Rustig de stad uit

Santander is een grote stad. Op deze zondagmorgen was het nog erg rustig. Langs een grote laan werden de pelgrims de stad uitgeleid. Toen ik aan een bakkerswinkel zag dat deze op zon-en feestdagen pas om 8u30 opende en niet om 7u30, tikte een straatveger me op de mouw. In zijn snelste Spaans ratelde hij waar er wel een panaderia open was. Toen hij zag dat ik hem niet onmiddellijk begreep, ging hij met me mee naar de andere kant van de grote laan. Vriendelijke man, die straatveger en een erg nuttig beroep bovendien.
Het duurde wel 5 km voor ik de grote stad uit was.
 

Afwisseling

De wijken van de voorsteden werden vervangen door stille dorpen waar nog geen verkeer was op deze vrije dag. Vele km’s werden er gewandeld langs de Rio Pas. Af en toe wordt de drukke snelweg gekruisd. Er was vandaag zelfs een pad door een stukje bos. Het was mooi wandelen tussen de groene heuvels onder een bewolkte hemel bij 18 graden.
In Polanco zag ik een bord dat deze gemeente zou verbroederen met “la villa Francesa Bruges”. Ik wist niet dat de Fransen tijdens mijn afwezigheid Brugge hebben ingenomen. Net daar ontmoette ik op een terras Kristien, Lenie en Sophie. De Françaises hadden duidelijk geen weet van een Bruges in Frankrijk. Na 27 km hielden de drie dames het daar bekeken voor vandaag. Zelf trok ik nog 12 km verder. In Barreda kwam ik langs een groot chemisch fabriek van Solvay.
Nog even wat stijgen en na 10 uur stappen met 39 km op de teller bereikte ik het middeleeuwse stadje Santillana del Mar. Ik kwam er Marloes tegen die me feliciteerde met de lange etappe. Zelf had ze lekker de trein genomen, vertelde ze. Ze stelde voor om een fotootje van me te maken in dit mooie oude stadje.
 

Santillana del Mar

Dit wordt ook wel eens het stadje van de drie leugens genoemd, ze is noch heilig (santa), noch vlak ( llana) en ligt niet aan de zee (mar). Haar middeleeuws karakter lokt drommen toeristen. In de 8ste eeuw bouwden een groep monniken hier een kleine kapel voor de relikwieën van Santa Juliana. Tijdens de Reconquista ontwikkelde zich de kleine geloofsgemeenschap tot een invloedrijk klooster en tot een belangrijke stopplaats aan de Sint-Jacobsroute.
Ik heb mezelf een klein cadeautje gedaan vandaag. Het is zondag en het was een lange tocht. Dus ik had me voor vannacht een privékamer geboekt in een klein hostel. Even geen geluiden van medesnurkers ’s nachts, geen slaapzak maar frisse lakens, een echte handdoek, een eigen badkamer en toilet. Kortom pure luxe voor de pelgrim. Een gewone kamer met 31% korting geboekt bij booking.com, in de plaats: heel vriendelijk onthaal in Posada Araceli, superior kamer aangeboden gekregen met alle ruimte en luxe, zalig genieten dus om de vermoeide spieren na 39 km arbeid wat rust te gunnen.
Maar eerst natuurlijk nog iets te eten zoeken. In een klein restaurant verorberde ik een kippetje met frieten. Toen twee buren van de uitbater hoorden dat ik Belg was op weg naar Compostela, vertelden ze dat zijzelf in Tremelo waren geweest bij de zaligverklaring van Pater Damiaan. Het waren twee priesters. Ik kreeg van hen de zegen voor mijn verdere Camino.
Een goede kamer, goed gegeten en dan nog de zegen krijgen ook: welk geluk kan een pelgrim zich nog meer wensen?
 

Conditie

Ik was zelf wat verwonderd dat ik deze toch wel uitzonderlijk lange etappe zonder veel lichamelijke ongemakken heb kunnen doen. De conditie zit dus goed na bijna twee weken training. De beenspieren hebben ondertussen geleerd om hun afvalstoffen sneller op te lossen, ’s anderendaags mogen ze er immers opnieuw produceren. De nek- en rugspieren hebben het iets moeilijker om te aanvaarden dat ze elke dag opnieuw geharnasd worden. En de armspieren, ocharme, als ze niet mogen werken met de wandelstokken, hebben ze niets om handen en hangen ze er maar nutteloos bij. Ze laten de zwaartekracht werken en slingeren dan maar wat lusteloos mee op het ritme van de Camino.
En de voeten doen het uitstekend. Nog geen blaren en de sinds januari nieuwe, goed ingelopen wandelschoenen zitten als gegoten.
Hopelijk blijft de conditie goed voor de volgende weken.

Geschreven door Jaak.de.Fietser