Toch goed kunnen slapen maar zeggen dat we er door zijn is misschien wat veel.

De bedoeling is dat we vandaag het kleine circuit van het Angkor Wat park bezoeken, maar eerst moeten we een toegangspas ophalen. Er worden pasfoto’s getrokken en we kruipen een heuse geplastificeerd toegangspas.

Onze eerste stop Angkor Wat zelf. Enorm groot en indrukwekkend. Ik ga hier geen uitleg over doen en laat de foto’s voor zich spreken.

Alleen is het weer ziedend warm en ook hier moet ik, daar ik toch nog niet 100% ben, regelmatig de schaduw opzoeken en gaat zitten.

We lopen hier een kleine 2 uurtje rond dus tijd voor een terrasje.

Volgende tempel op het programma is Angkor Thom. Helemaal anders dan Angkor Wat. Speciaal is toch wel dat je hier eigenlijk over ( bijna) in mag.

Het is al 13 uur wanneer we pas 2 tempels hebben gedaan.

Volgende stop Ta Keo en de kleinere tempels. Deze tempel is een van de eerste die volledig uit zandsteen is gebouwd.

De JL doet de klim tot bijna helemaal van boven maar ik kijk wijselijk vanaf de onderkant toe.

De volgende op het programma is normaal de Ta Prohm, zijnde de tom raider tempel. Doch we besluiten deze te houden tot eerst morgenvroeg, in de hoop dat we terug wat fris zij.

We rijden nog lang Banteay Kdei doch ik ben ondertussen echt wel op zodat we besluiten dat het voor vandaag welletjes is geweest.

De horloge geeft intussen aan dat we vandaar weeral 18 verdiepingen hebben beklommen….

Het is vandaag ook overal vrij druk, ik vermoed omdat het zondag is .

Een frisse duik in het zwembad en dan begin ik toch aan de blog van de voorbije dagen.

Wanneer ik de foto’s wil sorteren stel ik echter plots vast dat er geen enkele foto meer op de geheugenkaart staat… Groot is de paniek;. Gelukkig zijn deze tot eergisteren dan wel opgeslagen op de computer maar de foto”s van vandaag, gisteren en eergisteren ben ik gewoon kwijt. Een groot raadsel, maar ik kan er totaal niet mee lachen.

Gelukkig zijn er nog de foto’s van de JL.

Ik ben dus we een aantal uur zoet met dit alles.

Deze avond hebben we beiden totaal geen honger , zelfs het dacht aan een aperitief doet ons griezelen. Toch ook een teken dat we nog steeds niet in orde zijn.

We liggen dus weerom zeer vroeg in bed en hopen nogmaals dat we morgen toch beter zijn.

Geschreven door Debogasgaanopreis