.
Het is bewolkt, iets winderig en deze dag begint met 18 graden.
Door de wind is het zo fris dat wij binnen ontbijten en later daar ook koffie drinken.
Volgens Buienradar trekt er van west naar oost een band met regen en onweer over Frankrijk, ook over de Ardéche. Het ziet er heftiger uit, dan dat het wordt. Het regent een beetje en in de verte zijn twee harde donderklappen te horen. Later is het weer droog en verbetert het weer.
Een Frans sprekende man komt de tuin ingelopen en hij komt voor het schoonmaken van het zwembad. Hij heeft een platte stofzuigermond aan een lange slang bij zich en deze sluit hij aan op de afzuigkant van de pompinstallatie van het zwembad. Daar zit ook een groot filter, zodat al het vuil opgevangen wordt. Later maakt hij het filter ook schoon en is het zwembad weer spic-en-span.
Wij gaan op pad naar het plaatsje Saint-Alban-Auriolles, dat ligt op 12 kilometer van ons huis. Daar bevindt zich een oude boerenhoeve met de naam “Mas Daudet”.
<< De oorspronkelijke betekenis van "Mas" was een Zuid-Franse herenboerderij, bestaande uit een begane grond met meerdere verdiepingen. >>
<< Daudet is de familienaam van Alphonse Daudet (Nîmes, 13 mei 1840 - Parijs, 17 december 1897). Hij was een Frans schrijver van romans, toneelstukken, korte verhalen en poëzie. >>
De boerderij met woonhuis is nu een museum en staat op een heel groot landgoed. De vertrekken zijn nog ingericht met de oorspronkelijke huisraad, gebruiksvoorwerpen en werktuigen.
Hierbij een beschrijving betreffende het museum:
Ga terug in de tijd en ontdek het landelijke leven van weleer in deze karakteristieke boerderij, de thuisbasis van de moederfamilie van Alphonse Daudet.
Op dit typische landgoed uit de Ardèche, familie-eigendom van Alphonse Daudet, duikt u in de Ardèche van de 19e eeuw, ontdekt u de kwekerij van de levende zijderups en maakt u kennis met de schrijver van "La Chèvre de monsieur Seguin".
De typische Ardèchoise tradities: broodbakken, destilleren van alcohol, smeden, het pellen van kastanjes, het persen van olijven, bouwen met natuursteen ... zijn slechts enkele voorbeelden van de ambachten die U ontdekt in het museum.
Het geheim van zijde: "La magnanerie" is het gedeelte van de boerderij dat aan de zijderups is gewijd. Van april tot september vindt U hier levende zijderupsen en maakt U kennis met diens levenscyclus en de verwerking tot zijde.
Alphonse Daudet: de voor Nederland nogal onbekende schrijver is voor de Fransen de leidraad in het museum. Hij schreef één van Frankrijks populairste sprookjes: "Het geitje van meneer Seguin".
Als wij bij het museum zijn aangekomen is het rustig, er staan maar een paar auto's en mensen zien wij helemaal niet. Tot wij van een afstand geroepen worden door de beheerder, die vraagt of wij het museum komen bezoeken. Bij de oude boerderij staat los daarvan een nieuwer gebouwtje, dat diens doet als ontvangstruimte, kaartverkoop en winkel van o.a. souvenirs, boeken en regionale producten. Ook kan men er een ijsje en iets te drinken kopen.
Het grappige aan deze Fransman is, dat hij Engels spreekt zoals "René Artois", de hoofdrolspeler uit de comedy-serie 'Allo 'Allo! (Engelse acteur Gorden Kaye). Oftewel, met een grappig accent.
Hij heeft in meerdere talen mappen met daarin een uiteenzetting van wat wij in het museum te zien krijgen. Wij krijgen een keurig uitgevoerde, geplastificeerde map mee in het Nederlands.
<< Van de map heb ik foto's gemaakt. Vanwege de lichtval en glimmers in het plastic heb ik deze onder een hoek moeten maken en lopen de randen van de map taps weg. >>
Dan leidt hij ons mee naar de poort van de boerderij en met een sleutel opent hij het slot. Wij mogen overal binnen en buiten het gebouw komen, fotograferen en er net zo lang over doen als wij zelf willen. En of wij de deur achter ons willen sluiten als wij klaar zijn met het bezoek aan het gebouw. Hij vertrekt en wij staan daar helemaal alleen, als op de set van een speelfilm, midden in het decor uit het midden van de 19de eeuw. En het ziet me er toch fotogeniek uit allemaal, wij halen ons hart op.
Ik laat de foto's maar spreken, en dat zijn er best wel veel vandaag.
Prachtig is het en tevens heel leerzaam.
Aan de muren worden een paar schilderstukken van hedendaagse schilders geëxposeerd.
Heel bijzonder zijn de levende zijderupsen op een aantal moerbeibladeren, die in een afgesloten kamer worden gehouden.
Nadat wij het gebouw hebben bekeken, verlaten wij het via de poort, trekken de deur in het slot en maken nog een wandelingetje door de grote tuin, waar onder andere een vijver is met gele dotterbloemen, rode waterlelies en kwakende kikkers.
Veel bezoekers zijn er niet, wij zien maar een paar andere bezoekers op het erf lopen.
Wij genieten allebei van dit bezoek aan deze goed bewaarde boerenhoeve.
Op de terugrit naar huis komen wij langs een begraafplaats en nemen daar een kijkje. Veel grote, grijs betonnen grafmonumenten staan er.
In de ernaast gelegen wijngaard komen er al druifjes aan de planten.
Wij komen door de plaats Ruoms, wij willen kijken of wij er iets op een terras kunnen eten.
Ruoms ligt aan de oevers van de rivier de Ardèche. In het middeleeuwse centrum van het plaatsje zijn een aantal oude gebouwen uit de vijftiende en zestiende eeuw te bewonderen. Ook staan delen van de oude stadsmuren en verdedigingstorens nog overeind. In het plaatsje zijn verschillende leuke winkeltjes en restaurants met terrasjes te vinden.
Wij lopen door het oude deel en zien een paar prachtig in bloei staande oleanders in de smalle straatjes. Ze zijn een aantal meters hoog.
Van de oud Romaanse kerk aan de Rue Jeanne d'Arc staan de deuren open, dus wij gaan er even naar binnen. Deze Eglise Saint Pierre dateert uit de 12de eeuw en is erg sober ingericht.
Wij lopen door de winkelstraat, waar ook een aantal restaurants zijn, vaak met een terrasje. Sommige zijn gesloten, bij andere zijn de terrasjes gezellig bezet en wij hebben wel zin in zoiets als een tosti (in het Frans: croque-monsieur). Op geen enkele menukaart is dit te vinden, men prijst hier vooral 3-gangen-menu's aan. Als wij eindelijk een restaurant met terras vinden, waar wij enkel een salade of een hamburger kunnen bestellen, vraagt de ober voordat hij ons een tafeltje wijst of wij iets willen eten. Ja dat willen wij. Zijn antwoord is: dat kan niet, de keuken is gesloten, je kan alleen iets drinken of iets van ijs nemen.
Tja, ... weer typisch Frans. Een restaurant dat open is, maar omdat het 3 uur 's middag is kan je er niets te eten bestellen. Vaak is dat dan tot 5 of 6 uur, of tot nog later, dan gaat het weer open voor het avondeten. Dat is net zoiets, als dat veel winkels en bedrijven, zoals banken en postkantoren tussen de middag voor een aantal uur gesloten zijn in Frankrijk.
Rare jongens die Fransen ... naar de verzuchting (ontleend aan de stripverhalen van Asterix en Obelix) van de Galliër Obelix (de kompaan van stripfiguur Asterix), ten tijde van Julius Caesar.
Dan kopen wij bij een bakkerij, die wij herkennen van een vorig bezoek jaren geleden vanwege het lekkere gebak, een vers brood. Rina heeft zo'n trek, dat zij er alvast aan begint. De foto doet anders denken, maar ik poseer alleen maar even. 😊
Terug thuis hebben wij een verlate lunch op ons terras.
Van het zwembad maken wij vandaag geen gebruik, wij zijn allebei erg moe. Rina gaat in de schaduw in de tuin op een ligbed liggen en ik vlij mij op de bank in de woonkamer, en val subiet in slaap. In avondeten hebben wij geen zin meer en vanwege de vermoeidheid gaan wij op tijd naar bed.
Vandaag hebben wij 25 kilometer gereden.
Het weer: bewolkt, regen, zon, wind en het wordt tot 24 graden Celsius.
Villa op het park: Domaine Les Rives de l’Ardèche, Vallon-Pont-d'Arc, Frankrijk.
Geschreven door Menrbijtjes