Vandaag belooft het een redelijk mooie dag te worden, in ieder geval blijft het droog.
Een mooie dag om naar het Drielandenpunt bij de plaats Vaals te gaan, op de 322 meter hoge Vaalserberg, waar Nederland, België én Duitsland aan elkaar grenzen.
Ooit waren wij daar al eens, maar dat is lang geleden.
Wij rijden niet rechtstreeks, wij willen door kleine plaatsjes en tussen de landerijen door rijden.
Wij komen door de plaatsen Gulpen en Epen. Wij kijken even bij de rivier de Geul, die door het glooiende landschap stroomt.

Hoe zuidelijker wij komen hoe heuvelachtiger het wordt. De weg slingert soms tegen de heuvels op. Onderweg zijn er steeds weer fietsers en wielrijders die hun fietsbenen trainen. Soms is er wat zon, in de buurt van Vaals is het bewolkter. De auto kunnen wij niet ver van het Drielandenpunt op een betaald parkeerterrein kwijt. Een munt voor het parkeren kunnen wij kopen bij een automaat in de vorm van een douanehuisje.
Wij kijken bij de grenspalen en de vlaggen van de drie landen en komen zo een stukje in België en Duitsland. Het is er helemaal niet druk.
Bij Taverne De Grenssteen drinken wij op het terras koffie/chocomel met een heerlijk stuk appeltaart erbij. Het grappige is dat men op de toiletdeuren foto's geplakt heeft, bij de heren van koning Willem Alexander en op de deur van de dames koningin Maxima.

Rina wil graag de hoogte in en gaat de Wilhelminatoren op. Het kan via de trappen buitenom, maar zij pakt de lift. Ik blijf beneden bij het restaurant.
Met een Skywalk op 34 meter hoogte biedt de Wilhelminatoren een spectaculair uitzicht op Zuid-Limburg en Duitsland.

Ik had gelezen dat er een Lourdesgrot bij Vaals is. Een adres heb ik wel, maar het blijkt dat wij er niet met de auto kunnen komen en op het bospad vastlopen en met moeite kunnen keren. Een parkeerplaats is er niet in de buurt. Hier kan men blijkbaar alleen lopend komen.
(Van het internet: In de bossen van de Vaalserberg is, verscholen in het groen, een uniek pareltje te vinden. Het is wellicht één van de best bewaarde geheimen van Vaals. Bij de bosrand is namelijk een Lourdesgrot gelegen. De Lourdesgrot werd in 1934 gebouwd en kerkelijk ingezegend. In 1990 kreeg de grot een
grote uitbreiding met kruiswegpark en Calvariegroep.)

Jammer, maar wij rijden verder en gaan België in. Ik wil namelijk mijn favoriete koekjes kopen, de Petit Beurre van LU. In Nederland niet te verkrijgen, dus hebben wij op het internet meerdere supermarkten in de plaats Eupen gevonden en daar rijden wij naar toe, in de hoop dat zij deze koekjes hebben.

Als wij de grens naar België zijn overgegaan, komen wij in Franstalig België. De bakker heet er 'boulanger' en de slager 'charcutier', zo vertellen de teksten op hun winkelramen.
Onderweg in België tanken wij de auto vol, tegen een flink goedkopere prijs dan die in Nederland.
In het zuiden van Nederland, en ook hier in België, staat er regelmatig op een wegkruising een kruisbeeld of kapelletje. Bij een fraai kapelletje kijken wij even. Daar staat in het gras een insektenhotel in de vorm van een tractor. Leuk gemaakt.

Als wij de plaats Eupen binnenrijden is dat via een brede, drukke weg, waar allerlei autobedrijven, supermarkten, bouwmarkten, woonwinkels en dergelijke langs liggen.
Bij supermarkt Colruyt kopen wij een paar pakjes van de gewilde koekjes. Omdat er niet veel verpakkingen voorradig zijn, lopen wij later ook nog supermarkt Carrefour binnen en kopen daar ook nog een paar pakjes. Zo ... ik kan voorlopig weer vooruit.
Hier horen wij ook Duits praten, de stad ligt in Oost-België en ik lees later op het internet dat dit zelfs een Duitstalige stad is.

Op de terugweg genieten wij nog steeds van het glooiende landschap waar wij doorheen rijden.
Opeens staan er 2 x 2 grote zuilen aan weerskanten van de weg met goudkleurige adelaarsbeelden er bovenop. In de gauwigheid zien wij in de verte de witte kruizen in het gras staan gelijkend op een militaire begraafplaats. Wij keren om en inderdaad, dit is het Henri-Chapelle American Cemetery and Memorial. Op deze begraafplaats liggen 7.989 Amerikaanse militairen en worden 450 vermiste soldaten herdacht, die gesneuveld zijn tijdens het Ardennenoffensief (december 1944-januari 1945) of tijdens de opmars vanuit Frankrijk door België naar Nederland, begin 1945.
Wij kijken even uit over het indrukwekkende grasveld met witte kruizen, die keurig netjes in boogvormen in het gelid staan. Bovendien lopen wij het bezoekerscentrum binnen. Daarna lopen wij ook nog even naar de andere kant van de weg, waar een groot grasveld is, door hoge bomen omgeven, dat wat hoger in het landschap ligt en van waaraf er een fraai uitzicht is over het glooiende Belgische landschap.

Na dit bezoek rijden wij verder terug naar ons vakantiepark.

Vandaag gereden: 90 kilometer.
Het weer: droog, tot 23 graden.

Geschreven door Menrbijtjes