In het restaurant Duke's van de Desert Rose Inn beginnen wij onze dag met een prima ontbijt. Wij, net als een aantal mensen die na ons binnenkomen (waaronder meerdere NL'ers), moeten even wachten bij de entree, omdat er vermoedelijk te weinig bediening/keukenpersoneel aanwezig is, dan dat er tafels zijn, want qua tafels zouden wij zo kunnen plaatsnemen. Maar na een kwartiertje wachten krijgen wij een tafeltje op het overdekte terras. Ook hier ziet het er allemaal even luxe uit. Metalen tafelonderstellen met daarop een glazen bovenblad, stoelen met losse kussentjes. Wijnglazen voor het water, echt servies van aardewerk en metalen bestek. Het is weer eens wat anders dan de vaak van papier of plastic servies/bekertjes en bestek in de andere hotels. Daarbij is het ontbijt prima verzorgt en door de vriendelijke Navajo serveersters keurig opgediend. Rina neemt toast met boter, jam en 2 gebakken eieren, ik neem een Iron Cast Pancake, of te wel één dikke pannenkoek met vruchtjes, boter en stroop, met daarbij een paar plakken gebakken bacon voor de hartige smaak. Jammie! Daarbij hete thee. Het was het wachten waard.

Na het uitchecken bij de lodge gaan wij tanken. Daarna rijden wij vandaag weer verder door het rode woestijnlandschap. De karakteristieke rode kleur is te danken aan het in de bodem aanwezige ijzeroxide.

Als eerste bezoeken wij in Bluff de historische begraafplaats, die bovenop een heuvel ligt. Vandaar is er een fraai uitzicht op het plaatsje en de omgeving. Veel graven bestaan uit keien of zijn daarmee omzoomd. Familiegraven zijn vaak omheind door een hek of muurtje. Altijd bijzonder om zoiets te bezoeken. Wat opvalt is dat er alleen maar Engelse namen op de grafstenen staan en geen Indiaanse. Zij zullen hun eigen begraafplaats wel ergens hebben.

Iets naast de doorgaande route bezoeken wij het Goosenecks State Park. Dit kleine park ligt aan een diepe meander van de San Juan River. Deze rivier ontspringt in de San Juan Mountains in het zuidwesten van de staat Colorado en het water stroomt na 580 kilometer in de Colorado River. De rivier is genoemd naar San Juan Bautista, Spaans voor Johannes de Doper.
Jaren geleden was het bezoek gratis, nu niet meer. Tegenwoordig staat er een tolhuisje en betalen wij voor de auto met inzittenden $ 5,= aan de vrouwelijke Indiaanse parkranger.
De rivier stroomt hier ruim 8 kilometer lang door een gebied dat in vogelvlucht maar 2,4 kilometer breed is. Het water heeft er miljoenen jaren over gedaan om het landschap zo uit te slijten. De lussen die de rivier maakt worden ganzennekken (goosenecks) genoemd. Op de rand van het rotsplatform waar wij op staan, kijken wij zo'n 300 meter naar beneden op het water en in de verte ligt Monument Valley. Het uitzicht is fenomenaal.

Bij de plaats Mexican Hat fotograferen wij de rots, waarnaar het plaatsje is genoemd.

Wij komen door Monument Valley, het gebied dat bekend is door zijn unieke rotsformaties en waar veel westerns en documentaires over het Wilde Westen zijn opgenomen. Monument Valley maakt deel uit van het Monument Valley Navajo Tribal Park van de Navajo-Indianen.
Op de weg uit het noorden naar de vallei toe, ziet men op een gegeven moment de vallei met de bekende rotspartijen opdoemen, dat is een iconisch gezicht en iedereen wil daar van zichzelf een foto, selfie, of video met de rotspartijen op de achtergrond. Vroeger parkeerde men er langs de weg in de berm voor een foto, nu zijn er meerdere stopplaatsen langs de weg gemaakt, zodat men er veilig kan parkeren, want het is er een gekkenhuis. Mensen midden op de weg om zich op de één of andere manier te laten vastleggen, hele gezinnen tegelijk, leden van het gezin apart, in rare houdingen. Dit is een uitkijkpunt dat ook in de film Forrest Gump wordt getoond, dus men noemt dit ook wel het Forrest Gump Point. Ook wij maken er foto's en kijken naar de idiote gedragingen van anderen.

Als wij verder gereden zijn, brengen wij een bezoek aan het Monument Valley Navajo Tribal Park. De entree voor een auto met inzittenden bedraagt $ 20,=. Omdat dit een Indianenpark is, is de Amerikaanse parkenpas hier niet geldig. De auto zetten wij op een grote parkeerplaats voor het bezoekerscentrum en lopen naar het uitkijkpunt. Van hieraf zien wij een prachtig schouwspel en genieten van de uitzichten op de vallei met de bekende rode rotsformaties. In de diepte zien wij de auto's rijden, die een 17 mijl lange route over de dirtroad door de vallei maken. Wij deden dat al eens eerder en doen dat vandaag niet. Wel bezoeken wij de grote winkel met allemaal Indiaanse spullen en souvenirs en wij eten een sandwich in het restaurant. Er is ook hier veel veranderd, er zijn een heel groot (en duur) hotel en cabins (blokhutten) bijgebouwd.

In de plaats Kayenta nemen wij ieder een McFlurry-ijsje bij de bekende keten met de Golden Arches, het symbool van McDonald's.

De hemel is blauw met een paar kleine wolkjes, het is 33 graden C.

Een aantal mijlen voordat wij bij de plaats Page aankomen, zien wij van verre al de drie schoorstenen van de grote Navajo elektriciteitscentrale, die hier in de woestijn staat.
Nog iets dichter bij Page, rijden wij langs de afslagen naar de beide Antelope Canyons. De parkeerplaatsen zien wij liggen en zowel bij de Upper, als bij de Lower Antelope Canyon is het erg druk. Wij brengen hier nu geen bezoek aan. Jaren geleden hebben wij de Lower al eens bezocht.

In Page aangekomen vinden wij het motel waar wij vannacht verblijven al snel. Het ligt in Historic Downtown in een straat met allerlei oude arbeiderswoninkjes uit 1958 (van mensen die hier aan de Glen Canyon stuwdam in de Colorado River hebben gewerkt), die omgebouwd zijn tot motels, dit is "The Street of Little Motels".
De ontvangst is bijzonder vriendelijk. Onze woning is van alle gemakken voorzien en ziet er spic en span uit, het is prima verzorgt.

Ons avondeten doen wij bij een Mexicaans restaurant, Fiesta Mexicana geheten. Als wij plaats hebben genomen, krijgen wij meteen een schaaltje nacho's met salsa saus. Hier hebben zij prachtig beschilderde stoelen en banken, en nog belangrijker, het eten smaakt er supergoed, evenals de Margarita's. Rina eet een burritos en ik een fajitas met kip.

Na het eten lopen wij de Safeway (supermarkt) nog even in voor een paar boodschapjes en daarna bezoeken wij de Walmart (ander soort supermarkt) nog even. Het is te zien dat Halloween er aan komt, want er zijn weer allerlei verkleedartikelen te koop, al dan niet om te griezelen.

Eenmaal op de motelkamer voelen wij ons zo moe, dat het licht al snel uit gaat.
.

• --------------------------------------

Komende 2 nachten denken wij geen internetmogelijkheden te hebben.

• --------------------------------------

Wildlife: hagedisje
Het weer: zonnig, tot 33 graden Celsius
Vandaag gereden: 204 mijl
Hotel: Red Rock Motel

Geschreven door Menrbijtjes