Ook vandaag is het hotelontbijt weer heerlijk uitgebreid. Wij laten het ons goed smaken. Maar goed dat wij dit niet alle dagen hebben, want dan kunnen ze ons aan het einde van de vakantie naar huis rollen.

Als wij om 10 uur uitgecheckt zijn bij het hotel en vertrekken, schijnt de zon al weer fel aan de nagenoeg onbewolkte hemel.

Vandaag doen wij rustig aan en gaan wat winkelen, nog iets zien in de omgeving en in de middag naar ons volgende onderkomen, dat niet zo ver rijden is.
Eerst wilden wij naar het Cedar Breaks National Monument gaan, een natuurpark dat kleiner is dan, en wat weg heeft van, Bryce Canyon, maar dat is ons toch te ver. Dat zou inhouden dat wij 2 uur heen en 2 uur terug zouden moeten rijden voor een bezoek van ongeveer een half tot één uur. Daar hebben wij geen zin in. Trouwens later komen wij deze vakantie toch ook al in het Bryce Canyon National Park.

Dus wij rijden naar een Mall, een winkelgebied, waarvan er in St. George een aantal zijn. Dit is echt een grote stad, één van de snelst groeiende steden van de VS, met drukke wegen en veel verkeerslichten. Het valt ons in Amerika altijd op, hoe beheerst men hier rijdt en hoe keurig men zich aan de verkeersregels houdt.

Bij de Mall aangekomen, gaan wij eerst naar een heel grote boekwinkel, Barnes & Noble. Ik had de kleinkinderen beloofd om eens te kijken of er in Amerika ook zoiets bestaat als ons weekblad Donald Duck, of Donald Duck-boeken, maar dan in het Engels, want aan de NL-versie zijn ze verslaafd en bij een Engelse variant kunnen zij ook nog iets van die taal leren. In andere plaatsen en andere winkels hebben wij daar ook al naar gekeken en gevraagd, maar het blijkt niet te bestaan, in ieder geval niet in de vorm, zoals wij die kennen.
In de boekwinkel zit tevens een Starbucks en wij hebben wel zin in koffie, dus daar nemen wij ieder een beker van.
Daarna lopen wij het overdekte winkelgebied in en enkele winkels door. Het enige dat wij kopen is een stel bretels voor mij met het Amerikaanse vlagdesign. Leuk voor op een spijkerbroek.

Na het rijkelijke ontbijt van vanmorgen hebben wij net als gisteren helemaal geen trek in een lunch.
Als wij om 12.30 uur weer in de auto stappen, is het alweer 25 graden C.

Ik had eens gelezen, dat er aan de noordzijde van St. George een korte, heel erg smalle slotcanyon zou zijn in het rode rotsenlandschap van de Red Cliffs Desert Reserve en daar gaan wij naar op zoek. Als wij op het punt komen waar deze rotskloof zou moeten zijn, zien wij een parkeerterrein bij een aangelegd stadspark. Dit is niet wat ik bedoelde, maar wij lopen het park wel even door. Het is fraai aangelegd met onder andere een slotcanyon en een arch (stenen rotsboog), maar deze zijn door mensenhanden gemaakt, dus niet echt. Er is een mogelijkheid om te zien welke vissoorten er in het riviertje zwemmen en bij de meeste planten staan naambordjes, het is bijzonder educatief. Terwijl wij daar zo rondlopen, zie ik tegen de heuvel op een bord staan met een plattegrond er op van dit gebied. Blijkt het, dat er direct achter dit park een rondweg is, waar de echte St. George Narrows (de slotcanyon) zich bevindt. Wij zitten hier dus toch goed.
Het is maar een paar honderd meter rijden en wij bevinden ons te midden van de rode rotsen. Er is een parkeerterreintje met een paar auto's en als wij uit de auto stappen, zien wij her en der mensen lopen tussen de rotsen, en ook er bovenop staan. Blijkbaar een gebied waar men graag komt. De wandeling naar de bewuste rotskloof is misschien 100 meter en de kloof is inderdaad smal en maar voor 30 meter toegankelijk. Toch wel leuk om even te bezoeken, alhoewel het ook weer niet zo heel erg bijzonder is.

Daarna ligt een Walmart in de plaats Hurricane op onze route en scoren wij nog wat kleding.

Het nietige plaatsje La Verkin is niet ver en het hotel voor de komende drie nachten is al snel weer gevonden. Er zijn hier twee vrij nieuwe hotels, de Best Western staat er sinds een jaar of vier.
De ontvangst is ook hier weer vriendelijk en wij krijgen een keurig nette kamer, die van alle gemakken is voorzien. Niet zo ruim als die van de vorige dagen, maar er is voor ons beide genoeg bewegingsvrijheid. Wij hebben een kamer op de derde, tevens bovenste, etage en er is een lift aanwezig. Buiten is een vrij klein zwembad in de vorm van een halve maan met een whirlpool.

Voor het avondeten gaan wij naar de Stage Coach Grille op ongeveer twee mijl afstand. Beide nemen wij ribbetjes (spareribs), die bijzonder goed smaken en makkelijk loslaten van het bot. Hier hebben ze geen tapbier, dus wij moeten het met bier uit blik of glas doen, vandaag wordt het voor de verandering eens een Nederlands gebrouwen Heineken pilsje. Het wonderlijke is dat dit goedkoper is, dan het Amerikaanse bier, en het smaakt vertrouwd en lekker.

Na het eten gaan wij terug naar het hotel en vermaken ons op de kamer met lezen, schrijven en de foto's op de laptop overzetten en bekijken. Wij gaan vroeg slapen, want morgen willen wij op tijd opstaan, om tijdig op pad te gaan naar het Zion National Park.
Inmiddels zijn wij qua route namelijk aangekomen in, wat men zo noemt, het klassieke zuidwest rondje, waar het de laatste jaren alsmaar drukker en drukker is geworden. Wij zien hier dan ook al meteen veel meer huurcampers rijden. Door vroeg te zijn, hopen wij makkelijk een parkeerplaats voor de auto te kunnen bemachtigen in het park. Wij zullen zien.

Het weer: zonnig, tot 32 graden Celsius
Vandaag gereden: 33 mijl
Hotel: Best Western Plus Zion West Hotel

Geschreven door Menrbijtjes