Het ontbijten doen wij weer op de kamer.

Zoals al eerder verteld, houdt Rina het weer graag in de gaten via een meteowebsite, en zo ziet zij, dat het weer in de richting waar wij naar toe gaan na Moab, niet best is. Het wordt koud, er kan veel bewolking, regen en zelfs ijzel voorkomen. Dat is niet waar wij op zitten te wachten. Voor het stuk na Moab hebben wij wel al ideeën voor de route en bezienswaardigheden die wij willen bezoeken, maar wij hebben nog geen hotels gereserveerd, behalve het hotel voor de laatste nacht in Denver, niet ver van het vliegveld. Wij wikken en wegen wat wij gaan doen.
In Moab blijft het voorlopig nog redelijk tot goed weer, als wij er dan hier nog een dag aan vastplakken? Goed idee, maar waar gaan wij verblijven. Veel hotels zijn voor het weekend vol, of extreem duur. Er zijn mountainbike festiviteiten. Na veel surfen op het web, besluiten wij om maar eens naar de receptie van ons huidige hotel te lopen, om te vragen of zij mogelijkheden hebben voor een dag langer, hun website geeft aan, dat het hotel vol zit.
Als wij de vriendelijke receptiedame vragen of wij de nacht van vrijdag op zaterdag ook nog kunnen blijven, kijkt zij in de computer en zegt vol te zitten. Wij kunnen wel op een soort van wachtlijst voor het geval er iemand een reservering afzegt, ook kan zij vragen bij hotels uit de groep waar dit hotel tot behoort. Wij geven aan dat wij zekerheid willen en dat wij dan wel zelf iets gaan zoeken. Zij kijkt bedenkelijk en dan opeens, blijkt dat er altijd een kamer vrij wordt gehouden voor “noodgevallen” … en die gaat zij nu gebruiken voor een ander, zodat wij zelfs op onze eigen kamer kunnen blijven. Dus nu vertrekken wij niet vrijdag, maar zaterdag. Wij helemaal blij.

Eenmaal weer op pad halen wij bij de McDonald's ieder een beker cafe mocha, eerder tijdens de reis eens geprobeerd bij deze firma en die was goed te drinken. Nou, deze uit Moab niet, wat verschrikkelijk zoet. Ik drink hem niet op en gooi hem weg, Rina waagt zich er wel aan.
Omdat wij bij de City Market een stel belegde broodjes kopen voor de lunch, neem ik een nieuwe cafe mocha bij de Starbucks, die bij deze winkel een filiaal heeft, en die smaakt zoals gewoonlijk heerlijk.

Wij tanken de auto weer vol en gaan op weg naar het Arches National Park, dat op een paar autominuten ten noorden van Moab ligt langs U.S. Highway 191.

Op de toegangsweg aangekomen, staat er voor ieder van de 2 toegangspoorten een fikse rij auto's. Daar hebben wij geen zin in en keren om. Bij Moab is nog veel meer mooie natuur en zodoende rijden wij naar het begin van Highway 128, die net noordelijk van Moab begint en vlak langs de Colorado River naar het noordoosten loopt.
Links en rechts rijden wij tussen hoge rotswanden door en links van ons stroomt de rivier. Zo nu en dan stoppen wij even op één van de parkeerstroken. Er is hier wel iets veranderd sinds de laatste keer dat wij hier waren jaren geleden. Het wegdek is vernieuwd, er zijn nieuwe vangrails aangebracht, er is een fietspad met fietsbrug aangelegd, er zijn meer campings met toiletgebouwtjes gekomen, er staan nette aanduidingsborden voor wandelpaden en er is een boothelling aangelegd, waar men tot in de rivier kan komen met een trailer met boot erop, om die daar in het water af te zetten. Maar de mooie route is nog steeds hetzelfde gebleven. En wat hebben wij er weer een mooi weer bij, wij genieten. Bovendien is het rustig op de weg, dus wij hebben alle mogelijkheden om stops te maken.

Aan de rivier ligt prachtig gelegen de Red Cliffs Lodge, een duur, maar heel goed aangeschreven accommodatie. Wij rijden het terrein op en zien ook hier veranderingen. Er zijn heel veel cabins bijgebouwd. Blijkbaar kunnen veel mensen toch deze dure overnachtingen betalen. Men kan hier tevens paardrijden, er staan er een heel stel buiten. Er is een proeflokaal bijgekomen van de Castle Creek Winery, een bekroonde wijnmakerij, die witte en rode wijn produceert van druiven uit de Moab-regio.
Wij kijken er rond, maken een stel foto's van het buitengebeuren, er staan een stel oude karren en 3 tipi's en even verderop een stel oude auto's.
Daarna lopen wij de lodge binnen en vragen of wij rond mogen kijken, ook op het terras aan de rivier, en of wij het gratis filmmuseum mogen bezoeken. Natuurlijk mag dat, want de gasten van de lodge mogen dat ook, maar het is wel netjes om het even te vragen.
In de omgeving van Moab zijn vanwege de prachtige en bijzondere natuur heel veel Hollywoodfilms opgenomen, waaronder westerns, en de eigenaar van de Red Cliffs Ranch, waar de lodge toe behoort, heeft in de kelder van de lodge een museum ingericht met heel veel foto's van filmsterren en filmbeelden, filmposters en rekwisieten, die in films gebruikt zijn. Tevens speelt er een video met filmbeelden uit de oude films, over de acteurs en andere mensen die betrokken zijn geweest bij het filmen in de Moab-regio. Een viertal mensen zit de video te bekijken. De beroemde westernacteur John Wayne is ook aanwezig, zij het als display.
Erg leuk om nog weer eens te bekijken.

Verder langs de rivier rijdend, zien wij een wegwijzer staan naar de Rocky Rapid, dit zou iets met een stroomversnelling in de rivier te maken kunnen hebben, dus wij draaien de dirtroad op en na een paar honderd meter staan wij aan de rivier, waar inderdaad een kleine stroomversnelling in zit. Tevens is er een plek met overkapte picknickbanken, dat is een mooie plek om te gaan lunchen. Er zijn meer mensen met de lunch bezig, er liggen zwemvesten en aan het water liggen een raft en 2 kano's. Deze mensen blijken na de lunch het water op te gaan. Leuk om te zien hoe zij instructie krijgen en afvaren.

Het is prachtig weer en de temperatuur loopt al weer op tot 30 graden C.

Aan de weg is een afslag naar het dorpje (circa 325 inwoners) Castle Valley, dat is genoemd naar een grote rotspartij die op een kasteel lijkt. De weg loopt door een vallei, die ook Castle Valley wordt genoemd. Wij rijden een stukje de vallei in, maken wat foto's en rijden weer terug.

Nu het later op de dag is geworden, rijden wij weer naar de entree van het Arches National Park en nu staan er maar 9 auto's voor ons en zijn wij al snel binnen het park, ook weer met onze Amerikaanse parkenpas. Als eerste bezoeken wij natuurlijk weer het Visitor Center, dat direct langs de doorgaande weg ligt.
Wil je het park in, dan moet je met de auto een flinke klim maken tegen de rotsen op met haarspeldbochten. Rina rijdt, ik maak tijdens het omhoog rijden een stel foto's van de highway beneden ons, het Visitor Center en de vallei waar Moab in ligt.

Even iets over dit park (tekst is geleend van de website Ontdek Amerika):
Nergens ter wereld komen zoveel natuurlijke rotsbogen voor, als binnen de grenzen van Arches National Park. Naast de vele bogen komen in het park ook allerlei andere grillig gevormde rotsformaties voor. Een groot deel van het park is eenvoudig bereikbaar via een 18 mijl lange weg en diverse wandelpaden, maar er zijn ook gebieden die je pas kan bezichtigen na het maken van een lange trektocht. In de zomermaanden lopen de temperaturen vaak zo hoog op dat zelfs een korte wandeling al behoorlijk inspannend is. Je kan dit park dan ook het beste in de lente of in de herfst bezoeken.
300 miljoen jaar geleden bevond zich in dit gebied een zee; het water droogde op en er bleef een dikke laag zout over. Dit zout werd later bedekt door diverse lagen zand die hier door de wind naartoe werden gebracht. De onderste lagen zand versteenden; we kennen de op deze manier gevormde rotslaag nu onder de naam Entrada Sandstone. De zoutlagen konden het gewicht niet langer aan, en werden van onder de rotslaag vandaan geperst. Door de krachten die hiermee gepaard gingen, ontstonden lange parallel aan elkaar gelegen barsten in het Entrada Sandstone. Allerlei eroderende krachten kregen nu vrij spel: water, ijs, wind, kou en hitte slepen de barsten steeds verder uit; hier en daar ontstonden uithollingen in de steeds dunner wordende richels van het Entrada Sandstone. Die uithollingen werden steeds verder uitgeslepen, waardoor op veel plaatsen openingen ontstonden. Op deze manier hebben zich in dit gebied meer dan 2.000 bogen gevormd.

Voor meer info: https://www.ontdek-amerika.nl/amerika/nationaleparken/utah/arches/arches.html

In het park bezoeken wij meerdere belangrijke en fraaie punten. Zo kijken wij vanaf het hoger gelegen uitkijkpunt op de vallei tussen de decoratieve rotsen van de Park Avenue. Wij stoppen even bij de Courthouse Rock en de Three Gossips. Op de parkeerplaatsen kunnen wij steeds een plekje krijgen, dat valt dus mee.
Bij de Balanced Rock, de rots waarvan je denkt, hoe is het mogelijk dat die er nog nooit vanaf is gevallen, proberen wij de klassieke foto's te maken waarop het lijkt alsof je de rots een zetje geeft. Net zoals men dat bij de Toren van Pisa in Italië veel doet, met 2 vlakke handen om de toren tegen te houden. Een Amerikaans stel ziet ons dat doen, schiet in de lach en met elkaar hebben wij de grootste lol tijdens het maken van de foto's. Wij wandelen om de balancerende rots heen via het aangelegde pad.

Ook gaan wij naar het gebied, dat de Windows Section heet. Wij lopen naar de North Window, tot in het gat, dat samen met de South Window, van veraf net een bril vormt. Ook de Turret Arch staat daar vlakbij, wij lopen het gat onder de rotsboog in, maar voor een fraaie foto staat de zon nu niet goed, de arch staat in tegenlicht. Wat voelen wij ons weer klein te midden van deze rotsgiganten.

Om 17.30 uur gaan wij terug door het park, dat nog vele malen groter is en waar nog veel meer te zien is, maar daar hebben wij morgen en overmorgen nog voor. Dan terug naar Moab, waar wij bij het restaurant Fiesta Mexicana (jawel, van dezelfde keten als in de plaats Page, weken geleden) een heerlijke Mexicaanse maaltijd gebruiken. Als ons een plekje is gewezen, krijgen wij ongevraagd meteen een mandje tortillachips en een bakje mildpittige tomatensalsa op tafel. Als maaltijd nemen wij beide een “sizzling fajitas”, een heel heet pannetje met gebakken vlees, ui en paprika, met daarbij een combinatiebord rijst, bonen, ei, guacamole, crème fraîche, sla, tomaat, ui en in een doosje taco's. Op de foto ziet het er misschien niet zo uit, maar het is me toch een partij lekker, mmmmmmmmmmmmm, en dan met een lekker koud Mexicaans biertje er bij.

Na de maaltijd lopen wij nog even langs een stel winkeltjes in de hoofdstraat en kijken bij de fotograaf Tom Till in zijn zaak, die de prachtigste foto's uit de omgeving maakt en op groot formaat tracht te verkopen.

Het weer: zonnig, tot 30 graden Celsius
Vandaag gereden: 93 mijl
Hotel: Moab Rustic Inn

Geschreven door Menrbijtjes