Om 7 uur staat een man voor onze deur te roepen en vraagt of we klaar zijn voor het ontbijt.

Nee dus ! We zijn pas wakker en hebben pas tegen half acht ontbijt besteld.Trouwens vanaf 7 uur is er geen bewaker meer nodig om naar het restaurant te gaan.

Een kwartiertje later zitten we toch aan het ontbijt en vanuit het restaurant zien we olifanten vlakbij. Alle bewakers zijn meteen in grote paraatheid, ze roepen, klappen in hun handen en slagen met stokken in de lucht.

We geven er geen verdere aandacht aan tot we terug naar onze kamer willen en onderweg worden gestopt omdat er een olifant wel hemel dichtbij is. We moeten wachten tot hij vertrekt.

In plaats van vertrekken gaat hij enkel meer richting onze kamer. Uiteindelijk is het gevaar wat geweken en mogen we onze spullen halen, maar de olifant is wel erg dichtbij. Een bewaker komt ons halen en via een andere weg begeleidt hij ons naar de auto. Ondertussen zien we de olifant bij de receptie staan en wanneer we willen vertrekken staat hij zelfs vlak achter onze auto.

Maar we hebben deze morgen al genoeg tijd verloren en rijden dus richting de Kasenyi plains voor een game drive in de hoop toch wel wat leeuwen te zien.

Het is hier enorm uitgestrekt, zien grote kuddes buffels, veel kobs, zwijnen, een nijlpaard enz… maar geen leeuwen. Spijtig!

Tegen de middag houden we het voor bekeken en gaan richting het paviljoen van Queen Elizabeth waar we de Crater drive gaan doen .

We rijden al vlug in de heuvels, we hebben prachtige vergezichten. Aan de eerste krater stoppen we om onze voorverpakte lunch die we hebben meegekregen te verorberen: een rolex ( een pannenkoek met omelet) met …… frieten!!!!!! De rolex is vrij droog en voor de koude frieten passen we.

Ondertussen is het vrij donker geworden en er komt een soort van mist op waardoor we de volgende krater eigenlijk zo goed als niet kunnen zien.

De weg hier is de slechtste weg welke we tot nu toe in Oeganda hebben gehad en het duurt niet lang of het begint te regen.( lees gieten) We zien het water van de weg naar beneden lopen en kunnen niet anders doen dan gewoon de weg tot het einde vervolgen, zij het dan zonder iets te zien.

De tse tse vliegen begeleiden onze auto dus we houden alle ramen goed dicht.

Plots na een dikke 15 kilometer gehots en gebots zien we voor ons dat de weg niet alleen heel diepe putten heeft doch tevens is omgetoverd tot een grote slijkmassa, maar we moeten hier door.

We proberen gedurende zeker een uur deze “ hindernis” te overwinnen, maar steeds glijden we weg, tot zelfs dwars over de weg. We proberen op alle mogelijke manieren en langs alle kanten, maar voor onze auto is neen NEEN!

Wat nu , geen andere mogelijkheid dan terug te draaien alleen is de weg zo smal en zijn er naast de weg toch veel putten zodat het zo goed als onmogelijk is terug te draaien.

Dan maar een heel stuk terug in achteruit tot we een geschikt plaatsje om te keren vinden . OEF!

Het is ondertussen gestopt met regenen en op de terugweg kunnen we wel een blik werpen op het tweede kratermeer. Echt spijtig van het weer want deze omgeving moet prachtig zijn wanneer het helder en zonnig is.

Terug aan de gate vertellen we dat de doorgang door de regen niet mogelijk is waarop men laconiek zegt dat we in het vervolg gewoon moeten wachten tot het stopt met regenen….


Terug naar ons hotel, we hebben het gehad voor vandaag.

We spenderen de rest van de late namiddag op ons terras , met vlakbij dichte bosje waaruit( het is nu bewezen) op elk ogenblik een olifant of ander dier kan komen.

Naar het restaurant voor ons diner: guacamole met koude frieten, een kippenbil met veel aardappelen en rijst en een klein toefje spinazie , om te eindigen met een stukje cake.

Misschien dat ik volgende keer voor een vegatarische keuze ga, kwestie om toch wat groenten te kunnen eten.

Morgen slapen we wat langer en om 11h staat er een boottocht op het Kazinga kanaal op het programma.

Geschreven door Debogasgaanopreis