De wekker loopt af om 6h00 en om 6H30 zijn we klaar voor onze shoebill trekking.

De ranger staat ons op te wachten en we rijden in onze auto naar een dichtbij gelegen moeras.

Ik dacht dat we rustig in een bootje op zoek gingen naar de schoenbekooievaar, maar nee, in plaats daarvan trekken we met onze rubberen laarzen het moeras in. We gaan door hoog riet , soms loopt het water in onze laarzen maar… tevergeefs op die plek is in de verste verte geen schoenbekooievaar te bespeuren.

Dan maar terug de auto in en we rijden naar de overkant van het moeras. Onze ranger begint al wat in paniek rond te bellen….

Daar is er iemand die in de verte een heeft gespot, maar het is wel heel ver! Met onze telelens kunnen we hem wel herkennen maar het is onmogelijk om hem scherp op beeld te krijgen en met het blote oog is hij zelfs niet te zien.

Dan maar een bootje in! Het water staat vrij laag maar onze kapitein slaagt er toch in om door het moeras iet of wat in de richting van de gespotte shoebill te komen. Als we in het bootje rechtstaan kunnen we hem in de verte inderdaad zien. De vogels is 1,5 meter hoog en heeft eigenlijk een beetje een voorhistorisch uiterlijk. Zeer speciaal. We kunnen enkel door het hoge riet zijn kop waarnemen…. Het is toch nog vrij ver maar we doen een poging om scherpe foto’s te nemen.

Plots vliegt hij echter op( hij heeft een vleugelwijdte van 2,5 meter) maar in plaats van dichter te vliegen vliegt hij nog verder weg…. De natuur is niet te voorspellen dus tot daar ons “ shoebill avontuur”

Tegen 10 uur zijn we terug voor het ontbijt en om 11h zijn we klaar om naar onze volgende bestemming te vertrekken: Jinja.

Het is maar 220 km rijden, dus dat moet wel lukken.

Op zeker ogenblik staan we voor een dilemma ofwel de asfaltbaan verder volgen via Kampala, welke een uur langer rijden is ofwel een binnenweg nemen via slechtere wegen…

We twijfelen erg omdat we eigenlijk met 2 slechte banden zitten en een krik die kapot is.

Uiteindelijk gaan we voor de binnenweg. We moeten echter vrij langzaam rijden ( gelet op de staat van ons wrak) maar kunnen wel alle kleine dorpjes waar we voorbij komen goed bekijken.

Zo doen we uiteindelijk maar dan 7 uur over de afstand van 220 kilometer!!!

De zon is al aan het ondergaan wanneer we arriveren in ons optrekje aan de Nijl. Wat een prachtig zicht!`

Op de koop toe is hier ook nog een goed restaurant aan verbonden waar we zelfs à la carte kunnen eten.

We blijken echter wel de enige gasten te zijn. Morgen gaan we niet veel doen. We zetten geen wekker, gaan misschien wat aan het zwembad met zicht op de Nijl liggen of gewoon wat niksen, we zien wel.

Geschreven door Debogasgaanopreis