Vandaag is een lange rijdag we moeten 450 km afleggen, maar allemaal op asfalt, dus het zou goed moeten vooruit gaan.
De eerste 100 km is er eigenlijk zo goed als niets te zien. Dan bereiken we terug " de rode lijn" doch we passeren deze in de goede richting en krijgen deze keer geen controle.
Vanaf hier verandert alles plots! We komen als het ware in de bewoonde wereld. Er zal tal van dorpjes en huisjes naast de weg, er lopen dieren op en naast de weg, we zien vrouwen met grote biddons water gaan halen, er zijn kraampjes met houtsnijwerk enz.

De huisjes in golfplaat hebben ook plaats gemaakt voor echte hutjes. Deze hutjes staan meestal met een aantal bij elkaar met daarrond een houten omheining. Ze zijn wel piepklein, als men daar met een heel gezin in moet wonen.
Namibië verandert hier totaal .Waar we de vorige dagen enkel de indruk hadden door wondermooie desolate natuur te rijden, komen we nu in het echte Afrika terecht.
We maken even een korte stop in Rundu, een klein stadje met vrij moderne winkels en zels een heus shoppingcenter , en dit in schril contrast met de nederzettingen die we voorbij zijn gereden.
We naderen Ngepi Camp, waar we de volgende 2 nachten zullen verblijven.

Onze GPS stuurt ons echter verkeerd , maar uiteindelijk komen we via zeer kleine wegentjes toch ter bestemming.
We krijgen hier een kampplaats met zicht op de Okavangorivier, war krokodillen en nijlpaarden zitten.
Het sanitair is wel vrij speciaal hier, zo is er vb. een toilet boven op een hoge uitkijktoren van waar men prachtig uitzicht heeft en is er ook een zoals een troon met een trap.
We moeten onze klok hier ook een uur verder zetten.
De rest van de middag spenderen we aan de rivier waar we tevergeefs krokodillen of nijlpaarden proberen te spotten, maar deze zullen misschien vanavond nog komen....?
Probleem is hier wel de wifi! Noch met mijn telefoon noch met de computer slagen we erin verbinding te krijgen. Balen dus....
De pot van het restaurant hier schaft kip met gele rijst en groentenmacédoine. Je kan hier bijna nergens à la carte eten .Na het eten nog even de wifi geprobeerd , maar helaas!
Dan maar terug een wandelingetje door het donker naar onze kampplaats voor een borreltje , ware het niet dat de fles kapot in de ijskast lag en alles onder. In het donker kunnen we dit onmogelijk opkuisen, dat zal voor morgen zijn.
We horen de nijlpaarden in de rivier plonsen en brullen maar het is te donker om ze te kunnen zien.

Geschreven door Debogasgaanopreis