaag reed ik voorop en hebben ze mijn tempo aangehouden. Bedankt mannen voor het gezelschap. Voor die van Stijn: Ik zal goed oefenen om in augustus de Mont Ventoux met jullie te kunnen beklimmen.
 

"Mais vous êtes fou, Monsieur" en andere ontmoetingen

Ik fiets wel alleen maar ben niet alleen. Vandaag is dit onmiddellijk bewezen. Geen tien minuten nadat ik afscheid had genomen van mijn fietsmaten ontmoette ik André, een wandelpelgrim uit Amersfoort. We hebben samen op een bank onze boterhammen opgegeten en een leuke babbel gehad. André had drie maanden verlof genomen om naar Compostela te wandelen en was op 1 april vertrokken. Gisteren had hij genoten van een rustdag in Jodoigne. Naar eigen zeggen had hij er heel lekker gegeten, goed gerust en erg genoten van de Belgische bieren. Toen ik zei dat ik vanavond in de abdij van Leffe zou logeren wilde hij zijn reisschema voor morgen onmiddellijk aanpassen.
Nadat ik André een Buen Camino had gewenst en hij mij, had ik net buiten Eghezée een andere ontmoeting. Van vroegere beroepservaringen kende ik het begrip landloper. Vandaag weet ik dat er ook landfietsers bestaan. Wild zwaaiend met zijn armen hield een fietser uit de tegengestelde richting me tegen. Zijn hele hebben en houden had hij op een oude damesfiets gebonden. Hij had mijn landkaart gezien en hij zocht de weg via Waver naar Brussel. Daar wilde hij naartoe. Het moest niet echt een fietsweg zijn, als de baan hem maar naar Brussel zou brengen. Toen ik antwoordde op zijn vraag naar waar ik fietste, zei hij even oprecht en gemeend als Jef vanmorgen: "Mais vous êtes fou, Monsieur." Ik ben nog geen dag zonder de goede zorgen van mijn vrouw Rita (die psychiatrisch verpleegkundige is) en ze zien het blijkbaar al aan mij. Dat belooft.
 

Leffe

Enkel vandaag had ik een reservatie om te overnachten. De Norbertijnen van Leffe bieden pelgrims onderdak op weg naar Compostela. Meestal zijn het wandelpelgrims die iets stroomopwaarts van de Maas in Givet Frankrijk binnenwandelen. Vandaag meldde deze fietspelgrim zich aan en hij werd heel vriendelijk onthaald, hem werd alles getoond en verteld dat hij vandaag de enige slaper zou zijn op zijn kamer met vier bedden. Alles mooi vernieuwd met douche , toilet, bed en eten voor vanavond en morgenvroeg. Wat een luxepelgrim voel ik me. Daar drinken we toch een Leffe op, niet?

Geschreven door Jaak.de.Fietser