Beste allemaal,
tijdens onze vakantie heb ik dit verslag niet afgekregen en nu ik weer thuis ben, ben ik het aan het voltooien.
Zo zal ik successievelijk de laatste dagen in delen publiceren.
Veel lees- en kijkplezier.
Groetjes, Marco.

• -------------------------------------------------------------------------

Deze zondag starten wij de dag rustig met ontbijten en daarna koffie.

Wij hebben het plan opgevat om eens naar het plaatsje Martel te rijden, dat circa 22 kilometer van ons vakantiepark afligt. Daar rijdt namelijk een groot deel van het jaar voor de toeristen een trein, die veelal getrokken wordt door een diesellocomotief. Echter op zon- en feestdagen en in het hoogseizoen trekt een stoomlocomotief de wagons, en ik als stoomtreinliefhebber wil daar wel even gaan kijken. Op de zondagen in september rijdt de trein drie maal en wij willen daar midden op de dag zijn als de trein terugkomt van zijn eerste rit. Het is niet de bedoeling dat wij zelf zo'n rit, die ruim een uur duurt, gaan maken, het weer is er ook niet naar.

Op weg daar naar toe kopen wij de bakker in Souillac een brood en twee appelcrumble gebakjes.
Het is dik bewolkt en er wordt regen verwacht.

Als wij via een prachtig gelegen tweebaansweg rijden, vallen de eerste spetters al. Het landschap is landelijk met glooiende heuvels, weilanden en de teelt van walnoten. Ook zijn er eiken- en beukenbossen en zo nu en dan komen wij door een plaatsje.

Het station is in Martel snel gevonden, het ziet er lekker nostalgisch uit. Op het parkeerterrein staan aardig wat auto's, campers en bussen. Er wordt blijkbaar goed gebruik van deze attractie gemaakt.

Als wij het station zijn binnengelopen valt het op dat het er keurig uitziet. De sfeer en de authentieke elementen van het oude gebouw en de inrichting zijn keurig bewaard gebleven. Aan de man achter het loket vragen wij of wij mogen rondkijken, en dat mag, zowel op de perrons als binnen, waar op de eerste verdieping een museum is ingericht met treinmemorabilia.
Het traject dat de trein rijdt is een deel van een grotere spoorlijn, dit deel dateert uit 1889. De trein werd gebruikt voor het vervoer van truffels naar de markt van de plaats Martel, die één van de belangrijkste voor truffels was in Frankrijk. Vandaar de naam van de trein, “Truffadou”. De spoorbaan was sinds 1980 niet meer in gebruik, maar een groep treinliefhebbers heeft de lijn in 1997 opnieuw leven ingeblazen.
Tijdens de rit, die door de Dordognevallei gaat, rijdt de trein door tunnels, over viaducten en op een circa 80 meter hoog gelegen in de rotsen uitgehouwen traject met uitzicht op de vallei.

Eerst is het nog droog, maar het is somber en dat maakt het fotograferen lastig, zeker van donkergekleurde locomotieven, die onder een overkapping staan. Er staat best wel wat oud materieel, ook dat erg verwaarloosd is.

Voordat de trein arriveert moeten wij ongeveer een half uur wachten en in die tijd nemen wij een kijkje in het museum. Veel voorwerpen worden keurig tentoongesteld in vitrines. Ook staan er twee modelspoorbanen, er rijdt niets, maar toch leuk om even te bekijken.

Buiten wachten wij onder de stationsoverkapping op de aankomst van de trein. Inmiddels hoost het uit de hemel. Jammer! Als de trein zich aankondigt met een puf uit de stoomfluit lopen wij onder een paraplu het andere perron op, waar geen overkapping is. Als de trein is gestopt verlaten de vele passagiers de wagonnetjes, die wel een dak hebben, maar verder open zijn. Sommige mensen hebben zich niet op het weer gekleed en bij hen is duidelijk te zien dat zij het koud hebben. Beetje dom!

Op de website van YouTube zijn voor de liefhebbers wel video's te vinden van deze trein.
Hierbij vermeld ik een link naar een video, die een aardige indruk geeft van deze Chemin de Fer Touristique du Haut Quercy.
Klik hier voor de video

Vanwege de regen is het niet aantrekkelijk om dit plaatsje verder te bezoeken. Het schijnt een middeleeuws centrum te hebben. Ook heeft het een opvallende skyline met middeleeuwse torens die boven de huizen uitsteken, en daarom wordt de stad soms “De stad met de zeven torens” genoemd. Maar daar zien wij niets van.

Vanmorgen was het nog 21 graden, nu is de temperatuur gedaald naar 15 graden. Brrrr … koud.

Wij rijden naar ons huis, waar wij lunchen met een lekker warm kopje koffie.

's Middags vermaken wij ons binnenshuis met lezen en schrijven. En bij de thee hebben wij een lekker appelgebakje.

Als het in de namiddag droog is lopen wij een stukje door het vakantiepark, dat niet zo groot is, en een stukje daarbuiten door de omgeving. In het park staan een aantal skeletten van woningen, die nog niet zijn afgebouwd. Het is een naargeestig gezicht, want ze staan achter een omheining die uit oude rietmatten bestaat en van sommige onafgebouwde huizen zijn al weer stukken muur afgebroken. Hoe de vork precies in de steel zit weet ik niet, maar de beheerster vertelde ons er iets over bij het inchecken. Zo'n 9 jaar geleden is de aannemer failliet gegaan, is het park in andere handen overgegaan en schijnen er, zelfs na al die jaren, nog rechtszaken te lopen. Heel jammer, het had zo'n mooi park kunnen zijn.
Wij zijn in ieder geval blij met het huis waar wij in zitten, want wij kijken gelukkig niet direct uit op zo'n bouwval. Het lijkt ons aan vakantievreugde inboeten als je wel op zo'n onafgebouwd huis uitzicht hebt.

Omdat wij al aan het eind van het seizoen zitten, zijn bij de huizen waar geen bewoners meer voor komen alle luiken gesloten. En dat zijn er al best veel. Het is dus stil in het park.
Gisteren en eergisteren zijn nog een paar nieuwe bewoners gearriveerd, dus wij zijn niet degenen, die als wij vertrekken, “het licht mogen uitdoen”.

Na het avondeten spelen wij nog een paar spelletjes rummikub en kijken wat Tv.

Vandaag hebben wij 45 kilometer gereden.
Het weer: dik bewolkt, droge periodes, maar ook regen, 15 tot 21 graden Celsius.
Verblijf: vakantiepark Domaine de Lanzac.

Geschreven door Menrbijtjes