We hebben deze morgen gereserveerd om te ontbijten. Er is een soort van buffet, maar dit sloeg wel effe tegen, voor ons was een grote groep Duitsters en eigenlijk was er al heel veel op. Het werd wel met mondjesmaat aangevuld, doch eigenlijk was alles zeer karig.( vooral in verhouding met de prijs

Nog vlug ( alhoewel dit is relatief) de blog proberen online te krijgen wat maakt dat het toch al 9 uur is eer we weg zijn.

De bestemming van vandaag is het Nxai NP ongeveer een dik uur rijden, maar eerst moeten we nodig inkopen doen voor de volgende dagen.

We gaan in Gweta naar de grootste supermarkt. Aan de inkom staat een dame om onze handen te ontsmetten en al vlug krijgen we een privé dame om ons karretje te duwen en ons te helpen kiezen...

Het is hier wel ZEER karig . Er is een slagerij aan de supermarkt met een grote toog doch daar liggen enkel rode worsten in.. Er is niets anders te verkrijgen vandaag. Dan maar de worsten. In de diepvries vinden we ook nog een stuk bevroren kip, maar dit is echt alles van vlees.

Frisdrank zonder suiker kennen ze ook niet en als groenten hebben we de keuze tussen tomaten, uien en een grote kool. Ook groenten in blik is er eveneens amper te krijgen. We zullen dus ons plan moeten trekken ( geen probleem)

Aan de toog staan er 2 kassa’s naast elkaar, aan de ene kassa moeten we de droge voeding afrekenen en aan de andere het vlees en de groenten.

We krijgen zelfs hulp bij het inladen van de wagen.

Onderweg spotten we nog een roofvogel en een struisvogel.

Uiteindelijk bereiken we de gate van het Nxai NP. We zijn erop voorzien dat we hier moeten afrekenen in Pula, maar wanneer ons de rekening wordt gepresenteerd blijkt dat we 250 Pula tekort komen. We zijn stom geweest om het diner gisteren en het ontbijt deze morgen cash te betalen.
Ze aanvaarden hier geen creditcards noch andere munten en Maun is nog minstens een uur verderop.

De meisjes helpen mee een oplossing te zoeken en gelukkig hebben we nog een beetje randen die ze bereid zijn om te wisselen in Pula zodat we ons van onze schuld kunnen kwijten.

We hebben nu nog 25 Pula over zelfs....
We krijgen een plannetje van het park en wij op weg.

We gaan eerst richting Baines Baobab. We begrijpen waarom er hier enkel 4x4 voertuigen toegelaten zijn. We komen terecht in een vreselijke zandweg en dit voor Km’s aan een stuk.
Het is totale concentratie om niet vast te rijden, maar de auto doet het perfect.

Uiteindelijk bereiken we Baines Baobab een aantal bomen gelegen aan de rand van de zoutpan, zeer mooi, maar toch stellen we ons de vraag of de weg ernaar toe wel opweegt, temeer daar we iets gelijkaardigs als gezien hebben op Kubu en Kukonje.
We rijden (lees ploeteren) terug door het mulle zand en moeten dan nog 18 km verder eveneens over een erbarmelijke weg tot we de volgende gate komen.
Onze slaapplaats voor vannacht is hier vlakbij maar we doen uiteraard eerst een toer in het Nxai Pan park. Men verzekert ons onmiddellijk dat de wegen hier beter zijn.

Misschien wel geen zand doch ook niet schitterend.
We spotten hier verschillende secratisvogels, enkele olifanten, springbokken, maar we moeten eigenlijk goed zoeken om iets te zien.

Het is ook moeilijk om tegelijkertijd wild te spotten en zich te concentreren op de weg.

We kunnen de volledige loop echter niet afmaken, het wordt al laat en we moeten nog naar South Camp, onze overnachtingsplek.

We nemen dus een binnenweg terug en plots vlak voor ons een enorme grote mannelijke olifant , echt indrukwekkend.

We rijden terug richting de gate om ons te vergewissen van de juiste weg naar South Camp en daar merken we dat we een lekke band hebben.....

In een mum van tijd staan er 2 mannen om ons te helpen en de band wordt vervangen.

We rijden terug door en merken vlak bij ons een andere auto die ook problemen heeft om zijn banden blijkbaar terug op te laten. We proberen hem te helpen maar vrezen dat ook hij een lekke band heeft...

Het is ondertussen al vrij laat geworden en rijden door naar onze kamplaats. We hebben kampplaats 5 en wanneer we aankomen zien we vlak bij ons een olifant die zich een weg baant over de kamplaats. Dit is onbeschrijflijk!

Iets minder wordt het wanneer we ontdekken dat onze ijskast het weer niet meer doet....
We kijken alles na, de zekeringen zijn nog goed maar ze werkt gewoon niet meer. Uiteindelijk blijkt er gewoon een slecht contact te zijn waarschijnlijk door het vele schokken vandaag.

In ieder geval alles erin is warm geworden, de kip is ontdooid en we besluiten deze dan maar vanavond te eten. De worsten ruiken ondertussen dus die doen we weg.

We zullen ons plan wel trekken de komende dagen, dit is trouwens deel van het avontuur.

Tijdens ons avondmaal zitten jakhalzen op nog geen 10 meter afstand te kijken of er niets voor hen overblijft en bij de buren hebben ze de vuilbak al gepikt.

We hangen voor deze nacht nogmaals de wildcamera op want we zitten hier vlakbij een weg die door de olifanten gebruikt wordt om te gaan drinken.

Morgen moeten we die ganse zandweg nog terug...

Geschreven door Debogasgaanopreis