Bij het opendoen van de gordijnen is het nog droog, maar even later is er een gigantische hoosbui met donder. Dit herhaalt zich een paar keer.
Wij ontbijten op onze kamer en doen rustig aan.

In de loop van de ochtend doen wij een paar boodschappen bij de City Market, waaronder broodjes voor de lunch, en koffie bij Starbucks. Hier hebben ze speciale parkeerplaatsen voor de oudere inwoners van de stad, alhoewel er ook jongeren gebruik van maken, zoals wij zien. Niet zo netjes dus.

Een mooie muurschildering doet mij even stoppen voor een foto. Deze zit op de hoek van een gebouw en is een gecombineerde voorstelling van een aantal hoogtepunten uit het Arches National Park, dat even ten noorden van Moab ligt.

In de verte zien wij op de toppen van de La Sal Mountains (tot 3.877 meter boven de zeespiegel) sneeuw liggen. Het is dus koud in de hoger gelegen gebieden.

Volgens de weersvoorspelling blijft het vandaag verder droog.

In Moab rijden wij de Kane Creek Road op (naast de McDonalds afslaan) en komen daarmee langs de Colorado River te rijden. Deze doet nu zijn naam eer aan, want hij is bruinrood gekleurd. Door het slechte weer is er veel modder de rivier ingestroomd en dat is meteen zichtbaar. Er zijn ook overal grote roodbruine plassen op en langs de weg en een bulldozer is zand en puin van de weg aan het schrapen, dat door het noodweer van de bergen is afgekomen.
Langs deze weg zijn in de bergen een aantal grotten, die bewoond worden. Bij sommige heeft men er iets van een houten huisje, schutting of gemetselde muur bij geplaatst. Heel bijzonder. De weg wordt later onverhard en wij rijden terug. Om nog even bij de rivier te kijken, draaien wij een bijna verlaten camping op. Overal grote plassen. Er staan 4 tentjes. Twee staan bij elkaar op een hoger stukje en daar zijn 2 jonge kerels bezig met opruimen. Zij hebben de crossmotoren op een aanhanger achter de pick-uptruck staan. Stoere kerels dus. Zij vertellen, dat zij hun tenten zojuist verplaatst hebben naar dit hogere stukje, want tijdens de “flash flood”, zoals zij de regenbui van vanmorgen noemen, waren zij ondergelopen en moeten nu al hun spullen drogen. Ook vertellen zij, dat van de hoge rotsen aan de overzijde van de rivier, de regen in watervallen er vanaf kwam. Dat was volgens hun spectaculair om te zien. Wij kunnen ons dat wel voorstellen.

Hierna rijden wij terug door Moab noordwaarts en gaan opnieuw naar het Arches National Park. Er staan rijen wachtende auto's voor de 2 entreeposten, maar niet zo lang als gistermorgen. Als ik mijn Amerikaanse parkenpas terug krijg van de parkranger aan het loket, vraagt hij of ik een parkkrant en folder wil hebben. Als ik zeg dat ik die al heb van een eerder bezoek, zegt hij vriendelijk: “Welcome back!”

In het park rijden wij eerst weer naar de Windows Section en moeten 2 maal een rondje over de in een cirkel lopende parkeerplaats rijden, om een plekje te vinden. Wij lopen naar de Double Arch, een dubbele rotsboog met 3 openingen. Ook zo gigantisch groot en hoog, dat wij als mensen maar heel erg klein zijn. Er zijn altijd mensen, die tegen de rotswanden klimmen en zo hoog mogelijk proberen te komen. Soms doodeng om te zien.

Daarna rijden wij helemaal naar het noordelijke eind van de weg in dit park, dat gebied wordt Devils Garden genoemd. Hier zijn vorig jaar extra parkeerplaatsen en toiletgebouwtjes bijgemaakt. Het is er vrij druk met auto's, maar toch vinden wij weer een plek voor de auto.
Hier maken wij een wandeling naar meerdere rotsbogen (Tunnel en Pine Tree arches), waarvan de langste de Landscape Arch is. Deze is met ruim 96 meter lengte één van de langste natuurlijke rotsbogen ter wereld. Hij is heel dun (dunste punt 3,3 meter dik) en je begrijpt niet, dat hij nog niet gebroken en in elkaar gestort is. In 1991 is er een groot stuk van afgevallen en tegenwoordig mag men er niet meer onderdoor lopen, hetgeen vroeger wel mocht.
Een ander stel vraagt of Rina een foto van hun maakt bij deze boog en zij doen hetzelfde terug voor ons.

Na terug gereden zijn naar Moab, gaan wij eten bij de Moab Brewery, een bierbrouwerij waar tevens al jaren een goedlopend restaurant bij hoort. Het bier is er heerlijk en het eten evenzo.
Wij laten het ons weer lekker smaken. Wij waren er om half zes en moesten ongeveer een kwartiertje wachten voor wij aan tafel konden. Het was er al best druk. Een half uurtje later zaten er binnen en buiten zeker 30 mensen te wachten, het is voor velen een bekend adres.
Ons favoriete bier is een amber ale met de vreemde naam “Dead Horse Amber Ale”. Dit bier is genoemd naar het Dead Horse Point State Park, dat ten noordwesten van Moab ligt (hierover morgen meer).

Het weer: regen, donder, bewolkt, later zon, tot 24 graden Celsius
Vandaag gereden: 68 mijl
Hotel: Moab Rustic Inn

Geschreven door Menrbijtjes