Na en prachtige zonsopgang en rustig ontbijt zijn we op tijd weg.

We moeten deels langs dezelfde weg terug, wat helemaal geen straf is.

Ter hoogte van Mesa blijven we verder de zandweg volgen ( wat we gisteren niet deden) tot aan de grote baan.

De weg is zeer afwisselend, mooi, soms met wat uitdagingen en we spotten zelfs een secretarisvogel en een zebramangoest, doch deze laatste hebben we niet kunnen trekken, zij was te snel.

Hier rijden is op zich al een plezier en deel van het avontuur.

We zijn al een heel eind gevorderd wanneer we een jongeman in panne zien met de auto. Hij zegt dat hij hulp nodig heeft daar zijn batterij plat is. We zijn wel direct op onze hoede en ik blijf in de auto terwijl de JL de startkabels zoekt en hem verder helpt.

Hij zegt uiteraard dank maar is eigenlijk totaal niet vriendelijk, dit terwijl we hem toch geholpen hebben.

We rijden verder tot in Mmatshumo waar we de zandweg oprijden richting Kubu Island.

In Mmatshumo stoppen we bij het “ kubuoffice” daar zegt men dat we gewoon door mogen doch ze vragen of we het eten voor Obi mee kunnen nemen naar Kubu Island.

Zo gezegd zo gedaan, we laden een grote zak witte bloem en een plastieken zak in onze auto voor “ Obi”`

We moeten hier wel door diep los zand ploeteren, maar onze auto ( en chauffeur) deed het voortreffelijk.

We passeren nog een niet bemande Vet fence en rijden verder richting de “pan”.

Het is hier prachtig, een heel ander landschap dan gisteren, het zijn eigenlijk velden van duingras tussen de stukken pan door . Heel mooi!


Uiteindelijk bereiken we Kubu Island wat dan weer gans anders is dan gisteren . We vonden gisteren Kukonje Island al mooi maar Kubu kan ons nog meer bekoren. Hier zijn vrij veel rotsen , prachtige bomen en hebben een immens uitzicht op de zoutpan.

Eerste werk uiteraard is Obi zoeken, want die zit zonder eten.
We zien een pijl met “ camp staff” dus wij daarheen. Inderdaad daar is Obi .

We zoeken een prachtig plekje vlak aan de rotsen met eveneens zicht op de pan. We zitten weeral goed!

Te voet verkennen we een stukje van het eiland over de rotsen, gaan de pan op en... zij smaakt inderdaad een beetje zoutig! We proberen alles!

De rest van de namiddag houden we onze camera in de aanslag om toch maar weer wat vogeltjes te trekken ...

Om 18 uur gaat de zon hier onder dus tijd voor de obligate foto’s van de zonsondergang.

Het houtvuur gaat aan met op de achtergrond de hemel die volledig rood kleurt. Zoiets ziet men enkel in Afrika!

We krijgen nog bezoek van een “verantwoordelijke” om on te registreren en zien in zijn boek dat er toch nog een aantal anderen hier overnachten.

Morgen rijden we over de pan richting Gweta en hopelijk is hier wifi om de blog van de voorbije dagen online te krijgen.
Tot morgen.

Geschreven door Debogasgaanopreis