Aan al het goede komt een eind... Ons laatste nachtje in de bure hebben we nog eens extra genoten van het kabaal van de zee en de trommel die wordt geroffeld als het ontbijt gereed is. Daarna was het koffers inpakken en afscheid nemen. We hadden nog een paar uur over, dus Sam ging nog wat kokosnoot demonstraties voor ons doen. Hoe maak je sieraden van kokosnoten, hoe haal je ze uit de boom (met een 4 meter lange PVC pijp haha), hoe maak je ze open en hoe haal je het vruchtvlees los - allemaal nuttige skills. Het organiseren van onze reis naar het vaste land ging ondertussen niet zo vlot. De piloot vond dat het waaide, tenminste volgens de receptioniste van ons hotel en daardoor kon het watervliegtuig niet in de baai landen, maar er stond geen zuchtje wind. Kortom, een raar verhaal. Uiteindelijk moesten we halsoverkop met een bootje naar een ander water gebracht worden om te worden opgepikt. Behalve wij gingen ook allerlei buurtkinderen mee. Zij waren allemaal zo enthousiast over het watervliegtuig, dat ze na landen meteen aan boord probeerden te klimmen en ook bleven kijken hoe we vertrokken, superleuk. Het vliegen zelf was heel erg gaaf, het toestel lijkt zo licht als een veertje en is heel behendig. Je gaat dus rakelings langs de eilanden en hebt een prachtig uitzicht. Jammer genoeg was het wel een erg kort tochtje...
In Nadi zijn we nog heel even het centrum in gegaan voor wat inkopen en om wat te eten. Het centrum is een lange drukke straat met winkeltjes, auto's en veel smog. We hebben onze 3 weken absoluut op de juiste plek doorgebracht!
Geschreven door Ron