Het is zonnig en er zijn wolken. In de loop van de morgen neemt de bewolking iets toe.
Wij doen lekker rustig aan, het is per slot van rekening vakantie.
De parkbeheerder klopt aan en vertelt dat hij zich niet lekker voelt en een andere keer komt voor de reparatie van het 2de toilet. Ik zeg hem daar begrip voor te hebben en dat wij met het andere toilet prima uit de voeten kunnen.
Tevens meldt hij, dat wij het terras mogen gebruiken van het huis twee deuren verderop. De vrouw van de eigenaar heeft hem daarover gebeld. Dat huis is, evenals ons huis, ook van hun en dat staat voorlopig leeg. Vanaf dat terras is er wel een mooi uitzicht. Wij lopen er naar toe en inderdaad, van hieraf is er wel een fraai uitzicht op de omgeving.
Ik vraag hem of dit een reactie is naar aanleiding van onze e-mail aan France Comfort. Hij zegt daarover niets te weten. Nou ... dat zal dan heus wel.
Ook is door deze vrouw gezegd, dat er van het zwembad in de tuin gebruik gemaakt mag worden, hetgeen de beheerder bevreemd, omdat het eerst niet open zou mogen voor half juni. Hij wil de deur van het zwembad wel open maken, maar de reinigingsrobot doet nog zijn werk, het is er bloedheet onder de overkapping en het ruikt er erg naar chloor. Mij lijkt het geen goed idee om van het zwembad gebruik te maken op deze manier, dan moet eerst de overkapping open.
Bij vertrek wens ik de beheerder beterschap en spreek af dat als hij zich weer goed voelt, hij zich opnieuw meldt voor de toiletreparatie.
Bij het koffiedrinken op ons terras spelen wij weer een spelletje rummikub.
Ook vandaag zitten wij weer om een boodschapje verlegen, zoals brood, en rijden daarvoor naar de Casino supermarkt.
Na de lunch neemt de bewolking verder toe, ook is er wel zon en soms spettert het een beetje. Het weer is aan het veranderen.
Het is ook iets koeler en dat is wel prettig, zodat wij zin hebben om in de omgeving wat te gaan wandelen.
Niet ver van ons park ligt een groot stuwmeer in de rivier de Verdon, het meer van Castillon (Lac du Castillon), en daar willen wij heenlopen.
Dit meer is circa 8 kilometer lang, 200 meter breed, maximaal 100 meter diep en ligt ingesloten tussen bergen. Het lijkt wel wat op een Noorse fjord.
Wij bevinden ons hier in het hart van het Parc Naturel Régional du Verdon.
Op weg daar naartoe kijken wij in het bungalowpark bij het zwembad, waar een laagje vies water in staat. Dit gaat half juni open. Daar heeft iemand nog wel wat werk aan om dit op orde te brengen, denk ik zo.
Wij lopen ons park uit, komen over het bruggetje, dat over het totaal droogstaande riviertje Cheiron gaat. De Cheiron mondt een paar honderd meter verder uit in het stuwmeer.
Er loopt een pad langs het droge riviertje en wij denken daarlangs naar het stuwmeer te lopen. Maar na een paar honderd meter hangt er een ketting over het pad en hangen er borden met "Privé terrein" en "Pas op voor de honden", dus wij keren om.
Wij lopen ons park weer in, want verwachten daar via een andere uitgang (wandelpad) verder te kunnen, maar dat pad loopt dood.
Dan pakken wij de auto en rijden in 5 minuten naar een groot parkeerterrein bij het stuwmeer.
Daar staat maar 1 campertje, voor de rest is het leeg. Vlak na ons komen er nog een paar auto's aanrijden.
Opeens is er een snerpend gezoem in de lucht. Wij hebben geen idee waar dat geluid vandaan komt. Even later blijkt dat er iemand met een drone aan het spelen is.
Uit een andere auto komt een gezin met jonge kinderen, dat wij later aan de rand van het meer zien zitten. De vader speelt met één van de kinderen in het water.
Wij lopen een eind langs het meer. Het water heeft een frisse blauwgroene kleur. Ook hier weer geel bloeiende bremstruiken, en meerdere planten tonen hun bloemen in een kleurig palet.
Wij genieten van deze wandeling in dit voor ons onbekende stukje natuur. Van het lange meer kunnen wij maar een klein stuk zien.
Als wij terug thuis zijn pakt Rina een stoel en gaat op het terras van het andere huis zitten lezen. Na een tijdje raakt zij in gesprek met de Nederlandse buurvrouw van het huis tussen ons en dat van het terras met uitzicht. Even later zitten wij bij haar en haar man op hun terras aan een glaasje rosé. Gezellig!
Voor de avondmaaltijd hebben wij sla met tomaat en haring in tomatensaus, met daarbij ook weer een glas rosé.
Van FranceComfort vernemen wij nog niets. Eigenlijk is het geen oplossing om steeds naar dat andere terras heen en weer te moeten lopen met je spullen. Daarbij blijven wij in ons huis tegen dat foeilelijke uitzicht aankijken.
<< NOTE: tijdens ons verblijf in Castellane zullen wij verder ook niets van FranceComfort horen. Heel spijtig en onbegrijpelijk dat men daar zo met een klacht om gaat. >>
Vandaag hebben wij 15 kilometer gereden.
Het weer: zon, bewolkt, paar spettertjes regen, tot 25 graden Celsius.
Bungalow op vakantiepark: Villa's du Verdon, Castellane, Frankrijk.
Geschreven door Menrbijtjes